Ο κινηματογράφος μάς ψυχαγωγεί, μάς συγκινεί και μάς εκπλήσσει, αλλά τι; Μάς θεραπεύει κιόλας; Μπορεί να μάς εφοδιάσει με την ικανότητα ν’ αξιοποιούμε τις ικανότητές μας; Ε, λοιπόν, ναι! Πώς επιτυγχάνεται; Με την αποκωδικοποίηση των κινηματογραφικών ερεθισμάτων. Δηλαδή χρησιμοποιώντας εργαλεία με βάση την κινηματογραφοθεραπεία και το Cinema Coaching αντίστοιχα.
Τόσο στη κινηματογραφοθεραπέια όσο και στο Cinema Coaching, στο επίκεντρο βρίσκεται η απόλαυση του φιλοθεάμονος κοινού κι ο τρόπος που προσλαμβάνει μια ταινία.
Δεν μάς ενδιαφέρει ούτε πώς δομείται κινηματογραφικά ένα έργο ούτε η σκηνοθετική, επικοινωνιακή πρόθεση. Πολύ περισσότερο, οι ψυχολογικές διεργασίες των ηθοποιών. Σημασία έχουν οι προσωπικές μας σκέψεις, τα δικά μας συναισθήματα και οι ιδιωτικές μας φαντασίες. Όσα προκύπτουν απ’ τ’ οπτικό ερέθισμα. Όλα αυτά αποτελούν το πρωτογενές υλικό, τ’ οποίο επανερμηνεύεται με την κινηματογραφοθεραπεία και το Cinema Coaching, καθώς παραπέμπει σε λανθάνουσες επιθυμίες κι ανεξερεύνητα εμπόδια.
Ο τρόπος επεξεργασίας της ταινίας εξαρτάται απ’ τον στόχο. Αν θέλουμε ν’ αντιληφθούμε τι μάς συνεπαίρνει, θα καταφύγουμε σε ψυχοθεραπεύτρια ή ψυχοθεραπευτή με εκπαίδευση πάνω στην κινηματογραφοθεραπεία. Έτσι, θ’ αξιοποιηθούν οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα, τα οποία προέκυψαν απ’ το κινηματογραφικό ερέθισμα, αφορούν το παρελθόν και μάς εμποδίζουν λειτουργικά. Τότε ο κινηματογράφος θα ενισχύσει την θεραπεία, οπτικοποιώντας τον “κόμπο”, απαλύνοντας τον πόνο και κοινωνώντας την αίσθηση της πανανθρώπινης εμπειρίας.
Στην περίπτωση που θέλουμε ν’ ανακαλύψουμε μέσα από ταινίες εναλλακτικά σύμπαντα, που ταιριάζουν στις ανάγκες και στις φιλοδοξίες μας, θα δουλέψουμε με την κινηματογραφοθεραπεία. Σκοπός είναι η ενεργοποίηση τ’ αναξιοποίητου δυναμικού μας και ο προσδιορισμός του προσωπικού οράματός μας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα σχεδιάσουμε την οικολογία του συστήματος αυτοπραγμάτωσής μας και θα προχωρήσουμε πλήρως ενδυναμωμένοι στην πραγματοποίηση των στόχων μας.
Θα χάσουμε, όμως, έτσι, την απόλαυση που μάς προσφέρει η παρακολούθηση μιας ταινίας; Σε καμία περίπτωση!
Γιατί το σινεμά μάς συνεπαίρνει τόσο καταιγιστικά που δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε.
Τον προβληματισμό πάνω σ’ αυτό που βλέπουμε κι αυτό που είμαστε, δηλαδή πάνω στα κοινά στοιχεία κινηματογράφου κι εαυτού τον αναλαμβάνει η κινηματογραφοθεραπεία και το Cinema Coaching με την επεξεργασία της κινηματογραφικής εμπειρίας!
Διαβάστε κι εσείς το βιβλίο της Δρ. Λίλιαν Τσιαβού, coach, συγγραφέως και εισηγήτριας σεμιναρίων, “Ο Φάουστ κι εγώ – Μοντέλα Cinematherapy και Cinema Coaching” που κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις “iWrite” και δείτε πως μπορείτε να νιώσετε την επίδραση του κινηματογράφου εντός σας!