Η επιστήμη της οικονομικής, οφείλει σίγουρα αρκετά, στον οικονομολόγο Τζων Μέυναρντ Κεϋνς. Ο Βρετανός, είναι ιδιαίτερα γνωστός, για το βιβλίο του με τίτλο Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος (1936), που επηρέασε τόσο για την αντίληψη περί οικονομικής όσο και την πολιτική (τόσο ως Politics όσο και ως Policy) κατά τον 20ο αιώνα, σχεδόν καθολικά, στην διαμόρφωση οικονομικής πολιτικής (με αύξηση δημοσιονομικών δαπανών) στις περισσότερες δυτικές ‘’οικονομίες’’, τουλάχιστον μέχρι και την δεκαετία του 1970. Αν και οι αναφορές στον Κεϋνς γίνονται με βάση το έργο που αναφέραμε, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό το βιβλίο του: Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης του 1919.
Στο έργο αυτό υποστήριξε, ότι η Γερμανία δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει τις αποζημιώσεις προς τις νικητήριες δυνάμεις, μετά το πέρας του Α΄ παγκόσμιο πόλεμου, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε επανάληψη του πολέμου. Το βιβλίο αυτό πούλησε πάνω από 100.000 αντίτυπα το πρώτο εξάμηνο κυκλοφορίας του.
Ο ίδιος συμμετείχε μάλιστα στην συνδιάσκεψη που έλαβε χώρα στο Παρίσι και αντιτάχθηκε υπέρ της θέσης που είχε πάρει η χώρα του σχετικά με τα ζητήματα που προκύψαν μετά τον Β’ παγκόσμιο. Αν και συμφωνούσε υπέρ την πληρωμής αποζημιώσεων της Γερμανίας(στο ¼ του ποσού για της αποζημιώσεις), υποστήριξε ότι δεν πρέπει να ριχθούν στο τραπέζι απαιτήσεις υπέρμετρα μαξιμαλιστικές. Η ασυμμετρία απόψεων όμως στο θέμα, σε σχέση με τις θέσεις στο εσωτερικό της χώρας του, αλλά και τόσο με τις άλλες συμμαχικές δυνάμεις, τον οδήγησε στην παραίτηση.
Η λήξη του πολέμου έπρεπε να φέρει συνθήκες για επιστροφή στην ομαλότητα κατά των ίδιο, και όχι ”συνθήκες” ρεβανσισμού. Η θέση όμως των συμμαχικών δυνάμεων την οποία δεν ασπαζόταν ο Κεϋνς, ήταν να επωμιστούν οι ηττημένοι όλο το βάρος του Β παγκοσμίου. Η πίεση αυτή, κατά της Γερμανίας, σύμφωνα με τον Κεϋνς, θα επέφερε «ισόβια» οικονομική αναποτελεσματικότητα και εγκλεισμό για την Γερμανία, αλλά και μία πολιτική μνησικακία και έναν ολοκληρωτικό (σχεδόν) παρεμβατισμό των συμμαχικών δυνάμεων.
Αν και από επιστημολογική οπτική η θέση αυτή εμφανίζει αδυναμίες υποστήριξης και τεκμηρίωσης, δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την οξυδέρκεια και την προβλεπτικότητα του Κεϋνς. Συνεπώς το έργο αν και μη ακαδημαϊκό, διαπερνά το επιστημονικό, με σχεδόν ακαδημαϊκά εύγλωττο τρόπο, απαντώντας και προβλέποντας γεγονότα που θεωρούνται μεν δεδομένα στο σήμερα, μέσα από μία ιστορική συνέχεια, αλλά καθόλου αυτονόητα στο τότε.
Πηγή: Themetisproject.gr