Home >> Αφιέρωμα

Το φως που καίει

Το απόγευμα της 16ης Ιουλίου 1950 η εθνική ομάδα της Ουρουγουάης επέστρεφε στο ξενοδοχείο της, έχοντας στα χέρια της το παγκόσμιο κύπελλο. Ένα τρόπαιο που ήταν τόσο σίγουρο πως θα κατέληγε στη διοργανώτρια Βραζιλία, που ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ και εμπνευστής της διοργάνωσης, Ζυλ Ριμέ, είχε ετοιμάσει από πριν ένα λόγο για να συγχαρεί τους νικητές οικοδεσπότες. Το…

Διαβάστε περισσότερα

Η μάχη του Στάλιγκραντ

Λίγο πριν το βραδινό αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας μεταξύ της Αγγλίας και της Τυνησίας στο Βόλγκογκραντ, Άγγλοι φίλαθλοι και ένας κορυφαίος Βρετανός διπλωμάτης απέτισαν  φόρο τιμής σε όσους έχασαν τη ζωή τους στη μάχη του Στάλινγκραντ. Το Βόλγκογκραντ, το οποίο μέχρι το 1961 ονομαζόταν Στάλινγκραντ ήταν η πόλη στην οποία σημειώθηκε η πιο…

Διαβάστε περισσότερα

Η μελωδία της ιστορίας

Το παρόν κείμενο θα αφιερωθεί στην προσπάθεια διαλεύκανσης ενός μυστηρίου, της μουσικής λαϊκής, ελληνικής παράδοσης. «Ο τρελός τσιγγάνος», λοιπόν, ο Μάνος Χατζιδάκις, η Ιωάννα Γεωργακοπούλου και ο Βασίλης Τσιτσάνης. Η Ιωάννα Γεωργακοπούλου γεννήθηκε στο Πύργο της Ηλείας το 1920. Σε νεαρή ηλικία έχασε τον πατέρα της και μαζί με τη μητέρα της μετακόμισε στην Αθήνα….

Διαβάστε περισσότερα

Ο τελευταίος μαυροσκούφης του Άρη

Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών. Ημερών μεγάλων, «στο μπόι των ανθρώπων» – και σίγουρα υπερπλήρης αγώνων. Ο λόγος για τον Χαράλαμπο Ρούπα, τον τελευταίο μαυροσκούφη του Άρη Βελουχιώτη, που πέθανε στις 30 Μάη σε ηλικία 95 ετών. Γεννημένος στο Αίγιο στις 25 Ιανουαρίου του 1924, υπήρξε ο μικρότερος από τους μαυροσκούφηδες του πρωτοκαπετάνιου του…

Διαβάστε περισσότερα

Σκοτεινός Έρωτας

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (γεννήθηκε στις 5 του Ιούνη 1898 και δολοφονήθηκε από τους φασίστες στις 19 Αυγούστου 1936) με την ομορφιά και τη δύναμη της ποίησής του ύμνησε την αγάπη, τραγούδησε το θάνατο και όρθωσε το ανάστημά του στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και κάθε μορφή αδικίας. Τι να την κάνεις την περηφάνια; Να…

Διαβάστε περισσότερα

Η ωρίμανση της παλιοπαρέας

Οδυσσέας Ελύτης, «ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ»   Είσαι νέος – το ξέρω – και δεν υπάρχει τίποτε. Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε. Όμως ε ί σ α ι. Και την ώρα που Φεύγεις με το ‘να πόδι σου έρχεσαι με τ’ άλλο Ερωτοφωτόσχιστος Περνάς θέλεις – δε θέλεις Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα Εναντίον…

Διαβάστε περισσότερα

Είναι ναζί. Να γιατί! (5)

Στις συγκεντρώσεις στα γραφεία της Χ.Α. ανά την Ελλάδα, ο Ν. Μιχαλολιάκος «ζυμώνει» τα μέλη και τους συμπαθούντες την οργάνωση με λόγους που παραπέμπουν ευθέως σε ναζισμό, με τον αντισημιτισμό να είναι βασικό κομμάτι του. «Οι άλλοι στη Θεσσαλονίκη πήρανε το τρενάκι και πήγαν ταξιδάκι. Ένα ωραίο μαγευτικό ταξίδι σε ένα πανέμορφο τοπίο για χειμερινές…

Διαβάστε περισσότερα

Τα κόκκινα παπούτσια της Κικής Δημουλά…

Έχουμε πάνω από μία ώρα που δοκιμάζουμε παπούτσια. Άσπρα. Αστραφτερά, χαρωπά, ανθισμένα παπούτσια. Πασχαλιάτικα. Παιδικά. Τέσσερα πόδια γεύονται κατά κόρον το «καινούργιο» και το «αλλιώτικο», δοκιμάζοντας και απορρίπτοντας ό,τι δεν τους αρέσει, με το αιτιολογικό, αυτό με στενεύει… αυτό μου είναι μεγάλο… αυτό μου είναι μεγάλο και με στενεύει. Εγώ και ο υπάλληλος έχουμε κυριολεκτικά…

Διαβάστε περισσότερα

«Οι πόνοι της Παναγιάς»

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.   Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά,…

Διαβάστε περισσότερα

Η κολόνια του ελληνικού τραγουδιού

Ο Μανώλης Χιώτης, δεξιοτέχνης στο μπουζούκι κι ένας από τους σπουδαίους συνθέτες του λαϊκού μας τραγουδιού, έφυγε από τη ζωή στις 21 Μαρτίου 1970. Ο Χιώτης το μισό αιώνα που έζησε (1920 – 1970) πρόλαβε να αφήσει πίσω του σημαντικό έργο. Έπαιζε μουσική από μικρός και ξεκίνησε νωρίς να εργάζεται επαγγελματικά. Ακολουθώντας τη ρεμπέτικη πορεία έγραψε…

Διαβάστε περισσότερα