Άντε να έρθει η Κυριακή να ξαναδούμε την ομαδάρα μας. Καιρό είχα να νιώσω τέτοια ανυπομονησία για τα ματς της ποδοσφαιρικής ομάδας. Ξέρω είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα και φυσικά θα έρθουν και γκέλες, αλλά νιώθω ότι η έκφραση “η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται” ισχύει αρκετά. Τώρα απλά πρέπει να αποδείξουμε και στα πρώτα δύσκολα τεστ που έρχονται (ΑΕΚ και Φράιμπουργκ) ότι η ομάδα έχει ξαναφτιάξει το μέταλλο της.
Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ η προσέγγιση του Μαρτίνεθ, η όλη πίεση που θέλει να ασκεί η ομάδα επί 90 λεπτά μπορεί κάποιες φορές να μην εφαρμοστεί λόγω κούρασης, αλλά είναι κάτι που ακόμα και για 60-70 λεπτά να το εφαρμόσεις είναι αρκετό για να “καθαρίζεις” τα περισσότερα ελληνικά παιχνίδια από το ημίχρονο. Η ομάδα έχει τους παίχτες πια αλλά και τον κορμό για να διεκδικήσει τα πρωτεία στην Ελλάδα και να ξανά είναι η πρωταθλήτρια.
Αλλά πέρα από το ελληνικό πρωτάθλημα πρέπει να επιστρέψουμε δυναμικά στην Ευρώπη. Χρειαζόμαστε βαθμούς ώστε σε μελλοντικές κληρώσεις να είμαστε σε όσο πιο δυνατή θέση γίνεται. Αρχής γενομένης από το ματς με τους Γερμανούς. Γνώριμη ομάδα που πέρυσι μας έκανε πλάκα στο Φάληρο αλλά, ακόμα, και ο περσινός Ολυμπιακός θα μπορούσε να την είχε κερδίσει στην Γερμανία. Φέτος, λοιπόν, η ομάδα, βάσει ρόστερ είναι αρκετά ικανή για πρόκριση στην επόμενη φάση αλλά αυτό θα φανεί στο χορτάρι. Σίγουρα είναι στο χέρι μας να εξασφαλίσουμε την 3η θέση και την ευρωπαϊκή συνέχεια, καθώς το εμπόδιο της Μπάτσκα φαντάζει βατό, αν και τίποτα δεν είναι βατό στον αθλητισμό. Η Γουέστ Χαμ από την άλλη, δύσκολα, δεν θα πάρει την πρώτη θέση.
Η ουσία είναι όμως ότι ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει επιστρέψει καθώς και οι μεταγραφές του είναι πολύ δυνατές και ουσιαστικές, αλλά και η μπάλα που φαίνεται ότι θέλει να παίξει ο Μαρτίνεθ είναι το ποδόσφαιρο που θα τραβάει τον κόσμο ξανά στο Καραϊσκάκης.