Πάνω που νομίζεις πως η ομάδα έχει πάρει τα πάνω της και δείχνει ότι μπορεί να καταφέρει τον στόχο της σε κατεβάζει απότομα στην γη και σε κάνει να αναθεωρείς ξανά και να αναρωτιέσαι αν όντως μπορεί η ομάδα να πραγματοποιήσει τους στόχους τους οποίους έχει θέσει, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από μια αξιοπρεπή παρουσία στην φετινή Ευρωλίγκα και φυσικά η είσοδος στην 8αδα. Τα δυο πρόσωπα που δείχνει η ομάδα όμως, εντός και εκτός, είναι προβληματικά καθώς δεν γίνεται να βλέπουμε τόσο διαφορετική ομάδα αναλογικά με την έδρα, όποτε θα τα πάω λίγο ανάποδα σε σχέση με τον τίτλο.Πάμε εκτός εντός και επί τα αυτά.
Θα ξεκινήσω με τις εκτός έδρας εμφανίσεις μας, θα πάω από τα θετικά στα αρνητικά δηλαδή. Εκτός έδρας ο Ολυμπιακός δείχνει ομάδα φάιναλ φορ, έχει κερδίσει πολύ δυνατούς αντιπάλους όπως η Μπαρτσελόνα και η Μακάμπι που είναι δυο ομάδες με στόχο το φάιναλ φορ και με υψηλό μπάτζετ, την Ζενίτ που είναι αρκετά καλοδουλεμένη ομάδα, τον ΠΑΟ όπου σε ότι κατάσταση και αν είναι οι πράσινοι ένα διπλό μέσα στο ΟΑΚΑ είναι πάντα σημαντικό και δύσκολο για τον Ολυμπιακό, ενώ ακόμα και την Φενέρ θα μπορούσε να την είχε «πάρει» με λίγο μεγαλύτερη προσοχή. Ο Ολυμπιακός με λίγα λόγια σε 9 εκτός έδρας παιχνίδια έχει 6 νίκες και από τις 3 ήττες του μόνο στην Μόσχα ηττήθηκε κατά κράτος. Γενικά, ο Ολυμπιακός στα παιχνίδια μακριά από τον Πειραιά παίζει πολύ καλύτερο μπάσκετ, πολύ πιο ορθολογικό, δείχνει πιο ικανός να γυρίσει ένα ματς, ενώ και οι παίχτες φαίνονται λιγότερο νευρικοί, σου δίνει την εντύπωση πως στο τέλος με όποιον παίζει μπορεί να πάρει το παιχνίδι. Αλλά, δυστυχώς, η κατάταξη είναι διαφορετική και αυτό γιατί εντός δεν έχουμε απολύτως καμία σχέση με τον εκτός έδρας Ολυμπιακό.
Στα εντός έδρας τώρα, όπως προαναφέρθηκα η ομάδα είναι λες και δεν μπορεί, θέλει αλλά δεν μπορεί, σαν να τους κλείνεις έναν διακόπτη και να μην μπορούν να παίξουν το μπάσκετ που παίζουν στα εκτός και γενικά το μπάσκετ που μπορούν. Γενικά, τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός έχει χάσει πολύ από την δυναμική του στα εντός έδρας. Οκ και στα καλά της η ομάδα έκανε ήττες εντός και πολλές φορές με κάτω τα χέρια αλλά αυτό ήταν κάτι σαν εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Πλέον παίζουμε εντός και ξέρεις από πριν πως το παιχνίδι θα είναι ντέρμπι το λιγότερο. Δηλαδή σε όσα παιχνίδια έχουμε δώσει στο ΣΕΦ, ακόμα και σε όσα κερδίσαμε μας βγήκε η ψυχή.
