Οι συντάκτες της σελίδας Out Of the Box ετοίμασαν και παρουσιάζουν τις δικές τους αγαπημένες πεντάδες με αφορμή της ψηφοφορία που διεξήχθη από την Ευρωλίγκα στο πλαίσιο των εορτασμών των 25 χρόνων από την έναρξη της διοργάνωσης. Σήμερα, οι επιλογές του Redboss.
Η Ευρωλίγκα για εμένα είναι μια υπέροχη διοργάνωση. Πάντα ήταν. Δεν είχε ποτέ την αίγλη και την λάμψη του αντίστοιχου κυπέλλου πρωταθλητριών στο ποδόσφαιρο, αλλά είναι μια διοργάνωση φοβερά εντυπωσιακή με ομάδες και παίχτες που έχουν αφήσει ιστορία. Με ομάδες που όσα χρόνια και αν έχουν περάσει θυμούνται οι παλιοί και μαθαίνουν οι νέοι.
Από τη Γιουγκοπλάστικα του Κούκοτς, τη Ρεάλ του Σαμπόνις, μέχρι και την ΤΣΣΚΑ του Παπαλουκά, του Χόλντεν και του Λάνγκτον, την Μακάμπι του Σάρας και του Πάρκερ, τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη, του Γιασικεβίτσιους, τον Ολυμπιακό του Σπανούλη και του Πρίντεζη έως και τα πιο πρόσφατα. Τόσες μεγάλες ομάδες ανά περιόδους και τόσοι μεγάλοι παίχτες που άφησαν ιστορία.
Εδώ, λοιπόν, θα διαβάσετε το δικό μου Τοπ 5 παιχτών που έχω δει να παίζουν στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Κάποιοι από αυτούς είχα την τύχη να τους δω στην ομάδα που υποστηρίζω και άλλους να τους βλέπω να μας πληγώνουν, πάντα, όμως, αναγνώριζα το ταλέντο τους.
Δεν μπορώ να μην βάλω στο Τοπ 1 τον Βασίλη Σπανούλη. Πέρα του ότι μεγαλούργησε στην ομάδα που υποστηρίζω, θεωρώ ότι αυτά που έκανε ο Σπανούλης τις σεζόν 2012, 2013 και 2014 όπου ο Ολυμπιακός κατέκτησε δύο Ευρωλιγκες, ένα πρωτάθλημα και ένα διηπειρωτικό δεν θα μπορούσε να τα κάνει άλλος παίχτης δεδομένων των συνθηκών του μικρού μπάτζετ που είχαν, τότε, οι ερυθρόλευκοι. Πραγματικός ηγέτης που όμοιος του δύσκολα να ξαναβρεθεί.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ότι και να πεις και για τον συγκεκριμένο παίχτη είναι λίγο. Ίσως ο πιο πλήρης Ευρωπαίος παίχτης που έχει εμφανιστεί ποτέ στα ευρωπαϊκά παρκέ. Ο Διαμαντίδης ήταν ένας παίχτης που στο μπορούσε να σου βάλει 20 πόντους και στην άμυνα να δεχτεί 7-8 όλους κι όλους. Είχε και την τύχη να βρεθεί σε πολύ μεγάλες ομάδες του Παναθηναϊκού αλλά αυτό ήταν κάτι που και ο ίδιος είχε κερδίσει με το σπαθί του.
Ο επόμενος παίχτης που θα βάλω είναι ο Θοδωρής Παπαλουκάς. Από τα καλύτερα πλέι μέικερ που έχουν εμφανιστεί ποτέ στην Ευρωλίγκα. Παίχτης που μεγαλούργησε με την ΤΣΣΚΑ και επανέφερε τον Ολυμπιακό στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ με την διετή παρουσία του στα φάιναλ φορ του Βερολίνου και του Παρισιού αλλά και στην επιστροφή στους τίτλους με την κατάκτηση του κυπέλλου το 2010. Επίσης, ήταν ο πιο κομβικός παράγοντας στην κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 2005 για την εθνικής ομάδας. Όλοι θυμόμαστε το τρίποντο του Διαμαντίδη με την Γαλλία, αλλά ο Θοδωρής ήταν ο MVP του τουρνουά για την Ελλάδα και με τους 22 πόντους του στον τελικό με την Γερμανία.
Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Η πίκρα που φάγαμε σαν Ολυμπιακοί το 2008 δεν ήταν και μικρή. Περιμέναμε αυτόν τον παιχταρά όσο τίποτα και αυτός όχι μόνο δεν ήρθε αλλά πήγε και στον αιώνιο. Η καζούρα της εποχής ήταν απερίγραπτη. Παρόλα αυτά, ο Σαρας ήταν παίχτης άλλου επιπέδου. Από την αύρα του σαν παίχτης έως και το ταλέντο του και την κλάση του, που έκανε και έναν παίχτη του 5 να παίζει για 8 όσο ήταν δίπλα του.
Κλείνοντας το Τοπ 5 μου να γράψω ότι θα υπήρχαν, τουλάχιστον, 5-6 ακόμα παίχτες που θα μπορούσα να συμπεριλάβω, από τον Πρίντεζη μέχρι τον Ναβάρο, από τον Χόλντεν μέχρι τον Πάρκερ κτλ. Εδώ, όμως, θα βάλω τον Ντόνσιτς. Ναι μεν προλάβαμε να τον χαρούμε πολύ λίγο στην διοργάνωση, αλλά αυτά που έκανε ο Ντόνσιτς στα 17-18 του στην διοργάνωση δεν θα τα δούμε ποτέ ξανά από αντίστοιχη ηλικίας παίχτη.
Από το Τοπ 5 οι τέσσερις έχουν παίξει στις δύο μεγαλύτερες ελληνικές ομάδες. Αυτό δείχνει πολλά για το επίπεδο των συλλόγων μας, όσο και αν τρωγόμαστε μεταξύ μας, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι τεράστιοι σύλλογοι. Εύχομαι σε 10-15 χρόνια να είμαστε καλά και σε αντίστοιχο Τοπ 5 να μπορούμε να έχουμε πάλι παίχτες ομάδων μας!