Το παρών κείμενο είναι αφιερωμένο στον Ντέιβιντ Ρίβερς, τον άνθρωπο που έγινε “βασιλιάς” οδηγώντας τον Ολυμπιακό στον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης του 1997 στο Palareur της Ρώμης.
Ο Ντέιβιντ Ρίβερς γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1965. Με ύψος 1.83 αγωνιζόταν στη θέση του άσσου. Συμμετείχε στα ντραφτ του ΝΒΑ, χάρη στα οποία εξασφάλισε συμβόλαιο συνεργασίας με τους τότε πρωταθλητές Λος Άντζελες Λέικερς. Στους Λέικερς δεν είχε ιδιαίτερο χρόνο συμμετοχής, με αποτέλεσμα να μεταπηδήσει το 1989 στην έτερη ομάδα του Λος Άντζελες, τους Λος Άντζελες Κλίπερς. Στην Αμερική δεν ήταν, όμως, αυτό που ήθελε ούτε αυτό που άξιζε.
Είδωλο και MVP στη Γαλλία
Σε μία από τις αποφάσεις που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή κάποιου, αποδέχθηκε την προσφορά της γαλλικής Αντίμπ. Σε αυτή τη χώρα ανακάλυψε ένα άλλο είδος μπάσκετ, έναν άλλο πολιτισμό, έναν άλλο τρόπο ζωής. Προσαρμόστηκε εύκολα και γρήγορα σε αυτόν, αφού οι ικανότητές του, τον βοήθησαν γρήγορα να γίνει ηγέτης της ομάδας. Σύντομα έγινε το είδωλο των οπαδών. Στην πρώτη του σεζόν στην Ευρώπη, το 1992-1993, έχει μέσο όρο 16,9 πόντους και 6,6 ασίστ, αλλά πήγε ακόμα καλύτερα την επόμενη χρονιά. Η Αντίμπ κέρδισε το γαλλικό Πρωτάθλημα και ο ίδιος ήταν MVP με 22,4 πόντους και 7,0 ασίστ. Οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης, άρχισαν να σημειώνουν το όνομα Ντέιβιντ Ρίβερς.
Η μεταγραφή και η πορεία στον Ολυμπιακό
Η ομάδα που κινήθηκε ταχύτερα και με μια πιο ενδιαφέρουσα προσφορά ήταν η ελληνική, Ολυμπιακός. Έτσι το καλοκαίρι του 1995 πήρε μεταγραφή στην ομάδα του Πειραιά και κατάφερε να γίνει ο αγαπημένος των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Στην πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα, κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλήματος με αξιοπρεπείς αριθμούς (13,6 πόντους, 4,3 ασίστ), αλλά το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που κέρδισε την Ευρωλίγκα το 1996 ήταν ένα γεγονός που δημιούργησε την υποχρέωση για απάντηση στους “ερυθρόλευκους”. Τη σεζόν 1996-97 θα δούμε στον πάγκο τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς με ένα πολύ καλό ρόστερ, ωστόσο, η αρχή της χρονιάς δεν ξεκίνησε πάρα πολύ ελπιδοφόρα.
Στην Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός ήταν στον ίδιο όμιλο με τις Φορτιτούντο, Εστουντιάντες, Τσιμπόνα, Άλμπα Βερολίνου και Σαρλερουά και τερμάτισε στην πέμπτη θέση του ομίλου με ρεκόρ 5-5. Οι Πειραιώτες έχασαν δύο φορές από την Άλμπα Βερολίνου και στη συνέχεια από τις Εστουντιάντες, Τσιμπόνα και Φορτιτούντο. Η ομάδα σώθηκε μόνο από το σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης: και οι 24 ομάδες συνέχισαν, με τις πρώτες τρεις ομάδες σε κάθε όμιλο να διασταυρώνονται με τις τρεις τελευταίες του άλλου. Στη δεύτερη φάση, ο Ολυμπιακός πήγε καλύτερα παίζοντας εναντίον των Ολύμπια Μιλάνο, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Μακάμπι Τελ Αβίβ. Κέρδισε 4 παιχνίδια και έχασε 2 με συνολικό ρεκόρ 9-7 ολοκληρώνοντας στην τρίτη θέση του ομίλου εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή του στα πλέι-οφς, ωστόσο, η αντίπαλός του, Παρτιζάν Βελιγραδίου, είχε το πλεονέκτημα έδρας, αφού τελείωσε δεύτερη στον όμιλό της.
