«Καλώς ήρθατε στο ξενοδοχείο Ρίτζενσι Γκραντ. Η Μόλι, η καμαριέρα σας, θα φροντίσει για την άνετη διαμονή σας!».
Η Μόλι Γκρέι, η καμαριέρα, δεν είναι σαν τους άλλους. Έχει συνηθίσει να είναι αόρατη στην δουλειά της στο Ρίτζενσι Γκραντ. Κάθε πρωί φοράει την στολή της, γεμίζει το καροτσάκι της με σαπούνια και καθαριστικά και ξανακάνει τα δωμάτια του ξενοδοχείου πεντακάθαρα. Ο εκκεντρικός της χαρακτήρας καθώς και η εμμονική της αγάπη για την καθαριότητα την κάνουν ιδανική για την θέση.
Όμως, όλα αυτά θ’ αλλάξουν, όταν ανακαλύψει έναν πασίγνωστο πλούσιο επισκέπτη, τον κύριο Μπλακ, νεκρό στο κρεβάτι του. Αυτό το χάος δεν μπορεί να καθαριστεί εύκολα. Και, έτσι, η Μόλι μπλέκεται στο κυνήγι για την αναζήτηση της αλήθειας, καθώς περιηγείται στον σκοτεινό κι αθέατο κόσμο του ξενοδοχείου, αναζητώντας στοιχεία. Πριν συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει, η ασυνήθιστη συμπεριφορά της την μετατρέπει σε κύρια ύποπτη.
Μυστήριο κλειδωμένου δωματίου και συγκινητικό πνευματικό ταξίδι, “Η καμαριέρα” διερευνά τι σημαίνει να είσαι ίδιος μ’ όλους τους άλλους και ταυτόχρονα ολότελα διαφορετικός αποκαλύπτοντας ότι όλα τα μυστήρια λύνονται, όταν ακούς την καρδιά.
Τελείωσα το βιβλίο “Καμαριέρα” των εκδόσεων “Μεταίχμιο” και, πραγματικά, ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ, ώστε να το περιγράψω.
Θα μπορούσα, απλά, να σάς πω “αγοράστε το και διαβάστε το, διότι δε θα χάσετε”, αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν αδόκιμο και “λίγο” για το εξαιρετικό αυτό βιβλίο, καθώς θα τ’ αδικούσε.
Λάτρεψα κάθε σελίδα του, δε βαρέθηκα στιγμή, ρουφούσα κάθε αράδα του, ήμουν στην δουλειά και δεν έβλεπα την ώρα να σχολάσω, ώστε να συνεχίσω την ανάγνωση. Αν αυτό δεν είναι ένα στοίχημα που κερδίζει ο συγγραφέας, τότε τι είναι;
Λάτρεψα την ηρωίδα. Πραγματικά, λάτρεψα την Μόλι. Τους τρόπους της, την οπτική της στα πράγματα, την ευγένειά της, την συνέπειά της, τον επαγγελματισμό της, το χιούμορ της, την ευαισθησία της. Λάτρεψα ακόμα κι αυτές τις ατέλειές της, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να την μπλέξουν στο γαϊτανάκι της δολοφονίας του μεγιστάνα Μπλακ.
Το βιβλίο βρίθει από χιούμορ, από ευαισθησία. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση κάνει την ανάγνωση πιο άμεση και πιο διασκεδαστική. Οι σκέψεις της Μόλι και οι ατάκες της εκπλιπούσης γιαγιάς της είναι γλυκές κι αισιόδοξες πινελιές στην διάρκεια του ταξιδιού αυτού του βιβλίου.
Πραγματικά, μαγεύτηκα απ’ την αστυνομική πλοκή αυτού του έργου που θύμισε Αγκάθα Κρίστι (για εμένα ναι, όντως, μετά την Καμίλα Λάκμπεργκ, όντως η Νίτα Πρόουζ άγγιξε την γυναίκα που μάς δίδαξε αστυνομική λογοτεχνία και μυστήριο κλειστού δωματίου). Ξετρελάθηκα με το φλεγματικό χιούμορ της πρωταγωνίστριας και τις προτροπές – συμβουλές απ’ τα σεμινάρια του διευθυντή Σνόου.
Δε ξέρω, ωστόσο, αν πρέπει να πω περισσότερα. Φοβάμαι, γιατί, αν γράψω κάτι παραπάνω, ίσως κάψω κάτι απ’ την υπέροχη πλοκή αυτού τ’ αριστουργήματος.
Προσωπικά, η “Καμαριέρα” κατάφερε να με κερδίσει και να μπει στην λίστα με τα καλύτερα αναγνώσματα του καλοκαιριού εξασφαλίζοντας μια μόνιμη θέση στην βιβλιοθήκη μου. Σαν μια αγαπημένη ταινία που την βλέπεις και την ξαναβλέπεις μπορεί να διαβαστεί -και μάλιστα απνευστί- παρόλο που γνωρίζεις, ήδη, την πλοκή.