Home >> Δήμητρα Γαλάνη

Μελωδικές αντιλογίες

Κ.Π. Καβάφη, «Το Πρώτο Σκαλί» Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης· «Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα. Το μόνον άρτιον μου έργον είναι. Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω, πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα· κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι, ποτέ δεν θ’…

Διαβάστε περισσότερα

Η ζωγραφιά του Μπαγιαντέρα

Γεννήθηκε το 1903 στον Πειραιά. Σε ένα πολιτισμικό χωνευτήρι. Έμαθα μαντολίνο στη μουσική σχολή Προμηθεύς και έπειτα προχώρησε στο μπουζούκι. Έκανε πάλη και ακροβατούσε μεταξύ νόμου και παραβατικότητας. Στα έξι έτη της προπολεμικής περιόδου ήταν πιο παραγωγικός και σίγουρα προτού τυφλωθεί. Η κόρη του, η οποία ήξερε να παίζει πιάνο άκουγε τις νότες από τον…

Διαβάστε περισσότερα

Τα χνάρια του Μίκη Θεοδωράκη, 2ο μέρος

Η μουσική – Τάσος Λειβαδίτης Ξέχειλη από σιωπή η απέραντη αίθουσα. Και το πιάνο ήταν η μεγάλη Άγια Τράπεζα, όπου πάνω της, τα χέρια ενός άντρα, λιγνά και ασυγκράτητα, κόβαν και μοιράζαν γύρω, τον άρτο της αιωνιότητας. Ο άνθρωπος με την πνευματική ζωή προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Η πνευματική ζωή έχει τρεις άξονες. Ειδικότερα,…

Διαβάστε περισσότερα

Άννα Παναγιωτοπούλου: Χρυσάφι στον χαλκό

Το 1994, ο Κώστας Μακεδόνας μαζί με το Γιώργο Ζήκα, μέσα από τις δισκογραφικές τους επιλογές, χάραξαν το δρόμο για να ξανασυστήσουν το λαϊκό τραγούδι, απαλλαγμένο από τα άλγη της δεκαετίας του 1980 και την απελευθέρωση της κουλτούρας και της βροντερης εμφάνισης, εν είδει κοινού τόπου, των μικροαστικών αντιλήψεων. Ο Μπουζουξής είχε ακουστεί, τότε, από…

Διαβάστε περισσότερα

Εφευρέτης απουσίας

Μελωδίες κάποιας αμηχανίας. Όμοια με εκείνη που έχουμε όλοι μας όταν κοιτάζουμε στα μάτια τα παιδιά, με το καθαρό αθώο βλέμμα τους. Όταν δεν βρίσκουμε τις λέξεις για να διηγηθούμε μια ιστορία, ένα παραμύθι. Τραγούδια εφηβικών ονείρων βγαλμένα μέσα από συγχορδίες που προσπαθούσαν να νιώσουν το φούντωμα και το λαμπάδιασμα των αισθήσεων. Πάθη πιο δυνατά…

Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Γκάτσος- Μάνος Χατζιδάκις: Ασπίδες μοναξιάς

Στις 12/5/1992 ο Νίκος Γκάτσος πήγε να συναντήσει την ιδανική πολιτεία των άστρων και των αγγέλων. Γκάτσος, Χατζιδάκις, Μερκούρη. Από το 1950 και το Χάρτινο το Φεγγαράκι, ο Γκάτσος έγραφε για τη μοίρα των ζωών και τα δίχτυα του έρωτα που τυλίγονται ανεπανόρθωτα οι άνθρωποι. Για τις συναντήσεις και τους αποχωρισμούς τους. Τα θέματά του…

Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Γκάτσος- Σταύρος Ξαρχάκος: Σταλαγμίτες από χρυσάφι

Σκοτεινό το τραγούδι που θα πω, τα συντρίμμια του τόπου μου κοιτώ, χαμένα αδέρφια ίσκιοι λαβωμένοι, χαμένη Ελλάδα, παντού σε αναζητώ. Νίκος Γκάτσος, από Τα Κατά Μάρκον. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με…

Διαβάστε περισσότερα

Η εξομολόγηση της Φλέρυς

Τραγούδησε τα άγια των αγίων. Ήταν αχός ερμηνευτικών διθυράμβων. Έδωσε νόημα στη διαπίστωση πως ο ρομαντισμός αποτελεί το καταφύγιο της απελπισίας. Η αιώνια εφηβεία της φωνής. Το 1985 η Δήμητρα Γαλάνη καλεί τη Φλέρυ Νταντωνάκη να τραγουδήσουν μαζί σε μια συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά. Το καλλιτεχνικό γεγονός παίρνει τεράστιες διαστάσεις κι ο κόσμος είναι τόσος…

Διαβάστε περισσότερα

Μάθημα πορείας νυχτερινό

Ο καλλιτέχνης αφήνει ίχνη, όχι αποδείξεις. Ένα αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία μέσα από τα ποιήματά του, τα έργα, τη ζωή και τις επιλογές του. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1933. Επέλεξε σαν τίτλο της πρώτης του συλλογής το όνομα ενός κάπως άσχημου αφρικανικού πουλιού. Το Μαραμπού. Από το 1929 είχε μπαρκάρει ως ναύτης. Ατίθαση σημαία…

Διαβάστε περισσότερα

«Το αιώνιο παράπονο»

Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1915 στα Τρίκαλα από γονείς Ηπειρώτες. Τσαρουχάς ο πατέρας του, είχε ένα μαντολίνο με το οποίο έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά κλέφτικα τραγούδια της πατρίδας του. Αυτά ήταν τα πρώτα ακούσματα του μικρού Βασίλη μαζί με τις βυζαντινές ψαλμωδίες που άκουγε στην εκκλησία. Στα 11 χρόνια του χάνει τον πατέρα…

Διαβάστε περισσότερα