Για δεύτερη σερί χρονιά ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε τίτλο με αποτέλεσμα να αναμένονται ραγδαίες αλλαγές στο αγωνιστικό και όχι μόνο κομμάτι.
Την Κυριακή το βράδυ στο κλειστό του ΟΑΚΑ γράφτηκε ο επίλογος και της φετινής σεζόν. Μια σεζόν που για τον Ολυμπιακό έκλεισε με άδεια χέρια. Αυτό από μόνο του είναι δεδομένο ότι προκαλεί απογοήτευση και θυμό στον σύλλογο και τους φιλάθλους, σε μία χρονιά κατά την οποία δημιουργήθηκαν στο ξεκίνημά της μεγάλες προσδοκίες. Πολύ γρήγορα όμως κόπασαν, όταν ήδη από τον Φεβρουάριο χάθηκε ο πρώτος τίτλος της χρονιάς- το κύπελλο από την ΑΕΚ- και τις μετέτρεψαν σε αμφισβήτηση προς τον προπονητή και τους παίκτες. Ίσως αυτή η απώλεια να ήταν και η αρχή του τέλους για την ομάδα, παρότι θεωρήθηκε η μικρότερη δυνατή.
Μπροστά υπήρχαν δύο μεγαλύτεροι και πιο σημαντικοί στόχοι. Το φάιναλ φορ στο Βελιγράδι και η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ειδικά η πιθανή παρουσία στην πρωτεύουσα της Σερβίας είχε προκαλέσει ντελίριο ενθουσιασμού και ευσεβής πόθους για προφανής λόγους. Όταν όμως και αυτός χάθηκε μετά τον αποκλεισμό από την Ζαλγκίρις Κάουνας με πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, ήρθε – άσχετα αν πολλοί δεν το κατάλαβαν ή δεν ήθελαν να το καταλάβουν – και το οριστικό τέλος εποχής.
Κάπου εκεί χάθηκαν και τα τελευταία στηρίγματα εμπιστοσύνης προς την ομάδα και απ’ όσους την ακολουθούν πιστά. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα βαρύ και το χειρότερο ότι φαινόταν να μην υπάρχουν δυνάμεις και διάθεση για επανεκκίνηση.
Όλοι όμως ήταν αναγκασμένοι να κοιτάξουν μπροστά και να διεκδικήσουν τον τελευταίο και μεγάλο στόχο της χρονιάς: το πρωτάθλημα. Οι εμφανίσεις της ομάδας όμως στα πλέι οφ με αντιπάλους την Κύμη και τον Προμηθέα Πάτρας, δεν άφηνε και πολλές ελπίδες αισιοδοξίας. Περισσότερο έκανε τις μουρμούρες πιο έντονες και λιγότερο τις επευφημίες.
Έστω και αν πέρασε διάφορα η ομάδα έκλεισε θέση για τους τελικούς με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας.
Πρώτο παιχνίδι της σειράς και οι ερυθρόλευκοι ξεκινούν ιδανικά. Παίζοντας έξυπνα με πάθος, συγκέντρωση, τσαμπουκά και με σωστές επιλογές, νικούν τον Παναθηναϊκό και φεύγουν θριαμβευτές από το ΟΑΚΑ. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη.
Στον δεύτερο τελικό στο ΣΕΦ οι <<ερυθρόλευκοι>> παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων με αποτέλεσμα να ηττηθούν. Εκείνο το παιχνίδι ουσιαστικά (θα) έκρινε τον φετινό πρωταθλητή. Ο Παναθηναϊκός μα άλλον αέρα και ψυχολογία πλέον κέρδισε εύκολα στο τρίτο παιχνίδι της σειράς, φέρνοντας τους <<ερυθρόλευκους>> σε πολύ δύσκολη θέση.
Στον τέταρτο τελικό ξανά στο ΣΕΦ η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έπαιζε… τα ρέστα της. Από το ξεκίνημα μπήκε αποφασισμένη να κερδίσει και με κυριαρχικό μπάσκετ στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα έφτασε στην ισοφάριση της σειράς.
Ο πέμπτος τελικός ήταν αυτός που θα έκρινε τα πάντα. Ο νικητής εκτός από την κούπα, είχε να κερδίσει πολλά περισσότερα και αυτό το γνώριζαν όλοι πολύ καλά.
