Τα συναισθήματα είναι οδηγοί στη ζωή μας γιατί μας βοηθούν να καταλαβαίνουμε τη δεδομένη στιγμή μας, εάν είμαστε ευχαριστημένοι και να αναλαμβάνουμε δράση. Επομένως, μας βοηθούν να εξελιχθούμε και να ανταποκριθούμε όσο το δυνατόν καλύτερα στη παρούσα φάση της ζωής μας.
Όμως, από πολύ μικροί, οι μεγαλύτεροι μάς διδάσκουν ότι ο θυμός είναι «κακός» και «καταστροφικός». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, στους ανθρώπους που το έχουμε διδαχτεί αυτό, κάθε φορά που θυμώνουμε, να αισθανόμαστε ενοχές και να μην εκφράζουμε το συναίσθημα μας.
Τι γίνεται, όμως, αυτή η ενέργεια του συναισθήματος που λέγεται θυμός; Στις περισσότερες περιπτώσεις έχει ως αποτέλεσμα-όταν δεν εκφράζεται- να στρέφεται προς τα μέσα μας δημιουργώντας συναισθήματα θλίψης ακόμη και κατάθλιψης (μακροπρόθεσμα). Και στις περιπτώσεις που ο θυμός έχει αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις μέσα μας, μπορεί να ξεσπάσει με τη μορφή της οργής, πλέον, έχοντας καταστροφικές συνέπειες για εμάς και τους γύρω μας. Ίσως είναι αυτό το λάθος που κάνουμε εμείς ως ενήλικες αλλά και οι μεγαλύτεροι μας που μεγαλώσαμε μαζί, μπερδεύουμε τον θυμό με την οργή. Ο θυμός, εάν εκφράζεται με υγιή τρόπο, απελευθερώνεται χωρίς καταστροφικές συνέπειες. Όμως, όταν φτάσει στο σημείο της οργής, θέλει τρόπο για να απελευθερωθεί σωστά-όπως μια χύτρα που θέλουμε να την αποτρέψουμε από το να σκάσει-χωρίς να δημιουργήσει αρνητικές συνέπειες.
Ίσως, να μην το μάθαμε ποτέ αυτό αλλά πολύ πιθανό και οι δικοί μας να ήταν σε θέση να ξεχωρίσουν την υγιή έκφραση του θυμού από την βίαιη απελευθέρωση της οργής. Είναι στο χέρι μας, πλέον, να αναγνωρίσουμε το θυμό μέσα μας αλλά και γύρω μας και να μιλήσουμε για αυτά που μας θυμώνουν αναλαμβάνοντας δράση. Γιατί στο τέλος, τα συναισθήματα είναι ενέργεια και η απελευθέρωση τους μας βοηθάει στο να είμαστε ενεργοί στη ζωή και σε επαφή με τον εαυτό μας.