Η 27 του Μάη για του φιλάθλους σε Ουκρανία και Ισπανία, σίγουρα θα μείνει χαραγμένη,ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ο τελικός του Εuropa League είναι μία ευκαιρία για ομάδες της δεύτερης κατηγορίας,αναφορικά με τη δυναμικότητα, της Ευρώπης να διεκδικήσουν ένα τρόπαιο με αίγλη.
Φέτος τα δεδομένα είναι κάπως διαφορετικά, καθώς ο νικητής της διοργάνωσης προκρίνεται δίχως προκριματικά στους ομίλους του Champions League. Προκειμένου να αντιληφθούμε πως το κίνητρο αυτό αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον ακόμη περισσότερων ομάδων για να το κατακτήσουν, ας παρατηρήσουμε τη διαφορετική προσέγγιση των ομάδων της Ιταλίας. Μόλις ανακοινώθηκε η καινοτομία από την Uefa αμέσως οι Ιταλοί είχαν στη φάση των 16, πέντε ομάδες( Napoli,Roma,Fiorentina,Inter και Τorino).
Eπιστρέφοντας, στον τελικό της συγκεκριμένης διοργάνωσης, να σημειώσουμε ότι από την αγωνιστική περίοδο 2002-2003 και έπειτα, στο θεσμό διακρίνονται ομάδες που προέρχονται από την ανατολική Ευρώπη και την Ιβηρική χερσόνησο. Οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι έχουν το πλεονέκτημα ότι τα πρωταθλήματα τους έχουν είτε τελειώσει είτε διακοπεί λόγω του οξύ χειμώνα,ενώ οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί παρουσιάζουν ομάδες οι οποίες δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις μεγάλες ομάδες των πρωταθλημάτων τους,κυρίως οι Ισπανοί, είτε απλώς για τους Πορτογάλους, το πρωτάθλημά τους έχει την ίδια δυναμική με εκείνη της Superleague. Η δεύτερη τη τάξη ευρωπα’ι’κή διοργάνωση, δεν είναι στο ίδιο επίπεδο σε σχέση με εκείνη του Champions League, ωστόσο έχει τη δυσκολία ότι οι ομάδες που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν πρέπει να κάνουν καλή κατανομή δυνάμεων,διότι είναι επίπονο για ομάδες με μικρό έμψυχο υλικό να ανταποκριθούν εξίσου στη διοργάνωση και στο εγχώριο πρωτάθλημα.
Κάποια στοιχεία ακόμη πηγαίνοντας προς την ανάλυση του προσεχούς τελικού είναι ότι τέσσερις ομάδες έχουν κατακτήσει τις περισσότερες φορές το Κύπελλο Uefa/Europa League και είναι oi Juventus,Inter,Sevilla και Tottenham. Eννέα τρόπαια έχουν κατακτήσει ιταλικές ομάδες και προηγούνται των ισπανικών που έχουν κατακτήσει από οκτώ και των αγγλικών που έχουν κατακτήσει από πέντε. Τέλος, δώδεκα ομάδες έχουν ήδη εκπροσωπήσει τη Γερμανία στα χρόνια του Europa League και ακολουθούν Ιταλία και Πορτογαλία που έχουν στείλει από έντεκα ομάδες στη φάση των ομίλων.
