Ο τελικός του EURO 2024 πλησιάζει και ενόψει της αναμέτρησης της Κυριακής στο Βερολίνο μεταξύ Αγγλίας και Ισπανίας, θα σταθούμε σε μία ομάδα και ένα πρόσωπο κάνοντας τις αγαπημένες μας, και ολωσδιόλου, χρήσιμες συνδέσεις με το παρελθόν.
Τα γυμνά χέρια του Ρικάρντο το 2006, ήταν για εμένα το τέλος της εθνικής Αγγλίας. Οι Άγγλοι έχουν δεχθεί πολλά πυρά τα τελευταία χρόνια και είναι λογικό να έχουν αναπτύξει ανασφάλεια και διάφορα σύνδρομα με όλα όσα τους έχουν συμβεί. Λίγο άδικα όλα αυτά διότι, από το χέρι του θεού το 1986 μέχρι τον αποκλεισμό στα πέναλτι το 1998 με το γκολ του Μπέκαμ, την κόκκινη του Ρούνεϊ το 2006 και το λάθος του Σίμαν το 2002 στο φάουλ του Ροναλντίνιο, στα σημεία συλλογή από ατομικά λάθη και άλλοι πολλοί καταραμένοι τρόποι αποκλεισμού έχουν δημιουργήσει το σύννεφο με την άμεση και σκληρή απαξίωση. Μείγμα ατυχίας και αδικίας…
Η αγγλική ποδοσφαιρική φανέλα είναι μια ιστορική ποδοσφαιρική φανέλα. Αν δεχτούμε ότι EURO έχει κατακτήσει έως και η Ελλάδα, στα Παγκόσμια Κύπελλα συμβαίνει εκείνο που σημείωνε ο Δαρβίνος. Στη φύση δεν επιβιώνουν οι πιο δυνατοί αλλά αυτοί που μπορούν και προσαρμόζονται. Μάλλον, κάπου εκεί την έχουν πατήσει οι Άγγλοι. Προσπαθούν να επιβληθούν σαν δυνατοί, με το δικό τους στυλ ποδοσφαίρου και συναντούν δύσβατα μονοπάτια. Εκτός από τους αποκλεισμούς στα πέναλτι έχουν και έλλειψη διαιτητικής εύνοιας. Το 2010, ο Λάμπαρντ ισοφαρίζει τους Γερμανούς αλλά μένει ημιτελής η δουλειά και οι κόκκινες κάρτες είναι προϊόν εκνευρισμού, έλλειψη συγκέντρωσης και ευθύνης, πόδια που βαραίνουν και πιθανώς, επειδή όλοι τους θεωρούν αουτσάιντερς, είναι καλός οιωνός ενόψει τελικού που δυνητικά μπορεί να τους βοηθήσει. Παρενθετικά, οι Ολλανδοί έδειξαν αξιοθαύμαστη σταθερότητα, καθότι και στο Μουντιάλ του Κατάρ αποκλείστηκαν στα πέναλτι από την Αργεντινή και την Τετάρτη έφτασαν στο αμήν την αγγλική ομάδα. Χωρίς τα μεγάλα ταλέντα έχουν αποκτήσει τη συνοχή που δεν τους χαρακτήριζε τα προηγούμενα χρόνια.
Το δεύτερο αξιόλογο θέμα, προς σχολιασμό είναι το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του Πέπε και τα δάκρυα του Πορτογάλου. Προσωπικά, τον θεωρώ καλό παίκτη. Ωστόσο, έπεσε θύμα της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής απάτης σε κεντρικό αμυντικό, το Φάμπιο Καναβάρο! Είναι ζήτημα αν είχε δύο χρονιές βασικός στη Γιουβέντους. Στη Ρεάλ Μαδρίτης έδειξε έλλειμμα ποιότητα και φάνηκε πως δεν είναι αυτό που όλοι νομίζαμε και η ηλικία που πήρε τη μεταγραφή δεν είναι δικαιολογία. Ο τελευταίος, δεν μπορεί καν να μπει στην ίδια συζήτηση με το Νέστα. Θυμηθείτε, το 2011, στο 3-1 με τη Μπαρτσελόνα τα τάκλιν του Ιταλού στο Μέσι, παρότι δεν ήταν στην πρώτη του νεότητα και ο Αργεντινός σόκαρε τον πλανήτη! Όσο βλέπουμε εμείς ποδόσφαιρο, θεωρώ ότι δεν έχει υπάρξει καλύτερος αμυντικός ο οποίος να ήταν ο πρώτος όλων στην εποχή του. Η αξία του Νέστα δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν. Πόσο μάλλον με τον Καναβάρο… Ο Πέπε, το 2016 έχει κάνει συγκλονιστικό ΕURO, ήταν ο MVP της Πορτογαλίας. Όταν βρίσκεσαι σε ομάδα που αμύνεται και είσαι αμυντικός, με πολλούς παίκτες πίσω από τη μπάλα, μπορείς να ξεχωρίσεις. Ο Πέπε, τότε, ξεχώρισε. Προφανώς, είχε αδυναμίες, είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Πικέ, ήταν πιο σκληροτράχηλος, επίσης, όμως ήταν και εκείνος τεχνίτης. Ανήκε στην κατηγορία των αθλητών που δεν είχε την εύνοια του συνόλου όταν έπαιξαν μπάλα και έγιναν, αδίκως, αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ο Πέπε, ήταν μια τέτοια περίπτωση.
Ας επιστρέψουμε στην Αγγλία. Μπορεί να έχουν να κατακτήσουν τρόπαιο από το 1966 και τον τελικό με τους Γερμανούς που η μπάλα δεν πέρασε τη γραμμή αλλά τέτοιες δυσμενείς καταστάσεις συμβαίνουν σε όλες τις ομάδες. Μια σύντομη ανασκόπηση στα πεπραγμένα του τελευταίου Παγκόσμιου Κυπέλλου, θα σας πείσουν. Η Ιταλία, για παράδειγμα, προκείμενου να μη σταθούμε στην κακοδαιμονία, πήρε το πρώτο της, εντός έδρας (1934), επί Μουσολίνι και το δεύτερο, το 1938 με το φασίστα δικτάτορα, αλλά τα υπόλοιπα δύο (1982, 2006) τα πήραν εκτός έδρας και δεν εκμεταλλεύτηκαν την κακή κατάσταση του αντιπάλου. Πασιφανώς, τα άξιζαν. Γι’αυτό όταν ακούμε για εύνοιες ή μη, να έχουμε κατά νου ότι τα μισά Μουντιάλ, λίγο έως πολύ, έτσι έχουν κριθεί. Πάντα, κάποια ομάδα έχει την εύνοια. Ας μη στεκόμαστε, λοιπόν, σε μεμονωμένες φάσεις!