Κάποτε, επικρατούσαν παγερές νύχτες όταν οι θεοί πήραν μαζί τους τη φωτιά. Αργότερα, εκείνη επεστράφη στους ανθρώπους. Μετέπειτα, έστειλαν τη βροχή και το χαλάζι σαν σε δοκιμασία. Έτσι, οι θεοί αποφάσισαν να δώσουν τη φωτιά σε όσους προσέφεραν θυσίες και τελετουργικούς χορούς. Λέγεται ότι μονάχα μια φυλή ινδιάνων αψήφησε την παράλογη νομή, έκλεψε τη φωτιά και την εγκλώβισε σε μια σπηλιά. Όταν κάποιος στέκεται αντίκρυ από ένα αρχαίο ψηφιδωτό ή μια βυζαντινή εικόνα, βρίσκει όσα θα ζητούσε και σήμερα από ένα έργο τέχνης. Από τους ανθρώπους, ακόμα και για την εξυπηρέτηση αναγκών επιβίωσης, προς την ανθρωπότητα.
Την Παρασκευή 25/8, εκκινεί το Παγκόσμιο των απουσιών, των τραυματισμών. Των μεγάλων αρνήσεων. Σαν τους φάρους σε σκοτεινές περιοχές της αθλητικής ζωής.
Θα αρχίσουμε πάλι να λέμε για ομαδική σύμπνοια, πνευματική ετοιμότητα, ρυθμό και ένταση, πίεση στη μπάλα, πρώτη και δεύτερη γραμμή άμυνας, για αυταπάρνηση. Με κινητήριο δύναμη το βασικό μοχλό των περισσότερων ομάδων της Ευρωλίγκας, δηλαδή, την προστασία της ρακέτας, όλες οι άμυνες, σε δυνατή και αδύναμη πλευρά θα είναι ένα μέτρο μέσα απέναντι στην εθνική ομάδα. Δεν υπάρχει στη δωδεκάδα μας ο παίκτης για εφόρμηση σε επιθέσεις από έξω προς τα μέσα ούτε για άμεση εκτέλεση. Επίσης, ακόμα και αν η μπάλα φτάσει με ταχύτητα και ακρίβεια στην αδύναμη πλευρά, δεν υπάρχει και εκεί κάποιος, πιθανώς με εξαίρεση τον φετινό Παπανικολάου ο οποίος να σουτάρει με συνέπεια 35% έξω από τη γραμμή. Άρα, με κλειστή την οδό προς το καλάθι, θα μας παραχωρηθεί από την άμυνα ένα σουτ χωρίς κυκλοφορία, χωρίς ρυθμό. Η εναλλακτική ενός πατήματος στον ψηλό για προσωπική φάση ή δημιουργία σουτ από μέσα προς τα έξω και επιπλέον πάσα με κλοόυζ άουτ, δεν υπάρχει. Τι μένει; Η επιδίωξη του 20% των πόντων από την ομαδική άμυνα, η απόκτηση ηθικού και 2-3 σουτ στο τρανζίσιον. Ακόμα, ο καταρράκτης του πικ εν ρολ από τα χέρια του Γουόκαπ με αποδέκτες τον Παπαγιάννη και τον Μήτογλου και την επιδίωξη να ενωθεί η πλευρά της μπάλας με την απέναντι για να αξιοποιηθεί ο Ρογκαβόπουλος. Βέβαια, υπήρξαν υπαινιγμοί ότι κάτι τέτοιο μπορεί να τρέξει και ο αρχηγός. Η επιθετική συγκομιδή με την Ιταλία και τη Γερμανία είναι ο μέσος όρος απέναντι σε ισοϋψείς ομάδες.
Κακά τα ψέματα, δημιουργήθηκε εικονική πραγματικότητα απέναντι στους Αμερικάνους και τους Σλοβένους και κάπου κρύφτηκε το μεγάλο πρόβλημα στην επίθεση πέντε εναντίον πέντε. Όταν ανέβουν οι κατοχές γίνεται πιο αλέγκρο το παιχνίδι. Όταν το κατώτατο όριο ή βάση επάρκειας στοιχειωδών σε τακτική, ακρίβεια, αφομοίωση, τεχνική επάρκεια, πείρα είναι η δομή του αντιπάλου μας, τότε, το σκηνικό αλλάζει, πλήρως, και εμφανίζονται οι δυσκολίες. Επιπρόσθετα, τα επιθετικά ένστικτα, το μέγεθος και η προσαρμοστικότητα σε επίπεδο συνεργασιών.
Ειδικά, στην πρώτη φάση των ομίλων, μαζί με τ’άλλα, εμπλέκεται και η αθλητική μαεστρία της εξαπάτησης για να έρθει στα μέτρα των αντιπάλων ο αγώνας. Αναλυτικότερα, όπως οι Πορτορικάνοι με Ρίβας και Ορτίθ, όπως με την Αυστραλία το 2006 έτσι και οι Νεοζηλανδοί θα προσπαθήσουν να φέρουν το παιχνίδι στα μέτρα τους μέσω των πολλών επαφών. Βέβαια, οι εκπρόσωποι της χώρας μεταξύ Καραϊβικής και Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού, είχαν να αντιπαρατάξουν και τη δεδομένη τους ποιότητα.
Αξίζει να σημειώσουμε πως ο Άνταμς δεν έχει συγχωρήσει κατ’ελάχιστον την Ομοσπονδία της Νέας Ζηλανδίας για το γεγονός ότι αρνήθηκε να του καλύψει τα έξοδα προς το επιτελείο των μικρών εθνικών ομάδων, καθότι ζούσε σε μεγάλη απόσταση, και έτσι έχει πάρει απόφαση να μην αγωνιστεί ποτέ με την ανδρική ομάδα.