Στον αυριανό τελικό η Ντνίπρο αντιμετωπίζει τη Σεβίλλη,σε μία συνάντηση που κρύβει πολλούς κινδύνους για τους Ισπανούς που θα ξεκινήσουν τον τελικό με το πλεονέκτημα ότι έχουν διανύσει και στο παρελθόν το συγκεκριμένο δρόμο προς τον τελικό και ξέρουν να διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις στο παρελθόν, σε αντίθεση με τους Ουκρανούς που θα συμμετάσχουν σε αυτόν για πρώτη φορά στην ιστορία τους. H Ντίπρο είναι μία πειθαρχημένη ομάδα μ’ έναν έξυπνο προπονητή που ξέρει πώς να κρύβει τις αδυναμίες του ρόστερ της μέσα από συντηρητικό και σκληρό ποδόσφαιρο. Ο Μάρκεβιτς επιλέγει να μην τοποθετεί στην επίθεση καθαρό επιθετικό αλλά έναν περιφερειακό το Ζοζούλια αντί του Κάλινιτς, ο οποίος συνήθως έρχεται από τον πάγκο,εφόσον η ομάδα έχει φέρει το παιγνίδι στα μέτρα της και απλώς χρειάζεται έναν παίχτη στον οποίο θα ακουμπήσουν τη μπάλα προκειμένου να ξεκουράσει τους συμπαίχτες του που αμύνονται με βάθος στην άμυνα και κατά δεύτερο λόγο για να χτίσουν επιθέσεις με παίχτες που ανεβαίνουν από τις πίσω γραμμές. Η χρονιά αγωνιστικά ξεκίνησε με τον αποκλεισμό από τα play-offs του Champions League από την Κοπεγχάγη,όμως η ομάδα βρήκε τον τρόπο να ανακάμψει και ο Μαρκεβιτς έφτιαξε μία ομάδα γρήγορη με σωστές αλληλοκαλύψεις,βάθος στην άμυνα και με δυνατή έδρα. Στον όμιλο τερμάτισε δεύτερη πίσω από την Inter συγκεντρώνοντας επτά βαθμούς και δέχθηκε μόλις πέντε τέρματα σε έξι αγώνες, σε όμιλο με τη Saint-Étienne και την πρωτοεμφανιζόμενη Qarabağ. Στη φάση των 32 απέκλεισε τον Ολυμπιακό του Προέδρου με σχετική άνεση, ενώ στη συνέχεια άφησε έξω τον ajax στην παράταση στους 16,στους 8 τη Club Brugge ενώ στα ημιτελικά τη Νapoli με λίγη τύχη στον πρώτο αγώνα και κατάθεση ψυχής στο δεύτερο σε ένα κατάμεστο Ολυμπιακό στάδιο του Κιέβου.
Η Σεβίλλη είναι μία ομάδα που κατάλαβε πως μπορεί να είναι στην κεντρική σκηνή του ευρωπα’ι’κού στερεώματος κάνοντας τη διοργάνωση κατά ένα τρόπο δική της υπόθεση. Η ομάδα του Έμερι επιλέγει να βασίζει τις επιθέσεις της στις συνεργασίες των μπακ και των εξτρέμ που διαθέτει, πιέζοντας ταυτόχρονα στα 3/4 του γηπέδου, σημαδεύοντας το τρέξιμο με πρόσωπο στο τέρμα των επιθετικών της. Η ποιότητα στη μεσαία γραμμή έπεσε συγκριτικά με πέρισυ λόγω της φυγής του rakitic,καθώς ο Banega έχει τα τελευταία χρόνια μία φθίνουσα πορεία. Στηρίζεται πολύ στα μέτρα που μπορεί να καλύψει χωρίς τη μπάλα ο aleix vidal που πατάει περισσότερο από τα υπόλοιπα χαφ την αντίπαλη περιοχή,ενώ επενδύει πολλά στην εκτελεστική δυνότητα των gameiro και bacca. Mοναδικό της εμφανές μειονέκτημα είναι ο τερματοφύλακας Beto, o οποίος είναι παίχτης βραδιάς και δεν έχει μία σταθερή απόδοση στην εξέλιξη της χρονίας. Παράλληλα ο Sergio Rico όταν κλήθηκε να τον αντικαταστήσει έδειξε ότι χρειάζεται να πάρει παιγνίδια σε ομάδα ως βασικός προκειμένου να σταθεί επαρκώς σε αυτό το επίπεδο.Η Σεβίλλη τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της συγκεντρώνοντας έντεκα βαθμούς και στη συνέχεια απέκλεισε κατά σειρά τις Borussia Mönchengladbach, Villareal,Zenit και Fiorentina.
Συμπερασματικά, όπως σε κάθε τελικό, η ομάδα που θα ελέγξει το ρυθμό του αγώνα θα αποκτήσει ταυτόχρονα και το πλεονέκτημα για την κατάκτηση του τροπαίου, ενώ αναμένουμε να δούμε πώς θα τακτοποιήσει ο Μαρκεβιτς την ομάδα του για να μην κινδυνέψει ιδιαίτερα και αν οι Ιborra και suarez θα καταφέρουν να δημιουργήσουν τα απαιτούμενα κλεψίματα στον άξονα,σφίγγοντας και τοποθετώντας τους Ουκρανούς βαθύτερα μέσα στην περιοχή τους. Aς μην ξεχνάμε ότι οι τελικοί μπορεί να κριθούν από ένα καλό χτύπημα της μπάλας σε ένα στημένο ή σε μία διαιτητική απόφαση…
Υ.γ Στο γήπεδο που θα διεξαχθεί ο τελικός στη Βαρσοβία είχε αγωνιστεί και η εθνική ομάδα της χώρας μας στο Euro 2012, με την Πολωνία(1-1). Περασμένα μεγαλεία…