Η ανάλυση του αγώνα: Όπως είχε ενημερώσει ο Δημήτρης Ιτούδης, στην αναμέτρηση για τα προκριματικά του Μουντομπάσκετ με το Βέλγιο, οι αγώνες στη φάση των ομίλων, εκτός από την πρόκριση και το πολυπόθητο καλό σταύρωμα στους 16, θα έχει και πολλές δοκιμές στην προσπάθεια δεσίματος του συνόλου. Έτσι λοιπόν, ως γενικές παρατηρήσεις, οφείλουμε να καταγράψουμε πως δεν υπάρχει κανένας δισταγμός στα μακρινά ή μέσης απόστασης σουτ, σε χρόνο επιθέσεων μικρότερο από τα 18”, από κανέναν αθλητή. Με την ταχύτητα και τον αριθμό κατοχών που παίζεται το μπάσκετ στις μέρες μας, κάτι διαφορετικό θα ήταν ζημιογόνο. Αναλυτικότερα, πλην των Ντόρσεϊ και Αγραβάνη (35%) οι υπόλοιποι, μαζί, σουτάρουν με 25%. Όμως, ακόμα και ένα άστοχο σουτ, διαμορφώνει μια αγωνιστική κατάσταση. Έστω και δια της πλαγίας.
Ο ρυθμός χτίζεται μέσα από την άμυνα. Οι αντίπαλοι σουτάρουν κάτω από 40% εντός πεδιάς. Η άμυνα με αλλαγές τσακίζει κόκαλα, σε μεγάλα διαστήματα. Ακολούθως, στο τρανζίσιον, και στο ανοιχτό γήπεδο έχουμε 75% ποσοστό επιτυχίας. Αυτό οφείλεται και στις 30 κατά μέσο όρο αλλοιώσεις-deflections. Όταν επικρατεί φρενήρης ρυθμός με επίθεση 8”, το σημείο αναφοράς είναι ο Γιάννης. Σε παγκόσμια πρώτη, για διοργάνωση εθνικών ομάδων, περίπου το 1/3 με 1/4 των επιθέσεων μας είναι στο τρανζίσιον. Με τη Μεγάλη Βρετανία και την Ουκρανία, έγινε προσπάθεια να μπουν οι παίκτες που δεν έχουν αγωνιστική παρουσία, να μπουν σε ταχύτητα αγώνων. Έως και τον αγώνα με τους Βρετανούς, παρατηρείτο ότι με το Σλούκα στην πεντάδα ήμασταν στους +20 πόντους, συγκριτικά, με την παρουσία του Καλάθη.
Ωστόσο, ο προπονητής της ελληνικής ομάδας, στο πλαίσιο διαμόρφωσης ενός πλαισίου οικειότητας στις συνήθειες των παικτών, έχει προσθέσει αρκετές κινήσεις δημιουργίας και εκτέλεσης για το Νικ Καλάθη, από τα σημειωματάρια των Τσάβι Πασκουάλ και Γιασικεβίτσιους.
Παρά τα όσα αποθεωτικά γράφτηκαν ή ελέχθησαν, η ταυτόχρονη παρουσία του Γιάννη με τον Παπαγιάννη στις θέσεις 4 και 5 είναι ρίσκο με εμφανή ζητήματα τα οποία, πρώτοι, ανέδειξαν οι Ουκρανοί. Η επιθετική μας κλιμάκωση έπεσε, καθώς ο Αντετοκούνμπο είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο σε άμεσες εφορμήσεις προς το αντίπαλο καλάθι, από θέση άμυνας, αλλά η φυσική τοποθέτηση του ψηλού του Παναθηναϊκού τού κλείνει τους διαδρόμους. Αμυντικά, η ουκρανική ομάδα επέλεξε επιθέσεις δύο εναντίον δύο, χτυπώντας τον πρώτο ριμπάουντερ της Ευρωλίγκας στα πλάγια βήματα.
Η αμυντική τακτική του Λετονού προπονητή εστίαζε στο χώρο δράσης του Γιάννη. Ειδικότερα, έστελναν το δύο φορές mvp, στον αριστερό διάδρομο και τον παρακινούσαν από τις γωνίες των σωμάτων στην άμυνα, να παίρνει σουτ με χαμηλό ποσοστό. Επίσης, η τακτική κατεύθυνση ήταν να μένουν οι παίκτες του δύο μέτρα μακριά από εκείνον για να του δώσουν μακρινό ή ενδιάμεσο σουτ και σε περίπτωση που πάει σε ντράιβ, να του κατεβάσουν τα χέρια. Το τελευταίο το είδαμε, ως απέλπιδα προσπάθεια στο δεύτερο ημίχρονο.
