Εδώ και μερικούς μήνες έχει κυκλοφορήσει η αυτοβιογραφία του Γιάννη Μπουτάρη με τίτλο: Εξήντα χρόνια τρύγος. Οι εκδόσεις Πατάκη εξέδωσαν μια αυτοβιογραφία με πλούσιο υλικό για μία “εκκεντρική” και σημαντική προσωπικότητα της βόρειας Ελλάδας. Το πρόσωπο αποδέκτης, την περασμένη δεκαετία προκάλεσε και δημιούργησε τόσο θετικές αλλά και εξίσου αρνητικές εντυπώσεις όσο κανείς άλλος εν Ελλάδι, ως δήμαρχος.
Οι εμπειρίες πήραν έντυπη μορφή μέσα από την πένα της Μαρίας Μαυρικάκη σε συνδυασμό με την ευθύτητα, την ωμότητα αλλά και την περίσσεια δύναμη για αυτοκριτική του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης.
Το βιβλίο πέρα από το ενδιαφέρον που παρουσιάζει, έχει ένα γλαφυρό ύφος και μια καταπληκτική αφήγηση σε επίπεδο ροής που αναγκάζει τα μάτια σου να καταπιούν γρήγορα τις τριακόσιες πενήντα περίπου σελίδες σε μια διάρθρωση τριάντα κεφαλαίων.
Λίγα πράγματα σε σχέση με το βιβλίο:
Η ιστορία πίσω από ένα σκουλαρίκι
Το βιβλίο θα δώσει την απάντηση, η οποία μάλλον δεν είναι προφανής και σίγουρα μας αποκαλύπτει μια ενδιαφέρουσα ιστοριογραφική οπτική για την σημασία και τον ρόλο που είχε ένα σκουλαρίκι προπολεμικά και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου. Πιο συγκεκριμένα, ένα σκουλαρίκι ήταν αντίδοτο την εποχή εκείνη για το κακό μάτι ώστε να ξορκίσει το κακό. Έτσι, τοποθετήθηκε στον πατέρα του- όπως συνήθιζαν την περίοδο εκείνη, κάτι το οποίο όμως το υιοθέτησε «κληρονομικά» αργότερα ο πρώην δήμαρχος.
Η διάχυτη αστικότητα και η ιστορία της οικογένειας Μπουτάρη
Η ιστορία της οικογένειας μεγάλη, αρχής γενομένης λίγο μετά τα μέσα του 19ο αιώνα, αρχίζει και γράφει μια ιστορία η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Από την Νάουσα στο Νυμφαίο και από εκεί στην Θεσσαλονίκη και όλο τον κόσμο, τα κρασιά, η παραγωγή αυτών και οι σπουδές στο Χημικό και άλλα πολλά σε ένα σπάταλο γιουρούσι γευστικής και διάχυτης αστικότητας ξεδιπλώνονται στα περισσότερα από τα κεφάλαια του βιβλίου.
Η οινοποιεία και ο δρόμος του κρασιού
Η «Κιβωτός του Αμπελώνα», ο δρόμος του κρασιού η Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου και άλλα πολλά σχετικά με τις μάχες του για το κρασί και την οινοποιεία κάνουν γνωστές κάποιες δράσεις που δεν προβάλλονται συχνά και είναι έξω από τα φώτα της δημοσιότητας.
Εθισμός και κοινωνικό έργο
Στο βιβλίο θα δούμε πολλά σε σχέση με τους γάμους του, τον μεγάλο του έρωτα με την Αθηνά αλλά και τον εθισμό του με το ποτό-από την αρχή της εξάρτησης μέχρι και την απεξάρτηση του από αυτό.
Πλούσιο είναι και προβάλλεται το κοινωνικό του έργο, πέρα από την ενασχόληση του με τα κοινά, όσον αφορά την δημιουργία της ΜΚΟ Αρθούρος και άλλων δράσεων που βλέπουμε ενδελεχώς στην αυτοβιογραφία αυτή.
Πολιτικό Ανσανσέρ
Κάποιοι θα λέγανε αυθεντικός, παρορμητικός και ίσως πολικά αρκετά αυθόρμητος όσον αφορά τις τοποθετήσεις του. Μέσα από το Εξήντα χρόνια Τρύγος θα δούμε πολλά όσον αφορά τις θέσεις του αλλά και την υποστήριξη προς πολιτικά κόμματα και την συμμετοχή στα κοινά. Από το ΚΚΕ έστω και ξυστά από εκεί στο μεγάλο του πολιτικό έρωτα-το ΠΑΣΟΚ από εκεί στο ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την στήριξη στον Κυριάκο Μητσοτάκη στις τελευταίες εκλογές, καθιστά τουλάχιστον σαν πολιτικό χρονολόγιο από μόνο του, τις πολιτικές θέσεις του, εξαιρετικά αμφιλεγόμενες, σε ένα πολιτικό ασανσέρ που ανεβοκατέβαινει.
Σε αγαστή συνεργασία με την ιστοσελίδα: popera.gr