Η ψυχαναλυτική διαδικασία μπορεί να περιγραφεί ως διαδοχή λέξεων που διασταυρώνονται με τον πόνο του ασθενή και οι οποίες, με την απαραίτητη επιθυμία, σαφήνεια και θάρρος, μπορούν να οδηγήσουν στην αποκάλυψη μιας αλήθειας, η οποία μπορεί ν’ αλλάξει για πάντα την ζωή ενός υποκειμένου, γράφει ο Γκαμπριέλ Ρολόν στον πρόλογο του βιβλίου του.
Απ’ τον πόνο στην αλήθεια. Ένας δρόμος, αναμφισβήτητα, περίπλοκος, δύσκολος, επιβαρυμένος μ’ ασθένειες. Αν, όμως, αντιμετωπιστεί με σωστό τρόπο, σ’ ανταμείβει με την ικανοποίηση που δίνει η σιγουριά της γνώσης ότι αυτός ο προορισμός άξιζε τον κόπο. Γι’ αυτό η αγωνία, οι φόβοι, η αμφισβήτηση της σεξουαλικότητας, οι οικογενειακοί δεσμοί, οι συναισθηματικοί συσχετισμοί, η δουλειά, ο έρωτας και η απουσία του, οι εθισμοί, ο χρόνος που περνάει και η μοναξιά.
Όμως και η υπέρβαση, η άνθιση, η γνώση ότι είναι δυνατόν ν’ αλλάξει η τάξη των πραγμάτων προς το καλύτερο. Κι εδώ έρχεται το “Θεραπεύοντας την Ψυχή”, ένα ζωτικής σημασίας βιβλίο, τ’ οποίο ξεκινά απ’ την ψυχανάλυση, για να φέρει στο προκείμενο ένα σύμφωνο εμπιστοσύνης μεταξύ κάποιου που λέει τα δικά του κι εκείνου που τον ακούει, τον τιθασεύει και τον συνοδεύει. Όπως και στο Historias de diván, το πρώτο βιβλίο του Γκαμπριέλ Ρολόν, πρόκειται για “αληθινές ιστορίες”. Τις περισσότερες φορές σκληρές, ναι, όμως πάντα γεμάτες από ζωή. Πολλή ζωή.
Αποσπάσματα απ’ το βιβλίο
Είναι σοκαριστικό να έχω μια κακοποιημένη γυναίκα μπροστά μου. Και δεν είναι σύνηθες να έρχεται κάποιος στο ξεκίνημα μιας πρώτης συνέντευξης με τόσο μεγάλη αγωνία κι ένα τόσο ισχυρό αίτημα. Η Λουσιάνα πίστευε ότι τής άξιζε να τιμωρηθεί για την κακία της και ήθελε να την βοηθήσω να σταματήσει να είναι αυτή που ήταν. Και αυτή η ικεσία έβγαινε απ’ τα βάθη της ψυχής της.
ΑΠ’ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΛΟΥΣΙΑΝΑ
Είναι παράξενο να έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που κατακλύζεται από αγωνία και, παρά το γεγονός ότι έχω βιώσει αυτήν την εμπειρία τόσες φορές, δεν αισθάνομαι ικανός να περιγράψω τα συναισθήματα που εγείρει. Είναι μια απερίγραπτη εμπειρία, αδύνατον να μεταδοθεί, η οποία γεμίζει το γραφείο με μια βαριά και παραπλανητική σιωπή. Διότι, στην πραγματικότητα, είναι μια σιωπή γεμάτη από ήχους.
ΑΠ’ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΡΟΔΟΛΦΟ
«Ροσίο, θέλω μόνο να σού κάνω μιαν ερώτηση. Είσαι παρθένα;»
Τώρα ναι, κάτι στη φωνή της, στην έκφρασή της, φανερώνει ότι έχει αναστατωθεί. Παίρνει τον χρόνο της προτού απαντήσει.
”Δεν ξέρω”.
Η απάντηση μ’ εκπλήσσει. Περίμενα ένα “ναι” ή ένα “όχι”, όμως όχι ένα “δεν ξέρω”. Λάθος. Ποτέ δεν πρέπει να σκεφτόμαστε για λογαριασμό του ασθενή, ούτε να θεωρούμε κάτι δεδομένο. Ο καθένας είναι μια ιστορία υπέροχη κι αδιανόητη.
ΑΠ’ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΡΟΣΙΟ
Όπως και στο βιβλίο “10 ζωές στο φως της ψυχανάλυσης” έτσι και σ’ αυτό με τίτλο “θεραπεύοντας την ψυχή” ο Γκάμπριελ Ρολόν αλληλεπιδρά με τους ασθενείς του, με τους πρωταγωνιστές των ιστοριών που βασίζονται σ’ αληθινά περιστατικά.
Κι εδώ γινόμαστε κοινωνοί των προσωπικών βιωμάτων των ασθενών του Λατίνου θεραπευτή δόκτορα Ρολόν. Η διαφορά σ’ αυτό το πόνημα, ωστόσο, έγκειται στο γεγονός ότι οι ιστορίες δεν είναι δέκα αλλά πέντε και, ως εκ τούτου, μπαίνουμε πιο βαθιά στις ιστορίες των πρωταγωνιστών.
Τρεις γυναίκες και δυο άνδρες στις σελίδες αυτού του βιβλίου αυτοβελτίωσης παίρνουν τα ηνία, μάς πιάνουν απ’ το χέρι -αν και πολύ περισσότερο πιάνουν απ’ το χέρι τον ίδιο τους το εαυτό- και περιπλανιόμαστε σε δαιδαλώδη μονοπάτια με μοναδικό σκοπό την εύρεση του φωτεινού μονοπατιού, πάντα μ’ αρωγό τον Γκάμπρελ Ρολόν.
Παραστατικό, γλαφυρό, ειλικρινές και το βιβλίο αυτό θα σάς συνεπάρει.