Το πρώτα αίμα
Σημειώσεις και σχόλια κατά τη διάρκεια ή μετά τον αγώνα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
21/9/2023, 22:00, τελικό αποτέλεσμα: 2-3
1) Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ έστειλε τον Καμαρά πιο ψηλά στο γήπεδο, από την αρχή του αγώνα για να φτιάξει τρίγωνο με τους Μασούρα και Ελ Κααμπί. Ο μέσος του Ολυμπιακού επιτηρούσε τον Xέφλερ ώστε να δυσκολέψει την αρχική ανάπτυξη των φιλοξενούμενων.
2) Η Φράιμπουργκ επέλεξε να επιτεθεί με μακρινές, διαγώνιες, μπαλιές προς τον Ντόαν, στη δεξιά πλευρά, στην πλάτη του Ορτέγκα.
3) Από το 5′ και για όλη τη διάρκεια του αγώνα, ο Φορτούνης άλλαξε πλευρά με τον Μπιέλ. Ο Ισπανός πέρασε στα αριστερά και κινήθηκε ασύμμετρα, πιο πίσω και πάνω στη γραμμή προκειμένου να μη δημιουργείται τόσο μεγάλο πρόβλημα στο αριστερό άκρο.
4) Η μετατόπιση του Φορτούνη στα δεξιά έφερε πολλές και ενδιαφέρουσες, ποιοτικές και κάθετες, συνεργασίες με τον Ροντινέι.
5) Ο Χέλερ, στην κορυφή της επίθεσης των Γερμανών, έπαιζε στο χώρο ανάμεσα στους κεντρικούς αμυντικούς του Ολυμπιακού και του εξαριού. Δηλαδή, μεταξύ Φρέιρε, κατά κύριο λόγο, και Έσε-Ιμπόρα.
6) Ο Ολυμπιακός έχει παρουσιάσει δύο διαφορετικές διατάξεις στους ευρωπαϊκούς του αγώνες. Το 4-3-3 και το 4-2-2-2 που εφαρμόζει και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στην τελευταία, οι μέσοι δεν αγωνίζονται ως εξτρέμ αλλά σαν εσωτερικοί, στα μεσοδιαστήματα, αφήνοντας και απελευθερώνοντας το πλάτος για τους μπακ.
7) Οι Κορδόν και Μαρτίνεθ, επέλεξαν ή διάλεξαν να πορευτούν με κεντρικούς αμυντικούς οι οποίοι ανήκουν στο ποδόσφαιρο του παλιού καιρού. Χωρίς προωθήσεις της μπάλας από πίσω. Μόλις έρθουν σε επαφή μαζί της, η πρώτη σκέψη είναι να τη διώξουν, μετατρέποντας τον Ελ Κααμπί σε σπρίντερ. Το ρόλο του σύρτη για να υπάρξει οργάνωση και έλεγχος του ρυθμού, στην αναμέτρηση της προηγούμενης Πέμπτης, τον ανέλαβε ο Ιμπόρα, μπαίνοντας, σαν τρίτος, στους Ρέτσο και Φρέιρε. Κάτι σαν τον Εμβιλά τα προηγούμενα χρόνια.
8) Ειδικότερα, ο Φρέιρε είναι παλαιάς κοπής αμυντικός. Παίζει κοντά στον επιθετικό, έχει μέτρια έως κακή αντίληψη του κενού χώρου, αναφορικά με τις αποστάσεις, και ανεξάρτητα από το λάθος γύρισμα στον Πασχαλάκη. Δεν φαίνεται, έως σήμερα, να μπορεί να κατευθύνει την αμυντική γραμμή και να ηγηθεί αυτής. Ενστικτωδώς, απομακρύνει τη μπάλα χωρίς κοντρόλ και κάνοντας τυφλά γεμίσματα με το αριστερό πόδι ενώ το σώμα του δεν έχει την απαιτούμενη ισορροπία.
Στα επιμέρους:
Α) Ο Ελ Κααμπί είναι συμμετοχικός, αναμφισβήτητα, μέσα στις φάσεις και τα γκολ αλλά δεν είναι στήριγμα για να κρατήσει τη μπάλα, να τραβηχτεί στο πλάι και να ανεβάσει τους συμπαίκτες του από τις πίσω γραμμές. Συνεργάζεται καλά στους μικρούς χώρους που απαιτούν μια επαφή και ξεπέταγμα, ενώ, παράλληλα, δείχνει να προτιμάει τις πάσες κλειδιά για να γίνει απειλητικός.
Β) Ο Ροντινέι είναι ένα καλπάζον άτι με αστείρευτες δυνάμεις. Αρέσκεται σε καίρια γυρίσματα στη μικρή περιοχή και στο όριο του οφσάιντ. Στοχεύει στο μοναδικό άγγιγμα συμπαίκτη ή αντιπάλου για να γίνει η στιγμή ευκαιρία και να παραβιαστεί η εστία.
Συμπεράσματα:
Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ έχει δύσκολη αποστολή καθώς καλείται να νικάει σε κάθε αγώνα, να παρουσιάζει ελκυστικό και παραγωγικό ποδόσφαιρο και ταυτόχρονα, να ενσωματώνει και να αξιολογεί τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα. Εξάλλου, όπως έχουμε σημειώσει και στο παρελθόν, τα λάθη στο υψηλό επίπεδο είναι ζημιογόνα και απαιτείται διπλάσια προσπάθεια για να καλυφθούν, πράγμα ανέφικτο για ομάδες με χαμηλό επίπεδο συνοχής. Ο Ολυμπιακός για να τα καταφέρει στην ευρωπαϊκή σκηνή θα πρέπει να προσθέσει, κατά τη γνώμη της στήλης, έναν ακόμα παίκτη στη μεσαία γραμμή γιατί οι αποστάσεις είναι τεράστιες και να διατηρήσει για ολοένα και μεγαλύτερα διαστήματα την ένταση στα μαρκαρίσματα. Σχετικά, με τους νέους παίκτες, αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο. Άλλοι το λένε ευκαιρίες της αγοράς την τελευταία στιγμή, εμείς το προσεγγίζουμε ως κακοτεχνίες και χάσιμο χρόνου διάρκειας τριών μηνών. Η ποιότητα των ποδοσφαιριστών είναι διαφορετική συζήτηση και σίγουρα το χορτάρι είναι ο καθρέπτης.