Μιαν άκρη στην άλλη όχθη
Το απέραντο πέπλο σκόνης, η λευκή σαρκοφάγος που σκέπασε τον πράσινο ουρανό για 12 χρόνια. Η σκόνη κάθισε πάνω του και μπήκε μέσα του απρόσκλητη και ανεπιθύμητη. Απόψε, στις 24, το Μάιο του 2024, ο Παναθηναϊκός αναζητά στο Βερολίνο το δικό του ανθισμένο κλίμα. Τον ξαφνικό φωτισμό, το ξαφνικό σκίρτημα. Μακριά από την τέχνη της παρακμής. Αναζητά, όπως έγραφε ο Ελύτης για το Λόρκα, τη μυθοποίηση, την υπέρβαση και τη γεωμέτρηση. Αντιφατικά και ασυμβίβαστα για ό,τι ανέκαθεν θεωρήθηκε ως έμπνευση.
Η φετινή πορεία του Παναθηναϊκού αποτελεί το τέλος μια κακής πορείας (αγωνιστικά, εξωαγωνιστικά) η οποία διήρκεσε 12 έτη. Από το «φεύγω, ελάτε να πάρετε τις μετοχές» το 2012, μέχρι το ντου στο σπίτι στο σπίτι του Δημήτρη Γιαννακόπουλου αλλά και την περσινή προτελευταία θέση στην EuroLeague, ο Παναθηναικός ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ.
Ωστόσο, η επιστροφή στο Final Four αποτελεί ένα βήμα. Ο ενθουσιασμός από μεριάς του σωματείου, γεννά προσδοκίες. Στο πλαίσιο αυτό, κάτι σημαντικό που πρέπει να θυμηθούμε, είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι ο Παναθηναϊκός του 2011. Τουτέστιν, παρόλο που η φετινή εικόνα και η μεγάλη αγωνιστική επένδυση «απέδωσε καρπούς», δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θεωρείται φαβορί. Την Παρασκευή θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια ομάδα μπαρουτοκαπνισμένη, η οποία έχει να πάει στο Final Four από το 2019. Η Φενέρ από μεριάς της, διψασμένη για τίτλους θα προσπαθήσει να ισοφαρίσει την έτερη ανταγωνίστρια της στα εγχώρια (Εφές), διεκδικώντας άλλον έναν τίτλο και συνάμα προσπαθώντας να κάνει «απόσβεση» στην τεράστια επένδυση που έχει κάνει δύο δεκαετίες τώρα.
Κλείνοντας με σύντομο τρόπο τις σκέψεις μας για τον αγώνα σε εισαγωγικό επίπεδο, συμπεραίνουμε τα εξής. Το Ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει μετεξελιχθεί τα τελευταία χρόνια. Στο βωμό του θεάματος και της εμπορικής προώθησης του «προϊόντος» τα πολύπλοκα συστήματα που εγκλώβιζαν τους αντιπάλους, έχουν μπει στο χρονοντούλαπο. Η ατομική ευχέρεια σε σχέση με το σκοράρισμα, θα παίξει πιθανότατα σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος. Η Φενέρ όπως έδειξε, βρίσκει λύσεις επιθετικά από αρκετούς παίκτες, ακόμα και από μη (παραδοσιακούς) σκόρερ, όπως ο Καλάθης (που ήταν παραγκωνισμένος πέρυσι). Ο Παναθηναικός ΟΧΙ, ειδικά τις μέρες που ο Nunn και ο Σλούκας είναι καλά κλεισμένοι (ή ντεφορμέ). Οι υπόλοιποι παίκτες δεν φαίνεται να μπορούν να πάρουν τα ηνία και να διατηρήσουν ψηλά την συχνότητα σκοραρίσματος. Η καθοδική πορεία του Γκριγκόνις στα Playoffs ήταν ένα κακό σημάδι. Ελπίζουμε οι παραπάνω ανησυχίες να παραμείνουν μόνο στο στην σελίδα αυτή και να δούμε και τις δύο Ελληνικές ομάδες, στον πρώτο Ευρωπαϊκό Ελληνικό Τελικό!
Η Φενερμπαχτσέ από τότε που ανέλαβε την ομάδα ο Γιασικεβίτσιους, προσθετικά στις αρχικές βάσεις του Ιτούδη, είναι στις πρώτες θέσεις των ομάδων με υψηλή επίδοση στις σποτ απ καταστάσεις, τρανζίσιον και πικ εν ρολ. Ο Νικ Καλάθης είναι μαζί με τον Χέιζ Ντέιβις οι κύριοι εκφραστές στο ανοιχτό γήπεδο. Η Φενέρ είναι πολυδιάστατη διότι δεν στοχεύει, κατά τις συνήθειες του προπονητή της στο παρελθόν, διαρκώς στις ποστ απ καταστάσεις, με εμμονικό τρόπο. Είδαμε στη σειρά με τη Μονακό, το αμυντικό όβερ πλέι πάνω στον Τζέιμς, σχήμα με τρεις περιφερειακούς, τον Παπαγιάννη να βγαίνει στην περιφέρεια για να μαρκάρει με το τεσσάρι πίσω του να περιορίζει όλους τους διαδρόμους.
Η Φενέρ δεν είναι καλή στα κοψίματα στην επίθεσή της μακριά από τη μπάλα και στα σκριν που δημιουργούνται για σουτ από την περίμετρο. Στην άμυνα τα ψεγάδια της είναι δεν επιστρέφει, σωστά, μετά από χαμένη επίθεση στα πρώτα δικά της δευτερόλεπτα, καθώς δέχεται 1,204 πόντους ανά κατοχή σε κλίμακα 100 κατοχών και 0,942 πόντους σε απομονώσεις της αντίπαλης επίθεσης.
Ο Παναθηναϊκός έχει δύο βασικούς εκφραστές στην επίθεση. Όλα ξεκινούν από τη δημιουργία του Σλούκα μετά το πικ εν ρολ και σε δεύτερο χρόνο, αφού έχει μετακινηθεί η άμυνα και έχει χαλάσει η αρχική διάταξη και ισορροπία, αναλαμβάνει ο Ναν. Ο Αμερικανός είναι πιο αποδοτικός στο να επιτεθεί στο δεύτερο ροτέισον παρά όταν το πράττει από την αρχή. Όλα αυτά αφού πάρει κάποιο σκριν. Ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται να αμυνθεί στο πικ εν ρολ όταν τις αποφάσεις τις παίρνει ο χειριστής της μπάλας ο οποίος είτε παίρνει την αλλαγή και επιτίθεται είτε χτυπάει άμεσα με ενδιάμεσο ή μακρινό σουτ.