“Η φλόγα, η φωτιά και η στάχτη” του Γεώργιου Τζιτζικάκη

“Η φλόγα, η φωτιά και η στάχτη” του Γεώργιου Τζιτζικάκη των εκδόσεων Κάκτος κάνει, μεταξύ άλλων, λόγο για την φιλία, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις ενδόμυχες των ανθρώπων σκέψεις. Κάνει λόγο για την αγάπη, την ομοφυλοφιλία, την προδοσία, την συγχώρεση, την κριτική, την αυτοκριτική. Κι όλα αυτά με καλοκαιρινό φόντο το νησί της Σκιάθου όπου οι τρεις πρωταγωνίστριες – βασικές ηρωίδες του βιβλίου παραθερίζουν.

Τρεις γυναίκες, τρεις διαφορετικοί άνθρωποι. Καθεμιά αντιπροσωπεύει λογής – λογής γυναικών. Μα, στο τέλος, αντιλαμβανόμαστε ότι όλες οι γυναίκες είναι τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές. Τόσο διαφορετικές και τόσο ίδιες.

Καθεμιά με τους δικούς της φόβους, τις δικές της ανασφάλειες, τα δικά της εμπόδια.

Και η ζήλια; Η ζήλια τι ρόλο παίζει ανάμεσά τους;

Κάπου – κάπου, ωστόσο, διαβάζοντας αναρωτιόμαστε. Πόσα λάθη κάνουμε; Πόσες λανθασμένες επιλογές; Πόσο κακό μπορούμε να προξενήσουμε σε κάποιον μόνο και μόνο, για να μη μείνουμε μόνοι; Και, κυρίως, πόσο κακό προξενούμε στον ίδιο μας τον εαυτό; Τον εξαντλούμε; Τον φτάνουμε στα όριά του; Τον υπερβαίνουμε; Τον ισοπεδώνουμε; Κι αν τα κάνουμε, όντως, όλα αυτά, είναι εφικτό να τραβήξουμε μια γραμμή και να ξεκινήσουμε το παιχνίδι απ’ την αρχή;

Απ’ την άλλη, πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα; Πόσο δύσκολο να παλεύεις με τον χρόνο; Πόσο δύσκολο να παλεύεις με τον εαυτό σου; πόσο δύσκολο να συνυπάρχεις μ’ άλλες γυναίκες; Πόσο δύσκολο είναι, άραγε, να παίρνεις αποφάσεις και να προσπαθείς να επιβιώσεις σε μια κοινωνία πατριαρχική; Και πόσο εύκολο είναι μέσα σ’ αυτήν να πεις πως είσαι ομοφυλόφιλος; Την αυτοδιάθεση στο σώμα μας την έχουμε αποκλειστικά εμείς ή, έμμεσα – άμεσα, έχουν λόγο και οι άλλοι; Την απόφαση να κρατήσεις ή όχι ένα παιδί την παίρνεις αποκλειστικά μόνη ή αποφασίζουν και τρίτοι; Το αν δε θες να προχωρήσεις ερωτικά με κάποιον απασχολεί τον άλλο η, απλά, υποτάσσεσαι -από φόβο ή ντροπή- στις επιθυμίες του;

Διάλογοι ζωντανοί, διάλογοι καθημερινοί, ενδόμυχες σκέψεις, εικόνες παραστατικές, οικείς τόσο κοντινές. Λόγος που ρέει.

Αυτά, λοιπόν, θα συναντήσει κανείς κάνοντας ανάγνωση του νέου μυθιστορήματος του κυρίου Τζιτζικάκη “Η φλόγα, η φωτιά και η στάχτη”.

Και μην λησμονείτε.

“Όταν η φλόγα θ’ ανάψει, θ’ ακολουθήσει η φωτιά και, αν δεν την προλάβεις, θα γίνουν όλα στάχτη.”.

Άραγε, θα γίνουν όλα στάχτη, όταν τα στόματα ανοίξουν στην Σκιάθο; Θα επιχειρήσει κανείς να πιάσει τον πυροσβεστήρα ή τριάντα ολόκληρα χρόνια φιλίας θα γίνουν παρανάλωμα του πυρός;