Home >> ποίηση

Ουρανο-Μίκης

Έπειτα από επιθυμία του Μίκη Θεοδωράκη, το Καλλιμάρμαρο στάδιο πλημμύρισε με 1000 χορωδούς από όλη την Ελλάδα, που σχημάτισαν μια τεράστια χορωδία και με τη συνοδεία της Συμφωνικής Μαντολινάτας ερμήνευσαν μερικά από τα αριστουργήματα του μεγάλου δημιουργού. Βρέχει στη φτωχογειτονιά ( Μουσική/Ποίηση: Θεοδωράκης Μίκης/Λειβαδίτης Τάσος) Την ενορχήστρωση και τη μουσική διεύθυνση είχε αναλάβει ο μαέστρος Παναγής Μπαρμπάτης….

Διαβάστε περισσότερα

Σκοτεινός Έρωτας

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (γεννήθηκε στις 5 του Ιούνη 1898 και δολοφονήθηκε από τους φασίστες στις 19 Αυγούστου 1936) με την ομορφιά και τη δύναμη της ποίησής του ύμνησε την αγάπη, τραγούδησε το θάνατο και όρθωσε το ανάστημά του στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και κάθε μορφή αδικίας. Τι να την κάνεις την περηφάνια; Να…

Διαβάστε περισσότερα

Η ωρίμανση της παλιοπαρέας

Οδυσσέας Ελύτης, «ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ»   Είσαι νέος – το ξέρω – και δεν υπάρχει τίποτε. Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε. Όμως ε ί σ α ι. Και την ώρα που Φεύγεις με το ‘να πόδι σου έρχεσαι με τ’ άλλο Ερωτοφωτόσχιστος Περνάς θέλεις – δε θέλεις Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα Εναντίον…

Διαβάστε περισσότερα

Τα κόκκινα παπούτσια της Κικής Δημουλά…

Έχουμε πάνω από μία ώρα που δοκιμάζουμε παπούτσια. Άσπρα. Αστραφτερά, χαρωπά, ανθισμένα παπούτσια. Πασχαλιάτικα. Παιδικά. Τέσσερα πόδια γεύονται κατά κόρον το «καινούργιο» και το «αλλιώτικο», δοκιμάζοντας και απορρίπτοντας ό,τι δεν τους αρέσει, με το αιτιολογικό, αυτό με στενεύει… αυτό μου είναι μεγάλο… αυτό μου είναι μεγάλο και με στενεύει. Εγώ και ο υπάλληλος έχουμε κυριολεκτικά…

Διαβάστε περισσότερα

«Οι πόνοι της Παναγιάς»

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.   Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά,…

Διαβάστε περισσότερα

Δεκέμβρης του 44΄

Εδώ σε τούτη την παράξενη χώρα που τα ποτάμια της, που οι πέτρες και τα φαράγγια της, τα σύννεφα και τα βουνά της βγαίνουν μαζί με μας στον πόλεμο και πολεμάνε και πληγώνονται, εδώ σ΄αυτά τα δέντρα που οι αρματολοί και οι κλέφτες κρέμασαν τα τραγούδια τους, πέθανε ο Μπάιρον! Πάει καιρός που έχει πεθάνει…

Διαβάστε περισσότερα

Γιάννης Ρίτσος, “Ημερολόγιο μιας εβδομάδας”

ΑΘΗΝΑ 16 Νοεμβρίου 1973 Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια ωραία παιδιά δικά μας με τη μεγάλη θλίψη των ανδρείων αψήφιστοι, όρθιοι στα Προπύλαια στον πέτρινο αέρα, έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι πως μεγαλώνει το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου 17 Νοεμβρίου Βαριά σιωπή διάτρητη απ΄τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,…

Διαβάστε περισσότερα

Federico Garcia Lorca, Ματωμένος Γάμος

Ο Νίκος Γκάτσος μες στα χρόνια της κατοχής άρχισε τη μετάφραση του Ματωμένου Γάμου, κι’ όλοι οι φίλοι του ζούσαμε καθημερινά τις δυσκολίες του, τις αμφιβολίες του, για τον κάθε στίχο, την κάθε λέξη χωριστά, μα και τις υπέροχες στιγμές που τελειωμένοι στίχοι ερχόντουσαν στ’ αυτιά μας – ήχοι μαγικοί πρωτοφανέρωτοι, πανάκριβα διαμάντια στην καρδιά…

Διαβάστε περισσότερα

Ο ποιητής της Ειρήνης

 Το καλοκαίρι του 1936* η Γερμανία και η Ιταλία άρχισαν στρατιωτική επέμβαση εναντίον της Δημοκρατίας της Ισπανίας υποστηρίζοντας τους Ισπανούς φασίστες. Ο Πάμπλο Νερούντα ήταν τότε πρόξενος της Χιλής στη Μαδρίτη. Φίλος του ήταν ο ισπανικός λαός κι ο μεγάλος ποιητής του ισπανικού λαού Φεντερίκου Λόρκα. Οι φασίστες σκότωσαν το Λόρκα και κάθε νύχτα τα γερμανικά…

Διαβάστε περισσότερα

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος…

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλουςὍταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυαὍταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οἰκτρὴ παραμόρφωσηΤὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτωνΚαὶ τί κρατᾷ τάχα τὸ χέρι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δίνουν;Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ ἐκεῖ ποὺ ὁ λογισμός μας ξεγελᾷΤὴν ὥρα ποὺ ὁ χρόνος…

Διαβάστε περισσότερα