Πέρα από το παιχνίδι με την Αρμάνι που είχε τελειώσει πριν το τελευταίο 2λεπτο. Σε όλα τα υπόλοιπα χάσαμε. Όποτε κάτι πρέπει να γίνει με αυτό, η διοργάνωση έχει και εντός έδρας παιχνίδια, μακάρι να παίζαμε μόνο εκτός με αυτά τα δεδομένα αλλά δεν γίνεται και η ομάδα και οι υπεύθυνοι της πρέπει να βρουν άμεσα την λύση, γιατί το υλικό της ομάδας είναι καλό, έχει ελλείψεις μεν, αλλά δεν γίνεται να έρχεται ο τελευταίος σχεδόν της διοργάνωσης και να σου παίρνει μια σχετικά εύκολη νίκη ενώ υποτίθεται έχεις ηθικό από την νίκη στο Ισραήλ και είσαι και πολύ πιο ξεκούραστος, καθώς κακά τα ψέματα δεν μπορώ να ακούω για θέματα κούρασης από την στιγμή που δίνουμε ένα παιχνίδι την εβδομάδα. Εντάξει, να δεχτώ ότι έχει αντιμετωπίσει θέματα τραυματισμών, κορονοϊού κτλ η ομάδα, αλλά όχι να γίνεται αναφορά στην κούραση.Τουλάχιστον όχι σε σχέση με άλλες ομάδες που δίνουν αγώνες και στα πρωταθλήματα τους.
Στα επί τα αυτά τώρα. Η ομάδα θέλει ενίσχυση και αυτό φωνάζει. Ακόμα και στα εκτός Ελλάδας φαίνεται, αλλά κρύβεται κάτω από το χαλάκι της νίκης. Η ομάδα όπως είπα έχει καλό υλικό αλλά αυτό δεν φτάνει καμία φορά καθώς ακόμα και το καλό υλικό μπορεί να γίνει καλύτερο. Η ομάδα για να εκτοξευθεί θέλει 2 πράγματα, ένα 5αρι και έναν γκαρντ. Ένα 5αρι γιατί αυτή την στιγμή το μόνο 5αρι επιπέδου Ευρωλίγκας είναι ο Μάρτιν, και με ένα 5αρι μόνο δεν πας μακριά στην διοργάνωση. Καλός και φιλότιμος ο Έλις αλλά υπό άλλες συνθήκες και πιο παλιά θα ήταν 3ο 5αρι. Πάντως, δεν λέω να δώσει η ομάδα κάποιο τεράστιο συμβόλαιο σε έναν σέντερ για να έχει ρόλο πίσω από τον Μάρτιν, αλλά πρέπει να βρεθεί μια λύση με κάποιον ποιοτικότερο παίχτη στο 5 από τον Έλις και ίσως και με διαφορετικό στυλ. Σε ότι αφορά τώρα την δεύτερη προσθήκη, όπως έγραψα θέλει έναν γκαρντ που εκεί θα πρέπει να δοθούν λεφτά όμως καθώς τα χαρακτηριστικά που χρειάζεσαι στον παίχτη αυτό πρέπει να είναι σκορ και οργάνωση και αυτά τα χαρακτηριστικά αν τα αναζητάς μαζί κοστίζουν. Αν ένας τέτοιος παίχτης πλαισιώσει τον Σλούκα τότε έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Ο Σπανούλης, δυστυχώς, δεν μπορεί να το κάνει πλέον αυτό, τουλάχιστον όχι στο επίπεδο που χρειάζεται η ομάδα, ο Χάρισον που πιστεύαμε πως μπορεί να είναι τέτοιος, παίζει 1-2 ματς και 5-6 κρύβεται. Ίσως λόγω και του ότι παίζει πρώτη φορά σε αυτό το επίπεδο, αλλά συμβαίνει σε κάθε περίπτωση. Εγώ παρόλα αυτά τον πιστεύω σαν παίχτη και όπως πίστευα ότι έπρεπε να δοθεί ακόμα μια ευκαιρία στον Μπόλντγουιν, όπου όλοι βλέπουμε τι κάνει στην Μπάγερν, το ίδιο πιστεύω και για Χάρισον. Η ομάδα λοιπόν πρέπει να ενισχυθεί για να αγγίξει το ταβάνι της το οποίοι όλοι πιστεύουμε και θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι πραγματικά υψηλό.
Υ.Γ Επίσης να πούμε πως σε ότι αφορά τους αγώνες στον Πειραιά, το ΣΕΦ κακά τα ψέματα είναι κακή έδρα, πόσο μάλλον τώρα που συνεχώς, και με πανιά διακοσμημένο, άδειο. Πάντα λέγαμε πως δεν είναι μπασκετικό γήπεδο και η ομάδα χρειάζεται κάτι μικρότερο. Από την στιγμή που δεν πρόκειται να υπάρξει κόσμος ας γίνει κάποια συζήτηση για μεταφορά στο Ελληνικό, το ΣΕΦ είναι αχανές και χωρίς την παρουσία κόσμου είναι αντιαισθητικό και ίσως πλέον να μην εμπνέει και τους παίχτες.