Στο Βελιγράδι, παρά το μεγάλο παιχνίδι που έκανε ο Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ (19 πόντους, 14 ριμπάουντ), ο Ολυμπιακός νίκησε με 71-81, αλλά έχασε το δεύτερο παιχνίδι στην έδρα του με τελικό σκορ 60-61. Η σειρά κρίθηκε στο τρίτο παιχνίδι, για μια ακόμη φορά στη θρυλική “Hala Pionir”, που ήταν γεμάτη με πάνω από 7.000 οπαδούς. Ο Ολυμπιακός, με οδηγό τον Ρίβερς με 21 πόντους και 5 ασίστς, κέρδισε με 69-74.
Στα προημιτελικά έκανε επίδειξη δύναμης απέναντι στον πρώτο διεκδικητή και υπερασπιστή του τίτλου του Πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό. Στην έδρα του, μπροστά σε 15.000 οπαδούς ο Ολυμπιακός κέρδισε με 65-57 με 12 πόντους από τον Ρίβερς. Το πλεονέκτημα αυτό δεν ήταν πολύ μεγάλο, αλλά στο δεύτερο παιχνίδι είδαμε μια από τις μεγαλύτερες εμφανίσεις που έχει κάνει ποτέ μια ομάδα σε ένα ντέρμπι αυτού του είδους: απέναντι σε 18.000 “πράσινους” φιλάθλους, ο Ολυμπιακός κέρδισε με 49-69. Ο Ρίβερς έπαιξε για 40 λεπτά και είχε καλά νούμερα: 2/6 δίποντα , 2/2 τρίποντα και 7/7 ελεύθερες βολές για τους 17 πόντους του συν 5 ασίστς. Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στο Final Four όπου τον ακολούθησαν η Ολύμπια Λιουμπλιάνα, η Βιλερμπάν και η Μπαρτσελόνα.
Δύο ραψωδίες στη Ρώμη
Το κύριο χαρακτηριστικό των μεγάλων παικτών είναι να παίζουν καλύτερα στους σημαντικούς αγώνες. Ο Ντέιβιντ Ρίβερς απέδειξε αυτή τη θεωρία και στη Ρώμη το 1997. Στον ημιτελικό εναντίον της Ολίμπια Λιουμπλιάνας, ο Ρίβερς σκόραρε 28 πόντους, κάνοντας ρεκόρ στη σεζόν, για τη νίκη του Ολυμπιακού με σκορ 74 – 65. Στον άλλο ημιτελικό, η Μπαρτσελόνα νίκησε τη Βιλερμπάν με 77-70 με τον Σάσα Τζόρτζεβιτς να είναι πρώτος σκόρερ με 16 πόντους.
Ο μεγάλος τελικός διεξήχθη στις 24 Απριλίου 1997 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Ρώμης. Ήταν ο επιθυμητός τελικός μεταξύ των δύο φαβορί. Μια μάχη που επρόκειτο να σημαδευτεί από την ατομική μονομαχία μεταξύ του Τζόρτζεβιτς και του Ρίβερς, των δύο καλύτερων γκαρντ στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο. Στα μέσα της σεζόν, ο Τζόρτζεβιτς είχε αφήσει το Πόρτλαντ και πήγε στη Μπαρτσελόνα, όπου έγινε άμεσα το αστέρι και ο ηγέτης της ομάδας. Δημιούργησε ένα μεγάλο δίδυμο μαζί με τον μεγάλο Αρτούρας Καρνισόβας.
