Τελειώνει σιγά σιγά η regular season της Ευρωλίγκας και όλα παίζονται μέχρι τελευταία στιγμή. Προκρίσεις, πλεονεκτήματα, τα πάντα. Ένα μόνο είναι σίγουρο. Πως σε ό,τι αφορά τον Ολυμπιακό, δεν μας νοιάζει ποιος θα είναι ο αντίπαλος είτε με μειονέκτημα είτε πλεονέκτημα. Οποίος είναι, ας κοπιάσει.
Ο Ολυμπιακός έως τώρα διανύει έναν φανταστικό 2ο γύρο. Έχει ήδη πάνω από 10 νίκες και πηγαίνει για ακόμα περισσότερες. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ο χαρακτήρας που δείχνει σε αυτά τα παιχνίδια. Έλεγα το καλοκαίρι ότι η ομάδα χρειάζεται έναν “closer”, έναν παίχτη δηλαδή να “τελειώνει” τα παιχνίδια και αυτός ο παίχτης, τελικά, είναι ο ίδιος ο Μπαρτζώκας όπου μέσα από ομαδικά συστήματα βρίσκεται ο κατάλληλος εκτελεστής.
Σχετικά, με τον αντίπαλο που θα προτιμούσα, δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση. Θα ήθελα, βέβαια, την Μονακό που της έχουμε πάρει, σχετικά, τον αέρα και επειδή δεν έχει έδρα που φοβίζει. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν μας ταιριάζουν αρκετέ ματσαρίσματα. Γενικά, η μπίλια φαίνεται να κάθεται είτε στην Μπαρτσελόνα είτε στην Μονακό. Ομάδες που θεωρώ ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπορούμε να τις περάσουμε. Εκτός αν χάσει ο Παναθηναϊκός, απόψε στο Μόναχο με αντίπαλη τη Μπάγερν γιατί, τότε, θα μιλάμε αλλιώς.
Συνολικά, ο Ολυμπιακός πληρώνει κάποιες κακές ήττες του πρώτου γύρου και πιο συγκεκριμένα με Βαλένθια, Βίρτους και Μπασκόνια καθώς 2/3 να είχε κάνει τώρα, θα ήταν αδιάφορος στην 2η θέση. Δεν είναι πάντως μικρή υπόθεση για μια ομάδα που έχασε δύο από τους πιο σημαντικούς της παίχτες το καλοκαίρι (Βεζένκοφ, Σλούκας) να είναι μια ανάσα από το πλεονέκτημα και να έχει 21 νίκες σε μια διοργάνωση σαν την φετινή όπου όλοι μπορούν να χάσουν από όλους. Όπως και να έχει, για εμένα ο Ολυμπιακός αν παραμείνει υγιής μπορεί να περάσει κάθε αντίπαλο και αυτό είναι που ελπίζω ότι θα κάνει!