Στην συνέντευξη αυτήν έχω την χαρά να φιλοξενώ την Αναστασία Σουσώνη, συγγραφέα των εκδόσεων Φυλάτος και του βιβλίου “Καλοκαίρι στα 16” τ’ οποίο παρουσιάσαμε προ ημερών στο ηλεκτρονικό μας περιοδικό, Out of the Box.
Η κα. Αναστασία μάς μιλάει για την αφορμή που γέννησε το έργο αυτό, για την κόρη της και τα δικά της καλοκαίρια, στα οποία βούτηξε, για να μάς χαρίσει την ιστορία αυτήν. Μάς μίλησε για την συνεργασία της με την καταξιωμένη εικονογράφο κα. Ξουράφη, για τα επόμενα επαγγελματικά και συγγραφικά της βήματα και, φυσικά, για το πώς ξεκίνησε αυτό το μαγευτικό για εκείνη ταξίδι, το ταξίδι της συγγραφής και της έκφρασης.
Ποια η αφορμή, για να γραφεί το συγκεκριμένο βιβλίο;
“Αφορμή ήταν η κόρη μου και μια φίλη της, στις οποίες αφηγούμουν την ιστορία αυτήν. Προσπαθούσα, έτσι, να τούς πω ότι η εφηβεία, στην οποία μπαίνουν τώρα, είναι, μάλλον, η πιο ευαίσθητη περίοδος της ζωής μας, κατά την οποία βιώνουμε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Όπως είναι η πρώτη μας “καψούρα”, που λέμε λαϊκά, όπου εκεί δεν έχουμε κανέναν, σχεδόν, έλεγχο των συναισθημάτων μας… Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό να έχουν τα νέα παιδιά υπόψιν την ανωριμότητα και την δική τους, ως προς τις εμπειρίες που δεν έχουν ακόμα, αλλά και του άλλου ανθρώπου, ο οποίος είναι κι αυτός πολύ νέος και, σίγουρα, μπορεί εύκολα να κάνει λάθη. Η εφηβεία είναι η εποχή που ερωτευόμαστε πριν, καν, προλάβουμε να γνωρίσουμε τον άλλον πραγματικά και γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να βιαζόμαστε. Αυτό συνέβη και στην ηρωίδα του βιβλίου, η οποία, ευτυχώς, σύντομα κατάλαβε ότι δεν ήταν τα πράγματα όπως αρχικά νόμιζε μ’ αποτέλεσμα να πληγωθεί. Σίγουρα, δεν μπορούμε να τα προλάβουμε όλα σαν γονείς κι ο κάθε άνθρωπος κάνει τις δικές του επιλογές, αλλά καλό είναι να μιλάμε στα παιδιά μας, όποτε μπορούμε.
Έτσι, λοιπόν, κατά την αφήγησή μου στα κορίτσια, την οποία επίτηδες είχα κάνει και λίγο κωμική, η φίλη της κόρης μου μού λέει: «Κυρία Αναστασία, γιατί δεν το γράφετε αυτό σε βιβλίο;» Στην αρχή, μού φάνηκε αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο και, συνάμα, λίγο αστείο, αλλά, τελικά, πολύ σύντομα το ξεκίνησα…”.
Το κλείσιμο του βιβλίου δείχνει ότι αυτά που γράψατε είναι βιωματικά. Καταλάβαμε καλά;
“Ναι! Και τα κορίτσια που αναφέρω είναι αληθινά, γι’ αυτό, εάν πάει καλά, σκέφτομαι να συνεχίσω και με το: Καλοκαίρι στα 46 (γέλια).”.
Πώς είναι η εμπειρία του να γράφετε για τους εφήβους;
“Ήταν διασκεδαστική για ‘μένα η όλη εμπειρία, γιατί, πραγματικά, έκανα ένα ταξίδι στο χρόνο! Στ’ αλήθεια, πήρε κάποιες μέρες, για να συνέλθω, αφότου τελείωσα το βιβλίο… Έγραψα με την καρδιά μου, περιέργως θυμόμουν πολλές λεπτομέρειες από τότε. Τα έντονα γεγονότα της ζωής μας, προφανώς, παραμένουν μέσα μας ανεξίτηλα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ταυτόχρονα, ένιωθα και το βάρος της ευθύνης για τα νέα παιδιά γι’ αυτό προσπάθησα να δώσω διακριτικά κάτι παραπάνω πέρα από μια ευχάριστη καλοκαιρινή ιστορία.”.
Ετοιμάζετε κάποιο άλλο βιβλίο;
“Ναι, αυτόν τον καιρό ετοιμάζω ένα βιβλίο, τ’ οποίο έχει μπει στη διαδικασία έκδοσης κι άλλο ένα τ’ οποίο γράφω.”.
Πώς σας φάνηκε η συνεργασία με την κα. Ξουράφη;
“Η συνεργασία μας ήταν πολύ καλή, έδεσε απ’ την αρχή και μ’ έκανε πολύ χαρούμενη το τελικό αποτέλεσμα.”.
