Τα φαντάσματα του παρελθόντος
Πλησιάζει η ώρα του πρώτου αγώνα με την Ρεάλ Μαδρίτης και η ανυπομονησία χτυπάει κόκκινο. Τα παιχνίδια με την Ρεάλ Μαδρίτης έχουν πάντα μια άλλη χροιά στην σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ καθώς είναι η βασίλισσα των σπορ. Κακά τα ψέματα, η Ρεάλ είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος της Ευρώπης με αμέτρητα τρόπαια σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και, πλέον, υπάρχει παγκοσμίως η αίσθηση πως αν θες ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο θα πρέπει να κερδίσεις την Ρεάλ.
Αυτό είναι που πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός σε αυτή την σειρά. Η διασταύρωση για μια ομάδα που βγήκε πρώτη στην κανονική διάρκεια δεν είναι και η καλύτερη, όπως δεν ήταν και την σεζόν 22/23 που παίξαμε με την Φενέρ, αλλά ο Ολυμπιακός είναι γεννημένος για τα δύσκολα. Αυτά τα “δύσκολα” έχουν το όνομα της Ρεάλ Μαδρίτης για φέτος, μια Ρεάλ που όπως και να το κάνουμε δεν θυμίζει ούτε ελάχιστα την περσινή, ούτε καν την προπέρσινη, αλλά δεν παύει να είναι η “βασίλισσα” της Ευρώπης και μια ομάδα με την οποία οι μνήμες είναι περισσότερο αρνητικές.
Ο Ολυμπιακός καλείται να ξορκίσει πολλά φαντάσματα για να φτάσει στην πηγή και να πιει νερό. Ένα από τα φαντάσματα είναι η Ρεάλ. Οι πληγές του Κάουνας είναι ακόμα νωπές και με φοβίζει το αν η ομάδα παρουσιαστεί φοβισμένη ή αποφασισμένη. Πραγματικά εύχομαι το δεύτερο αλλά όπως είπα οι πληγές είναι νωπές. Όπως φυσικά και η περσινή μας συντριβή. Ωστόσο, η ομάδα όπως αναφέρουν όλοι θα αντιμετωπίσει την Ρεάλ πλήρης και υγιής, πράγμα που δίνει πολλές ελπίδες για να υπερπηδήσει αυτό το εμπόδιο και να φτάσει σε ακόμα ένα φάιναλ φορ.
Ο στόχος φέτος είναι το τρόπαιο και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να πάει σε ένα φάιναλ φορ έχοντας αποκλείσει την Ρεάλ Μαδρίτης. Πηγαίνεις με άλλον αέρα μετά αν έχεις καταφέρει να αφήσεις εκτός την πολυνίκη του θεσμού. Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα μπορεί να το καταφέρει αυτό και να φτάσει με όλα του τα όπλα για να κερδίσει αυτή την φορά την κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η καλύτερη άμυνα στην Ευρωλίγκα. Επιθετικά, διανύει μια προβληματική χρονιά σε σχέση με προηγούμενες διότι δεν έχει παίκτες με χαρακτηριστικά και τάση στα κοψίματα προς το καλάθι και το σταθερό σουτ από την περιφέρεια.
Το τελευταίο δίμηνο, στην προσπάθεια που έκανε για να προλάβει να μπει στη δεκάδα, άλλαξε την άμυνα την βάζοντας τον Γκαρούμπα στο τέσσερα και τον Αμπάλντε σε ρόλο αμυντικού εξολοθρευτή στην περίμετρο. Το έλλειμμα στα ποιοτικά γκαρντ φαίνεται από το πώς την αντιμετώπισε η Παρί την προηγούμενη Τρίτη. Ειδικότερα, αρχικά, πίεσε στα 4/4 και μετά επέλεξε κλειστή άμυνα στα τρία μέτρα ωθώντας τους γηπεδούχους να πάρουν τα σουτ τριών πόντων.
Οι Χεζόνια και Μούσα εξαρτώνται από το πώς θα ξεκινήσουν τον αγώνα με το ρυθμό των σουτ τους. Για τον Ολυμπιακό είναι προτιμότερο να δώσει πολλούς πόντους στον Καμπάτσο και τον αγαπημένο του αριστερό διάδρομο παρά ο Αργεντινός να βάλει, με τη δημιουργία του, και τους υπόλοιπους στο παιχνίδι.
Επίσης, η άμυνα της Ρεάλ με τον Ταβάρες ωθεί τον αντίπαλο χειριστή να πάρει σουτ μέσης απόστασης μετά από ντρίμπλα. Όπως έκανε ο Σλούκας και ο Ναν στον τελικό του Βερολίνου, διότι στέλνει τα γκαρντ προς το κέντρο της ρακέτας. Σε τέτοια συνθήκη, ο Γκος έχει 41% στο τρίποντο, προσαρμόζοντας και τη στάση του σώματός του, με τον κατάλληλο τρόπο. Ευνοείται από τον τρόπο που επιλέγει να αμυνθεί η Ρεάλ καθότι κρατάει τον Ταβάρες στο ύψος του σκριν και παίζει με τον αμυντικό περιφερειακό πίσω, δίνοντας το σουτ. Προσαρμογή drop and flat του ψηλού και under του γκαρντ.
Τέλος, οι Ισπανοί, ανά παιχνίδι, έχουν 1,29 κατοχές με καθαρές ποστ φάσεις. Όλες οι υπόλοιπες ενέργειες που καταλήγουν στους ψηλούς της, είναι είτε με πικ εν ρολ είτε με μικρό ρολάρισμα και πάσα έξω είτε με μακρινό σουτ, όπως του Ιμπάκα. Είναι κομβικής σημασίας για την εξέλιξη της σειράς, το πώς θα ανταποκριθούν οι Φαλ και Μιλουτίνοφ προκαλώντας ρήγματα και φθορά και στις δύο πλευρές του παρκέ!