“Καλοκαίρι στα 16” από Αναστασία Σουσώνη & εκδόσεις Φυλάτος

Είναι δεκαέξι κι ερωτευμένη για πρώτη φορά.
Αυτό το καλοκαίρι βρίσκεται προδομένη για πρώτη φορά.
Όμως, η αφόρητη ζέστη της πόλης δεν θα κρατήσει για πολύ.
Η δροσιά της θάλασσας και η λιακάδα της παρέας θα την περιμένουν.
Θα την ταξιδέψουν αλλού. Η Μαρία θα το ξεπεράσει. Θα γίνει πιο δυνατή.
Και, τελικά, θα γίνει όπως είχε πει:
«Δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω ότι θα περάσω ένα υπέροχο καλοκαίρι…»

Αφιερωμένο σ’ όλα τα κορίτσια
που βρίσκονται στην εφηβεία.

Το “καλοκαίρι στα 16” αποτελεί ένα εικονογραφημένο, σύντομο και συμπυκνωμένο σε νόημα βιβλίο όπου πολλοί έφηβοι μπορούν να ταυτιστούν κι ενήλικες να θυμηθούν τα χρόνια που έχουν περάσει και τους προβληματισμούς που τούς απασχολούσαν κάποτε -ή κι ακόμη.

Για την εικονογράφηση, δεν υπάρχουν λόγια. Είναι κορυφαία. Είναι ολοζώντανη, σαν να βγαίνουν τα τέσσερα κορίτσια απ’ τις σελίδες του βιβλίου και κάθονται δίπλα σου.

Προσωπικά, ήδη, απ’ την πρώτη σελίδα ταυτίστηκα με την ηρωίδα.

Οι τέσσερις βασικές ηρωίδες είναι εξαδέλφες. Μαρία, Ηλέκτρα, Αδαμαντία και Δανάη. Μέσα απ’ την ιστορία τους γινόμαστε κοινωνοί της καθημερινότητάς τους, της καθημερινότητα των εφήβων, την οποία βιώσαμε κι εμείς, τότε που το πρώτο τσιγάρο φάνταζε ως το κορυφαίο μυστικό που δεν πρέπει ν’ αποκαλυφθεί ποτέ, τότε που το καλοκαίρι ισοδυναμούσε μ’ έρωτα και το τέλος του αναγκαστικά “έπρεπε” να σημάνει και το τέλος της εκάστοτε σχέσης, τότε που συναισθήματα όπως προδοσία, απογοήτευση, πόνος, θυμός, εξαπάτηση και ταπείνωση κυριαρχούσαν ως μοτίβο και παρουσιάζονται γιγαντωμένα, άλλοτε δικαιολογημένα κι άλλοτε όχι. Τότε που τα συναισθήματα νόμιζες ότι θα διαρκέσουν αέναα.

Το σκηνικό μάς μεταφέρει απ’ την Αθήνα στο κάμπινγκ, στο χωριό και πίσω στην Αθήνα. Με φόντο την θάλασσα, τα πλατσουρίσματα, τα γέλια, την αφόρητη ζέστη, τα νυχτοπερπατήματα και την μουσική μ’ ένα ποτό στο χέρι.

Ως αναγνώστες, μάς πλημμυρίζουν οι δικές μας μνήμες απ’ την παιδική και την εφηβική ηλικία, τότε που επισκεπτόμαστε τα χωριά ή τα νησιά μας, τότε που κάναμε οικογενειακές διακοπές, τότε που περνούσαμε όλη την ημέρα με τα ξαδέρφια μας και φίλους πολλούς. Στο μυαλό και στις αναμνήσεις, εξάλλου, η παιδική με την εφηβική και την ενήλικη ζωή χωρίζονται με μια αόρατη κλωστή.