Θα ήθελα ν’ ακούσω κι απ’ την πλευρά σας πόσο εύκολη ή όχι είναι η συνεργασία μ’ ένα άλλο άτομο, για να εκδοθεί ένα βιβλίο; Πόσο εύκολο, δηλαδή, ή δύσκολο είναι να μεταφέρετε στ’ απόλυτο την ιδέα σας, για να βάλετε και τους άλλος στο κλίμα του σκεπτικού σας;
“Χρειάζεται μια διαδικασία. Πιστεύω ότι, αρχικά, είναι αναγκαίο να αισθανθείς ότι ταιριάζεις με τον συνεργάτη σου, ώστε να υπάρξει ουσιαστική επικοινωνία στην συνέχεια. Όταν πρωτοείδα τα σχέδια της Δάφνης, ένιωσα ότι μ’ εξέφραζαν πολύ. Στην ουσία, κόλλησα, όταν ανακάλυψα τα κόμικ της, γιατί είδα πολύ συναίσθημα μέσα σ’ αυτά. Ήμουν, επίσης, βέβαιη ότι για το βιβλίο αυτό έπρεπε να σχεδιάσει κάποιος κομίστας και, μάλιστα, γυναίκα. Η Δάφνη τα είχε όλα και, επιπλέον, δέχτηκε αμέσως το project με χαρά. Ήταν μεγάλη η έκπληξή μου, γιατί είναι μια καταξιωμένη καλλιτέχνιδα σ’ Ελλάδα κι εξωτερικό.
Δεν ήθελα να βγει το σχέδιο παιδικό αλλά εφηβικό, γιατί πραγματεύεται ζητήματα όπως το κάπνισμα, την αγάπη, την προδοσία, τα ναρκωτικά, κλπ… Τής περιέγραφα την σκηνή και, παράλληλα, τα συναισθήματα των κοριτσιών κι εκείνη το έπιανε αμέσως. Έπειτα, προσέχαμε ιδιαίτερα κάποιες λεπτομέρειες και, έτσι, καταλήγαμε στο ποθητό γρήγορα. Όταν υπάρχει καλή διάθεση κι απ’ τους δύο κι ακούει πραγματικά ο ένας τον άλλον, τότε γίνεται η καλή συνεργασία.¨.
Τι άλλα συγγραφικά βήματα έχετε στο μυαλό σας. Με τι θα θέλατε ν’ ασχοληθείτε;
“Επιθυμώ να συνεχίσω την συγγραφή. Ιδανικά θα ήθελα τα βιβλία μου ν’ αντέχουν μέσα στον χρόνο. Θα ήθελα, αν μπορώ, να ξεκουράζω πνευματικά τον αναγνώστη, τον οποίο τον αντιμετωπίζω με σεβασμό. Στην ουσία, αυτό που θέλω εγώ να διαβάσω εκείνο και θα γράψω. Ό,τι, δηλαδή, νομίζω πως αξίζει να υπάρχει μέσα σ’ ένα βιβλίο.
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο είδος στο οποίο είμαι αφοσιωμένη. Για παράδειγμα, αυτό που γράφω τώρα είναι ένα μυθιστόρημα με ήρωα έναν άντρα, ο οποίος ψάχνει τον πραγματικό του εαυτό, ενώ, ταυτόχρονα, στο μυαλό μου πλάθεται μια ιστορία για παιδιά.
Πάνω από όλα μ’ ενδιαφέρει η αλήθεια των πραγμάτων, γιατί πιστεύω ότι μέσω αυτής μπορεί να φτάσει κανείς στην ελευθερία. Θα ήθελα, όταν κάποιος τελειώνει ένα βιβλίο μου, να μην αισθάνεται μόνος.”.
Πώς ξεκίνησε, λοιπόν, για εσάς αυτό το ταξίδι της συγγραφής;
“Το ταξίδι της συγγραφής ξεκίνησε, όταν ήμουν έντεκα χρονών. Τότε είχε πέσει στα χέρια μου το βιβλίο “Κοντά στις Ράγες’ της Άλκης Ζέη. Κάτι είχε ξυπνήσει μέσα μου, με είχε συνεπάρει. Ήταν τόσο συμβατό με την ηλικία μου, το κείμενο έρεε κι έφτιαχνα εικόνες. Ένιωθα ότι η συγγραφέας δεν είχε σκοπό να εντυπωσιάσει παρά μόνο να πει μια ιστορία.
Το πόσο με είχε αγγίξει αυτό το βιβλίο αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι το διάβασα αρκετές φορές μετά, δηλαδή τα χρόνια εκείνα, αλλά και σ’ όλη μου την ζωή, κατά καιρούς, το ξαναέπιανα. Πιστεύω ότι με ώθησε σε μεγάλο βαθμό στο να ξεκινήσω να γράφω ημερολόγιο, πράγμα τ’ οποίο με βοήθησε στην εφηβεία μου πολύ. Τα πρώτα μου γραπτά ήταν τα ημερολόγιά μου.¨.
Σάς ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για τον χρόνο σας!
“Εγώ σάς ευχαριστώ.”.