Μετά από ένα κακό ξεκίνημα στο παιχνίδι, όπου έμεινε πίσω 2-9, ο Ολυμπιακός επέστρεψε χάρη σε 10 πόντους του Ρίβερς, ισοφαρίζοντας 18-18. Μόλις οι “κόκκινοι” πήραν προβάδισμα, δεν υπήρχε γυρισμός. Νίκησαν με 73-58 με τον Ρίβερς να είναι ο MVP. Σημείωσε 27 πόντους, πήρε 6 ριμπάουντ, μοίρασε 3 ασίστς και είχε 3 κλεψίματα σε 39 λεπτά. Ο Ντράγκαν Τάρλατς, ο άλλος ήρωας της ελληνικής ομάδας, είχε 11 πόντους και 14 ριμπάουντ.
“Ασφάλεια ζωής” για τους προπονητές του
Σε 23 παιχνίδια στην Ευρώπη, ο Ρίβερς είχε κατά μέσο όρο 37,9 λεπτά συμμετοχής. Μετά τη νίκη στη Ρώμη, ο Ολυμπιακός κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα, το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Ο Ρίβερς ήταν MVP της σεζόν και ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς σύμφωνα με τη FIBA. Ήταν 32 ετών, αλλά για τον Ίβκοβιτς ήταν ο άνθρωπος-κλειδί, η επέκταση του χεριού του στο γήπεδο. Ο Ρίβερς ήταν “ασφάλεια ζωής” για τους προπονητές του: ένας γκαρντ που σκόραρε, τυπικό προϊόν της αμερικανικής σχολής. Τα είχε όλα: έβλεπε γήπεδο, είχε εξαιρετική τεχνική, καλό σουτ, ηγετικές ικανότητες και πάνω απ’ όλα, ταχύτητα (τόσο στη σκέψη όσο και στο σώμα του) στο γήπεδο.
Τρόπαια στην Ιταλία και την Τουρκία
Μετά τη δόξα του Ολυμπιακού, o Ρίβερς αποδέχθηκε την προσφορά της Teamsystem Μπολόνια, η οποία προσπαθούσε να χτίσει μια μεγάλη ομάδα, προκειμένου να γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ένας άλλος Αμερικανός ήταν ο Ντομινίκ Ουίλκινς, ο οποίος επίσης, ήρθε από την Ελλάδα, αλλά από τον Παναθηναϊκό. Οι δύο βετεράνοι βοήθησαν την ομάδα να κερδίσει το Κύπελλο Ιταλίας στον τελικό εναντίον της Μπενετόν Τρεβίζο με 73-55. Επόμενος προορισμός του Ρίβερς θα είναι η Τόφας Μπούρσα της Τουρκίας, όπου σε δύο σεζόν κέρδισε δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο. Το 2000-01, ήδη, 37 ετών, επέστρεψε στον Ολυμπιακό, όπου μπορούσε να σκοράρει ακόμα 10.3 πόντους και να μοιράζει 2.3 ασίστ.
Τον Μάιο του 2009, έλαβε μια τιμή που του άξιζε, ιδιαίτερα, στον Πειραιά. Παρέλαβε την κόκκινη φανέλα του με τον αριθμό 15 και, πάνω απ’ όλα, την αγάπη των φιλάθλων που δεν ξέχασαν τι έκανε για τον σύλλογο. Ο Ντέιβιντ Ρίβερς ήταν ένας από τους καλύτερους και πιο επιτυχημένους Αμερικανούς που έπαιξαν ποτέ στην Ευρώπη. Υπήρξε πρωταθλητής και στις τέσσερις χώρες που έπαιξε και στις τρεις κέρδισε επίσης το Κύπελλο. Ήταν MVP της σεζόν στη Γαλλία και την Ελλάδα, καθώς επίσης και MVP του Final Four και δύο φορές έπαιξε στο FIBA All Star το 1997 και το 1998. Αρκετά κατορθώματα για να αναπληρώσουν μια δύσκολη καριέρα στο ΝΒΑ, όπου δεν θριάμβευσε όχι λόγω των ικανοτήτων του, αλλά γιατί βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.