Μια χρονιά που ξεκίνησε με όνειρα, αισιοδοξία, φιλοδοξίες και στόχους, τείνει να εξελιχθεί σε εφιάλτη. Γρήγορα τα παραπάνω συναισθήματα μετατράπηκαν σε απογοήτευση, αμφισβήτηση και κριτική. Για τον Ολυμπιακό η κατάκτηση του τελευταίου μεγάλου στόχου της χρονιάς – του πρωταθλήματος- είναι μονόδρομος.
Πολλές φορές στη ζωή τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένεις. Άλλες είναι ικανές να αλλάξουν τη ζωή σου προς το καλύτερο και άλλες προς το χειρότερο. Το ίδιο συμβαίνει και στον αθλητισμό. Μια στιγμή είναι ικανή να (σου) ανατρέψει τα πάντα. Όποιο από τα δύο κι αν συμβεί, οφείλεις να παραμείνεις δυνατός, ψύχραιμος και να συνεχίσεις να παλεύεις.
Πέρυσι περίπου την ίδια εποχή, με διαφορά λίγων εβδομάδων, η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, βίωνε διαφορετικά συναισθήματα. Πρόκριση στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης και μετέπειτα στον τελικό της διοργάνωσης (ήττα από τη Φενέρμπαχτσε) και απώλεια του πρωταθλήματος από τον Παναθηναϊκό με πλεονέκτημα της έδρας. Η απώλεια μάλιστα του τίτλου μέσα στο ΣΕΦ στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς από τους “πράσινους” ήταν ένα βαθύ χτύπημα στην καρδιά.
Παρόλα αυτά, η εντυπωσιακή πορεία στην Ευρώπη, “επούλωσε” κάπως τις “ερυθρόλευκες” πληγές που επέφερε η απώλεια του πρωταθλήματος.
Η φετινή χρονιά για τους “ερυθρόλευκους” ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Να καταφέρει ό,τι δεν πέτυχε πέρυσι. Στο ρόστερ δεν σημειώθηκαν τρομερές αλλαγές, μόνο κάποιες προσθαφαιρέσεις, οι συνηθισμένες των τελευταίων χρόνων, με γνώμονα να παρουσιαστεί ένας καλύτερος και βελτιωμένος (μπασκετικά) Ολυμπιακός.
Γρήγορα όμως, τα όνειρα μετατράπηκαν σε εφιάλτη. Ο τραυματισμός του Τιλί, που τον άφησε εκτός για αρκετούς μήνες, του παίκτη που αποκτήθηκε για να πλαισιώσει ιδανικά τον Πρίντεζη στη θέση “4” και στον οποίο “επένδυσε” πολλά η ομάδα, ήταν το πρώτο “γερό” χτύπημα της σεζόν. Ακόμα και η ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, ήταν μία ακόμη “μαχαιριά” στην “ερυθρόλευκη” καρδιά, ικανή να αμφισβητήσει την πορεία υγιηνούς ζωής της ομάδας.
Παρά τα διάφορα αγωνιστικά προβλήματα και τις (γνωστές) γκρίνιες και μουρμούρες, η καλή πορεία στην Ευρωλίγκα, αποτέλεσε “ασπίδα” προστασίας για τους “ερυθρόλευκους”. Ωστόσο (και) αυτή, άμεσα έπαψε να αποτελεί σανίδα σωτηρίας μετά την (ντροπιαστική) ήττα στον τελικό κυπέλλου με κάτω τα χέρια από την ΑΕΚ.
Η απώλεια του πρώτου τίτλου της σεζόν, “μάζεψε” πολλά “μαύρα” σύννεφα πάνω από το ΣΕΦ. Έγινε προσπάθεια όμως να ξεχαστεί γρήγορα και άμεσα με δεδομένη την προσπάθεια επίτευξης του στόχου της πρόκρισης στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας και κατ’ επέκταση στο φάιναλ φορ του Βελιγραδίου.
Λίγο καιρό αργότερα η αδυναμία επιτυχίας και αυτού του στόχου, ήρθε να μετατρέψει το ήδη βαρύ κλίμα σε ασήκωτο. Ο αποκλεισμός από την Ζαλγκίρις Κάουνας με πλεονέκτημα της έδρας που “στέρησε” από τους “ερυθρόλευκους” τη δυνατότητα μίας (νέας) ευρωπαϊκής διάκρισης, ήταν το πιο επώδυνο χτύπημα, που δύσκολα θα μπορέσει να “επουλωθεί”.
Σε λίγες ημέρες, η χρονιά μπαίνει στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωσή της. Η έναρξη των τελικών του πρωταθλήματος ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, που θα αναδείξει τον πρωταθλητή, αποτελεί την τελευταία σκηνή του φετινού…έργου.
Για τον Ολυμπιακό αυτή η σειρά δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. Για τον Ολυμπιακό αυτό το πρωτάθλημα είναι κάτι παραπάνω από ένας τίτλος, γιατί είναι ικανή να προκαλέσει (ανάλογα με το αποτέλεσμά της), αλυσιδωτές αντιδράσεις και εξελίξεις.
Δεν αποτελεί μυστικό ότι η κατάκτηση του πρωταθλήματος αποτελεί μονόδρομο για την ομάδα. Όχι μόνο για τον ίδιο τον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός, αλλά και για την παρουσία και τη νέα σεζόν συγκεκριμένων προσώπων στον σύλλογο.
Μία ενδεχόμενη απώλεια και του τρίτου και μεγαλύτερου στόχου της χρονιάς, (θα) είναι δύσκολο να μην επιφέρει ριζικές αλλαγές στον αγωνιστικό σχεδιασμό της ομάδας, με δεδομένο και το περυσινό αρνητικό πρόσημο. Δύο σερί χρονιές χωρίς τίτλο για τον Ολυμπιακό θα συνιστά όχι μόνο παταγώδης αποτυχία, αλλά και τέλος εποχής (για ορισμένους).
Για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και τους παίκτες του (τους περισσότερους και κυρίως τους ξένους), είναι η τελευταία τους ευκαιρία να “σώσουν” τη θέση τους.
Η κατάκτηση του τίτλου ίσως τους “δώσει” παράταση…ζωής στον “ερυθρόλευκο” οργανισμό και για τη νέα χρονιά.
Η απώλεια του τίτλου όμως θα τους φέρει αναπόφευκτα και οδυνηρά εκτός…”ερυθρόλευκου” λιμανιού.