Απ’ τα θέματα που αναλύονται περισσότερο είναι αυτά της καρδιάς. Η Μαρία έχει δεχτεί την προδοσία απ’ τον φίλο της, καθώς μαθαίνει ότι, παράλληλα, έχει αναπτύξει σχέσεις και μ’ άλλο κορίτσι. Η Μαρία, που δεν είναι επιπόλαιη, όντας πιο ώριμη απ’ την ηλικία της, που δεν θέλει ν’ αναλώνεται στις σχέσεις της αλλά να ζει απ’ αυτές τραυματίζεται, διότι δεν αναζητά το εφήμερο αλλά επιμένει να πιστεύει τον “έναν” που αναλογεί στον καθένα μας.

Πραγματικά, είναι εκνευριστική η αναφορά στο πρώην αγόρι της με την αδιαφορία του και το στυλάκι του κάνοντας πολλά κορίτσια – αναγνώστριες να θέλουν να τού κολλήσουν αυτοκόλλητο μια μπουνιά στα μούτρα!

Την Μαρία την λατρεύω ως ηρωίδα γιατί, πραγματικά, βλέπω κομμάτια μου σ’ εκείνη, όπως, ίσως και πολλές άλλες αναγνώστριες. Αγάπη για τα βιβλία, ανάγκη, ενίοτε, γι’ απομόνωση, αποστροφή για φυσικοχημείες, το ότι δεν είναι ανώριμη, το ότι θέλει να γνωρίζει την αλήθεια κι ας πονάει, το ότι θέτει την εμπιστοσύνη πολύ ψηλά ως προτεραιότητα τις σχέσεις, το γεγονός ότι προβληματίζεται με το είναι και τον ψυχισμό της, η οπτική της σε πολλά πράγματα, οι φοβίες της για το μέλλον. Η Μαρία είναι η φίλη που μπορείς ν’ ακουμπήσεις πάνω της, είναι άνθρωπος σταθερός και φερέγγυος. Είναι η κοπέλα, η οποία δίνει συμβουλές στην μικρή αδελφή αλλά και στις ξαδέρφες.

Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη με σκέψεις της Μαρίας να παρεμβάλλονται και διάλογους των ηρώων που σπάνε την αφήγηση χαρίζοντας ζωντάνια στο βιβλίο πέρα από ένα γιγάντιο μήνυμα.

Θαρρώ πως το ζουμί βρίσκεται στο ότι δεν πρέπει ν’ αφήνουμε την ανεπάρκεια των άλλων να καθορίζει τις επιλογές μας, τις αναμνήσεις και την ζωή μας την ίδια, όπως δείχνει η άρνηση της Μαρίας στα τσιγαριλίκια ή στην ξεπέτα της μιας βραδιάς με το γρήγορο, φθηνό κι επιπόλαιο σεξ. Σίγουρα, ο αυθορμητισμός είναι μαγευτικός και μάς κάνει να νιώθουμε ελεύθεροι, κυρίως στην εφηβεία, περίοδος που νομίζουμε ότι όλος ο κόσμος μάς ανήκει, αλλά χρειάζεται το ζύγισμα και η λογική, ώστε να μην έρθει το πέρασμα του χρόνου που θα μετανιώνουμε για τις επιλογές μας.

Σίγουρα, απ’ την ιστορία δεν λείπουν οι κόντρες αλλά και ο ζήλιες. Τόσο σύντομο σε λόγια αλλά καθόλου πυκνογραμμένο και βαρύ, το βιβλίο αποτελεί στα μάτια μου ψυχογράφημα με την την έντονη αναφορά στα συναισθήματα και τις διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις των κοριτσιών.

Το προτείνω γιατί οι νεαροί αναγνώστες θα ταυτιστούν ενώ οι γονείς θα θυμηθούν πώς είναι να είσαι παιδί, θα δουν πως πολλές φορές δεν “βλέπουν”, όχι, φυσικά, από αδιαφορία, πραγματικά τα παιδιά τους, γιατί τούς ρουφάνε η ρουτίνα και τα προβλήματα και το κυριότερο; Δε θα σάς πάρει περισσότερο από ένα απόγευμα, για να τ’ απολαύσετε!

Κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Φυλάτος!