Το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε με ασφυκτική πίεση στη μπάλα από τους Ουκρανούς, δικά μας λάθη και εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό, με 46 πόντους στη ρακέτα. Πώς γινόταν ετούτο; Όταν στην άμυνα με αλλαγές υπήρχε εντολή για έξοδο μπροστά από τον παίκτη, άλλαζαν γωνία πάσας και σημάδευαν το κέντρο, στη γραμμή των δύο μέτρων.
Παρά την άξια προσπάθεια της αντίπαλης ομάδας, ήταν δεδομένο ότι αρκούσε, μικρή, τακτική αναθεώρηση για να μεταβληθεί το κέντρο βάρους της συνάντησης. Όταν υπάρχουν στο έμψυχο υλικό αθλητές όπως οι Καλάθης και Σλούκας, με περασμένο στο μπασκετικό τους dna και καλύτεροι σε αυτόν τον τομέα στην Ευρώπη, το σκεπτικό του να πασάρουν γρήγορα, άμεσα και σωστά, όλα είναι ευκολότερα. Η ανατροπή βασίστηκε σε δύο άξονες.
Αρχικά, μπήκαν τα χέρια στη μπάλα και αυξήθηκε η ένταση, ακόμη και για κλέψιμο, στο πικ εν ρολ. Την ίδια στιγμή, οι αλλαγές στην άμυνα έφεραν το Γιάννη στην πρώτη γραμμή και κατά συνέπεια όταν πλησίαζε η ώρα για τον καλπασμό του, κάλυπτε, σαφώς, λιγότερα μέτρα. Έπειτα, στην προσπάθεια προστασίας της ρακέτας μας, ερχόταν βαθιά βοήθεια από την αδύναμη πλευρά. Οι Ουκρανοί, αν και βρήκαν τις ξεμαρκάριστες πάσες, ήταν ήδη αργά, τόσο στο χρονόμετρο όσο και στην ισορροπία του αγώνα.
Ενόψει και της συνέχειας, τα κρίσιμα είναι μπροστά και μετά το πρώτο νοκ άουτ της Κυριακής, οι λύσεις που δίνει η συνεργασία Σλούκα και Παπαγιάννη στο πικ εν ρολ, δίνει επιπλέον επιλογές στο επιθετικό ρεπερτόριο της εθνικής ομάδας.
Το σχόλιο του αγώνα: Κορυφή για την εθνική μας ομάδα και, πλέον, αναμονή για τον αντίπαλο στην φάση των 16 της διοργάνωσης. Οι Ουκρανοί φάνηκαν, ιδιαίτερα, ανταγωνιστικοί για δυο δεκάλεπτα αλλά κάπου εκεί ανέλαβε δράση ο Γιάννης και τελείωσε τις οποίες αξιώσεις είχε η αντίπαλη ομάδα. Τι και αν τον χτυπούσαν ανηλεώς, τι και αν προσπαθούσαν να τον σταματήσουν με κάθε αθλητικό και αντιαθλητικό τρόπο, εκείνος τον χαβά του. Αλλά φυσικά δεν πρέπει να στεκόμαστε μόνο στην αξία του Γιάννη καθώς και οι υπόλοιποι παίχτες έχουν προσφέρει αυτό που μπορούν και πρέπει να δίνουν καθώς η αποδοχή των ρόλων είναι το Α και το Ω σε μια ομάδα με στόχους. Τώρα, πιθανότατα θα βρούμε μπροστά μας τους Φινλανδούς, τους Τσέχους ή τους Πολωνούς. Και η Σκανδιναβική και η μία ομάδα, αλλά και η άλλη ομάδα, από την κεντρική Ευρώπη, θεωρούνται βατές, όμως μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν νοκ άουτ παιχνίδι και η σοβαρότητα πρέπει να είναι στο 110% καθώς, αν αφήσουμε τον οποίο αντίπαλο να πιστέψει ότι μπορεί να μας κερδίσει τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν.