Έλεγε, κάποτε, ο Ένιο Μορικόνε: Στο σινεμά, η μουσική παίρνει νόημα από την ταινία και όχι το αντίθετο. Κατά βάθος, κάθε σενάριο έχει ένα μυστικό τραγούδι το οποίο αφηγείται, διακριτικά, στο ασυνείδητο, την ιστορία.
Το μυστικό του μεγάλου σινεμά είναι η μουσική. Ένα καλό σενάριο μπορεί να μεταφερθεί τεχνικά. Έχει αρχή, μέση, τέλος. Αυτό που του δίνει η μελωδία είναι η καρδιά. Στην καρδιά δεν μπαίνεις μέσα από τη λογική αλλά μέσα από τη μουσική. Έτσι φτιάχνονται τα αριστουργήματα. Οι ερμηνείες, πολλές φορές, σώζονται από τους ηθοποιούς.
Ιδρύθηκαν με ένα χρόνο διαφορά. Το 1925 ο Ολυμπιακός, το 1926 η Φιορεντίνα. Αναζητώντας στα βιβλία της ιστορίας του Μεσοπολέμου, βρίσκουμε μια κοινή γραμμή. Όλα ξεκίνησαν λίγο πιο πίσω με τον ιταλοτουρκικό πόλεμο των ετών 1911-12 προάγγελος των συγκρούσεων για τους βαλκανικούς πολέμους των ετών 1912-13, ο οποίος έληξε νικηφόρα για την Ιταλία. Οι Ιταλοί κατέλαβαν τα Δωδεκάνησα. Κύματα Ιταλών προσφύγων αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν ως απόρροια διώξεων και απελάσεων-περίπου 8000- από τις οθωμανικές αρχές, σε εδάφη της Σμύρνης. Η Σμύρνη, ήδη, από το 19ο αιώνα είχε σημαντικό αριθμό Ιταλών στα δημογραφικά της στοιχεία. Πολλοί Ιταλοί μετεγκαταστάθηκαν στα Ψαρά, όπου επενέβη ο ιταλικός στόλος, και από εκεί στον Πειραιά με τελικό προορισμό το Μπρίντιζι. Επίσης, στον Πειραιά του Μεσοπολέμου εργάστηκαν Ιταλοί εργάτες, εκδιωγμένοι, στο εργοστάσιο λιπασμάτων της Δραπετσώνας.
Παρότι οι δύο ομάδες μοιάζουν σε σημαντικό βαθμό στα αγωνιστικά τους ζητούμενα στο χορτάρι, μια ιδιαίτερη διαφορά τους είναι πως οι Ιταλοί, κατά τη διάρκεια της δικής τους ανάπτυξης, επιλέγουν να μεταφέρουν τη μπάλα από την αμυντική στη μεσαία γραμμή με τους Αρτούρ και Μποναβεντούρα να είναι τα μοιρογνωμόνια του Ιταλιάνο. Αντιθέτως, ο Μεντιλίμπαρ, προκειμένου να μη χαθεί η μπάλα ενόσω η τελευταία γραμμή άμυνας κερδίζει μέτρα και μετακινείται προς τη μεσαία γραμμή, προτιμά να ακουμπήσει με άμεσο παιχνίδι στον Ποντένσε, με κάθετη, διαγώνια ή μακρινή πάσα στον Ελ Κααμπί ή να έρθει χαμηλά ο Φορτούνης και να κερδίσει μέτρα με συνεργασίες με το Ροντινέι.
Η Φιορεντίνα με τον Μπελότι στην κορυφή, τραβάει το φορ εκτός περιοχής για να πάρουν τις εκτελέσεις εντός της οι Νίκο Γκονσάλες (12 γκολ, 3 τελικές πάσες 7,04/10 σε αξιολόγηση) που παίζει ως εξτρέμ και δεύτερος επιθετικός και ο Κουάμε. Πολλές φορές ο Ιβοριανός δεν ξεκινάει τους αγώνες αλλά έρχεται από τον πάγκο και παίζει επάνω στο εξασθενημένο μπακ. Από τους βασικούς παράγοντες που η Φιορεντίνα δεν άφησε τη Μπριζ να πάρει ανάσα στον επαναληπτικό ημιτελικό του Βελγίου, και ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο, όταν και βρέθηκε πίσω στο σκορ με τον κίνδυνο αποκλεισμού. Η ιταλική ομάδα έχει αδυναμίες στις μακρινές μεταβιβάσεις, οι οποίες εντοπίζονται στο αριστερό άκρο της άμυνας και τον αρχηγό Μπιράκι. Ωστόσο, πιέζουν, εξαιτίας και της άψογης φυσικής κατάστασης τους, στην αρχική ανάπτυξη του αντιπάλου, παρόμοιες ιδέες με τον Ολυμπιακό, αλλά ταυτόχρονα, σε οργανωμένες επιθέσεις βάζουν περισσότερους παίκτες στην περιοχή.
Τι πρέπει να προσέξει ο Ολυμπιακός;
Θα ήμασταν, τουλάχιστον, αφελείς αν επιχειρούσαμε να απαντήσουμε εμπεριστατωμένα σε αυτή την ερώτηση δεδομένου ότι υπάρχει επιστημονικό και έμπειρο επιτελείο που πλαισιώνει το Βάσκο προπονητή. Την απόκριση στο ερώτημα θα την εκμαιεύσουμε από τη μυθολογία. Συγκεκριμένα, η αλαζονεία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Ολόκληρη η τιτανομαχία έγινε όταν οι τιτάνες συμπεριφέρθηκαν αλαζονικά προς τους θεούς. Όταν οι τελευταίοι επικράτησαν, τους τιμώρησαν, παραδειγματικά. Ο Προμηθέας καταδικάστηκε από το Δία στον Καύκασο όταν έκλεψε και παρέδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους χωρίς πρωτύτερα να τους ενημερώσει για τις καταστροφικές της ιδιότητες. Ύστερα, ο Άτλας θεώρησε ότι μπορεί να συναγωνιστεί τους πάντες και να αντέξει το βάρος της οικουμένης. Ο Δίας τον τιμώρησε με τη σφαίρα του ουρανού στον αυχένα του. Τα παρελθόντα, τα παρόντα και τα μελλούμενα προκειμένου να αποκτήσει την ικανότητα να γίνει ίσος με τους θεούς. Το ίδιο συνέβη με το Σίσυφο. Αλλά και ο Χριστός ειρωνεύτηκε την αλαζονεία των Ρωμαίων οι οποίοι έμπαιναν στις πόλεις με τους λεγόμενους “θριάμβους νίκης”. Ήταν δηλαδή, έφιπποι με απαίτηση να τους ραίνει στρατός και λαός.
Ανάμεσα σε τόσες νύχτες, τόσους βράχους, τόσους σκοτωμένους ―είπε―
εσύ, Επανάσταση, μας άνοιξες τις φαρδιές λεωφόρους
για μια πανανθρώπινη συνάντηση. […]Αν τίποτ’ άλλο δεν κερδίσαμε, ―είπε― μάθαμε τουλάχιστον
πως αύριο θα συναντηθούμε. Αυτό διδάσκουμε,
αυτό κηρύττουμε, μην κάνοντας καθόλου κήρυγμα,
γιατί όποιος λέει πως αγαπάει ό,τι αγαπάει, δεν κάνει κήρυγμα,
λέει μονάχα εκείνο που δε θα μπορούσε να μην πει.Γιάννης Ρίτσος, απόσπασμα, «Όχι πολιτική», 1-3, 16-20. Ασκήσεις (1950-1960). Ποιήματα, Γ´. Εκδόσεις «Κέδρος», 1964. 339.