Ο Ολυμπιακός μπήκε αποφασισμένος να παλέψει και να διεκδικήσει τις πιθανότητες του για κατάκτηση του πρωταθλήματος μέσα στο ΟΑΚΑ. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, έλεγχε το ματς, πηγαίνοντας το στους ρυθμούς που ήθελε. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως κάτι άλλαξε. Οι <<ερυθρόλευκοι>> δεν εμφανίστηκαν στο παρκέ. Λίγο τα δικά τους πολλά λάθη, λίγο (περισσότερο) το… σπρώξιμο του Παναθηναϊκού από την διαιτησία, έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των <<πράσινων>> και μοιραία ήρθε η ήττα. Το τελικό 84-70 έγραψε το τέλος (και) στην φετινή κακή σεζόν του Ολυμπιακού που μένει για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν χωρίς τίτλο.
Η επόμενη μέρα πλέον αναπόφευκτα θα φέρει αρνητικές εξελίξεις στην ομάδα και αποχωρήσεις προσώπων. Μετά την απώλεια και του πρωταθλήματος, ο κύκλος του Γιάννη Σφαιρόπουλου στον πάγκο του Ολυμπιακού ύστερα από 4 χρόνια έκλεισε, ενώ την πόρτα της εξόδου θα διαβούν και πολλοί παίκτες που παρουσιάστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών, προσφέροντας ελάχιστες λύσεις.
Το φετινό καλοκαίρι θα είναι το πιο δύσκολο στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού με τους αδερφούς Αγγελόπουλους στο τιμόνι, οι οποίοι καλούνται να πάρουν αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον του συλλόγου.
Τα συμβόλαια των Σπανούλη, Παπανικολάου και Παπαπέτρου ολοκληρώνονται και μαζί με το ζήτημα του νέου προπονητή, είναι τα πρώτα που θα απασχολήσουν τους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός τις επόμενες ημέρες.
Το ξεκίνημα ενός νέου κύκλου μέσα από κινήσεις που θα επαναφέρουν τον Ολυμπιακό στους τίτλους εντός και εκτός συνόρων βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια τους.
Όσα λάθη και αν έχουν κάνει σε κάποια ζητήματα, έχουν γίνει από υπερβολική αγάπη και εμπιστοσύνη προς την ομάδα και σε πρόσωπα. Έφτασε όμως η ώρα να αναθεωρήσουν ορισμένα ζητήματα και σκέψεις, για το καλό της ομάδας και για τον πακτωλό των εκατομμυρίων που ξοδεύουν από την τσέπη τους.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θα το κάνουν, γιατί ξέρουν και οι ίδιοι, πλέον, τα λάθη τους.
Ο Ολυμπιακός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει και οι μαγικές στιγμές που έχει προσφέρει στους φιλάθλους του τα τελευταία χρόνια δεν μπορούν να σβήσουν εν μια νυκτί.
Θα επανέλθει ακόμα πιο δυνατός, πιο αποφασιστικός, πιο έτοιμος από ποτέ να διεκδικήσει αυτό που του αξίζει, την κορυφή.
ΥΓ: Δεν υπήρξα ποτέ μεγάλος του θαυμαστής. Το αντίθετο θα έλεγα. Άλλωστε πίστευα και πιστεύω ότι ήταν λίγος για τον πάγκο του Ολυμπιακού. Θέλω όμως να ευχαριστήσω τον Γιάννη Σφαιρόπουλο για την κατάκτηση των δύο πρωταθλημάτων και τους δύο τελικούς Ευρωλίγκας. Δεδομένα θα μείνει στην ιστορία της ομάδας ως ο μακροβιότερος προπονητής μετά τον Γιάννη Ιωαννίδη και οι τίτλοι που κατέκτησε τον κατατάσσουν πετυχημένο στην ιστορία της ομάδας.
ΥΓ1: Το πρωτάθλημα χάθηκε στον δεύτερο τελικό που η ομάδα παρουσιάστηκε κατώτερη των προσδοκιών. Αν είχε κερδίσει εκεί, η σειρά δεν θα γύριζε όσο και να προσπαθούσαν ο … Φάρος και η παρέα του.
ΥΓ2: Από τη στιγμή που η σειρά κρίθηκε σε πέμπτο τελικό, δεν υπήρχε περίπτωση να το έπαιρνε ο Ολυμπιακός, ακόμα και αν βρισκόταν σε τρομερή ημέρα.
ΥΓ3: Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό.