Άλλη μια χρονιά στην Ευρωλίγκα τελειώνει άδοξα για τον ομάδα μας. Αν και η απογοήτευση, φέτος, είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με την περσινή “μαχαίρια” στο Κάουνας, δεν παύει να είναι ακόμα κρίμα στις πολλές ευρωπαϊκές συμμετοχές του Ολυμπιακού σε αυτή την φάση της διοργάνωσης τα τελευταία χρόνια. Ο Ολυμπιακός πάλεψε όλο το χειμώνα, με όλες του τις δυνάμεις, είχε τις ατυχίες του και παρόλα αυτά κατάφερε να βρεθεί στην τελική φάση της Ευρωλίγκας, κάτι που δεν θα έπρεπε να περνάει στα ψιλά, αλλά, πλέον, και συγκεκριμένα από αυτό το καλοκαίρι πρέπει να παρθούν κάποιες σημαντικές αποφάσεις που θα κάνουν τον Ολυμπιακό ομάδα που θα κατακτήσει το τρόπαιο και δεν θα συμπληρώνει απλά την τετράδα.
Δεν θα σταθώ, ιδιαίτερα, σε κάποια ανάλυση για τον ημιτελικό καθώς δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος. Θα μπορούσα να σταθώ στην ψυχολογική αντιμετώπιση του αγώνα, θα μπορούσα να σταθώ στις λάθος αποφάσεις και σε πολλά άλλα, αλλά δεν θεωρώ ότι υπάρχει λόγος. Εντάξει, παίζαμε με τα μάτια, ενώ επιθετικά ζοριζόμαστε όλη την χρόνια και το ξέρουμε και γενικά αυτό που με πείραξε ήταν ότι για τρίτο σερί φάιναλ φορ μπαίνουμε και δεν υπάρχουμε στα πρώτα ημίχρονα των ημιτελικών. Πράγμα που αυτό θα περίμενες να το δεις από ομάδες που παίζουν πρώτη φορά σε φάιναλ φορ, αλλά ο Ολυμπιακός έχει πάει 13 φάιναλ φορ, έχει πάει 3 σερί και η ψυχική αντιμετώπιση των ημιτελικών είναι υπό του μηδέν. Απλά, πέρυσι, παίζαμε με Μονακό, που εκεί φάνηκε η απειρία της και φέτος με την Ρεάλ των 11 αστεριών. Η καλύτερα ομάδα της Ευρώπης είναι η Ρεάλ όλη την χρονιά και ανεξάρτητα με το τι έγινε στον τελικό με τον Παναθηναϊκό, είναι από τις πιο γεμάτες και ποιοτικές ομάδες που έχουν εμφανιστεί στην Ευρώπη τα τελευταία 20 χρόνια. Όποτε δεν μπορώ να αναλύσω τον λόγο που η φετινή Ρεάλ, διέλυσε τον φετινό Ολυμπιακό.
Σε ό,τι αφορά το μέλλον τώρα, ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του έναν ακόμα τίτλο που πρέπει να βάλει ότι έχει και δεν έχει για να κατακτήσει. Έτσι θα έχει αποδείξει ότι η φετινή ομάδα είναι καλύτερη από αυτή των πράσινων και θα διατηρήσει ίσως και τη δυσφορία…που μπορεί να πει κανείς ότι έχουν οι πράσινοι απέναντι στους ερυθρόλευκους, αλλά και θα έχουν κλείσει, ιδανικά, τη χρονιά. Το καλοκαίρι, όμως, πρέπει να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις ως προς τον σχεδιασμό της ομάδας. Πρέπει να κάτσουν να δουν αν είναι, μονάχα, ευχαριστημένοι με τις συμμετοχές στα φάιναλ φορ ή αν θέλουν, όντως, και τον τίτλο. Γιατί αν αρκεί σε διοίκηση και Μπαρτζώκα να λένε ότι είμαστε σε σερί φάιναλ φορ με μικρό προϋπολογισμό και στα φάιναλ φορ να πηγαίνουμε και να λένε μέσα τους “πάμε και ό,τι γίνει”, τότε να το ξέρουμε και εμείς ώστε να μην ελπίζουμε στο κάτι παραπάνω και να μην στεναχωριόμαστε μετά από τέτοιες βραδιές. Κοινώς, τους αρκεί ο ρόλος του κομπάρσου στην υψηλότερη σκηνή ή θέλουν να γίνουν βασιλιάδες;
Για να γίνεις από κομπάρσος-πρωταγωνιστής, πρέπει να μπει το χέρι στην τσέπη. Είπαμε ευκαιρία να πάρεις το ευρωπαϊκό με μικρό μπάτζετ ήταν η περσινή, δεν έγινε και πλέον με τα ίδια δεδομένα ίσως σε 15 χρόνια πάλι. Δεν λέμε να εκτοξευθεί η ομάδα στα 30 εκατομμύρια, αλλά ακόμα και με γύρω στα 20 μπορεί να γίνει η δουλειά. Φέτος πιο πολύ μειώθηκαν τα διαθέσιμα χρήματα παρά αυξήθηκαν, και καλά θα πει κάποιος ότι ακόμα και έτσι πήγαμε, πάλι, στο φάιναλ φορ. Εκεί έχει φανεί, όμως, πως χρειάζεσαι τον παίχτη με το κάτι παραπάνω για να τελειώσεις την δουλειά και για αυτό γράφω ότι το μεγαλύτερο κρίμα των τελευταίων 10 χρόνων ήταν η περσινή σεζόν, γιατί ο Ολυμπιακός τα είχε όλα αυτά αλλά, δυστυχώς, η τύχη τού γύρισε την πλάτη, ενώ φέτος δεν τα είχε. Ας φροντίσει λοιπόν το προσεχές καλοκαίρι να τα αποκτήσει. Είδαμε όλη την διαφορά που μπορεί να κάνει ένας μόλις παίχτης σε μια ομάδα. Για παράδειγμα, ο Ναν. Ο Παναθηναϊκός χωρίς το Ναν θα ήταν ομάδα για μέχρι 7η-6η θέση, ενώ με την άφιξή του έφτασε έως το τέλος του δρόμου, η Ρεάλ είναι ίδια ακριβώς με την περσινή που αγκομάχησε μέχρι να φτάσει φάιναλ φορ αλλά φέτος έφερε Καμπάτσο και βλέπουμε όλοι πόσο υπερηχητική δείχνει.
Όποτε, λοιπόν, το καλοκαίρι αυτό, να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα. Ο Ολυμπιακός θέλει δύο παίχτες στα γκαρντ που θα μπορούν να σου βάλουν την μπάλα στο καλάθι και μετά από προσωπικές ενέργειες αλλά και μέσα από τα ομαδικά συστήματα. Απαιτούνται παίχτες με τρίποντο και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ευστοχία γίνεται σε φορές που η ομάδα κολλάει επιθετικά. Αν πιστέψουμε ότι ο Έβανς είναι η πρώτη κίνηση, καθώς όλοι μιλάνε για τελειωμένη υπόθεση, τότε, ξεκινάμε καλά. Δεν είναι ο Λάρκιν, δεν είναι Τζέιμς, αλλά δείχνει παιχταράς καθώς φέτος ήταν εκ των κορυφαίων στην θέση του. Βέβαια, μένει να δούμε και πώς θα ανταπεξέλθει στην πίεση του Ολυμπιακού, καθώς άλλο η Ζαλγκίρις που οι οπαδοί της χορεύουν και πανηγυρίζουν ακόμα και αν τρώνε 20 πόντους και άλλο ο Ολυμπιακός που οι οπαδοί του θέλουν πάντα την υπέρβαση. Παρόλα αυτά, θεωρείται καλή κίνηση, ΑΝ γίνει.
Μετά η επόμενη κίνηση, για εμένα, πρέπει να είναι ο Ντόρσεϊ. Ο ελληνοαμερικανός δεν έδειξε πολλά τις τελευταίες δυο σεζόν αλλά για τον Ολυμπιακό θα έχει άλλη βαρύτητα, και επίσης είχε την ατυχία δυο χρονιές να έχει προπονητές που δεν τον πιστεύουν. Επίσης, είναι νέος και έχει δείξει ότι έχει χαρακτηριστικά που λείπουν αρκετά από το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Έπειτα, αν δεν γίνει το Ντόρσεϊ ας προσπαθήσουν να φέρουν τον Τζέιμς που θα μπορούσε να λύσει εν πολλοίς το πρόβλημα στο σκορ, εκεί γεννούνται αλλά ερωτήματα όμως ως προς το θέμα των διαβατηρίων πάλι και φυσικά το μπάτζετ… Αλλά όπως είπαμε, αν δεν πληρώσεις, ευρωπαϊκό τρόπαιο δεν βλέπεις.
Τέλος, πρέπει να γίνει σοβαρή προσπάθεια για την επιστροφή του Σάσα, προεργασίες έχουν γίνει και από τις δυο πλευρές και μένει να φανεί πιο πολύ το πότε θα υλοποιηθεί η συγκεκριμένη μεταγραφή παρά το αν. Ας γίνει και ας γίνει και τον Γενάρη, αλλά η διοίκηση πρέπει να πάει με την λογική ότι η ομάδα χρειάζεται τουλάχιστον τρεις διαφορετικούς πόλους στην επίθεση.
Υ.Γ.1 Προφανώς, δεν ακυρώνουμε όλη την φετινή προσπάθεια, αλλά είναι κρίμα να φτάνουμε τόσο συχνά στην πηγή και να μην πίνουμε νερό.
Υ.Γ.2. Η σχέση Ρεάλ με Ολυμπιακό αρχίζει να θυμίζει αρκετά την σχέση Ολυμπιακού με ΤΣΣΚΑ. Ας ελπίσουμε να μην συνεχιστεί ιδιαίτερα γιατί οι δαίμονες, δύσκολα, ξορκίζονται.
Υ.Γ.3. Συγχαρητήρια και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους φιλάθλους μας στο Βερολίνο. Συγκινητική παρουσία για ακόμα ένα φάιναλ φορ. Κάποια στιγμή η τύχη θα μας ξεπληρώσει κάποια πράγματα.