Η Ελληνική γλώσσα, απ’ όσο γνωρίζουμε απ’ τον Όμηρο, χάνεται στα βάθη του χρόνου. Είναι τόσο παλιά που, ακόμη, δεν είμαστε βέβαιοι για την προέλευσή της. Ωστόσο, μέσα απ’ τ’ αρχαία κείμενα βλέπουμε τα Ελληνικά γράμματα να φέρουν μέσα τους, από τότε ως σήμερα, μια άρτια κι ολοκληρωμένη γνώση. Αυτή η γνώση δεν μπορεί να προέκυψε τυχαία! Προβάλλει, έτσι, έντονα ένα ερώτημα που μπορεί να κάνει ακόμα κι ένα παιδί: Ποιοι είχαν αυτή την γνώση; Την επινόησε και την δημιούργησε μόνος του ο Άνθρωπος ή τού “δόθηκε” με κάποιο μυστηριακό κι άγνωστο, σε μας, τρόπο;
Η ιστορία “Γράμματα και Θάματα” δίνει μια ευχάριστη και μυθική διάσταση στο ερώτημα ενός παιδιού: “Ποιοι έφτιαξαν τα γράμματα, Μαμά;” Προσφέρει, επίσης -γιατί όχι- μια αληθινή εκδοχή για την προέλευση της Ελληνικής γραφής που τόσο πολλά έχει προσφέρει και μάς προσφέρει ακόμα.
Η Ελληνική γλώσσα ήταν και είναι για πολλούς μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης και γνώσης. Η μεγάλη διαδρομή της στο χρόνο μέχρι τώρα μάς αποδεικνύει ότι είναι μια γλώσσα ζωντανή κι αθάνατη. Άραγε, να είναι, όπως λέει ο μύθος, πράγματι, μια Θεϊκή Γλώσσα;
Και ποιος από εμάς δεν έχει σκεφτεί γιατί οι λέξεις έχουν τούτο το συγκεκριμένο όνομα και πώς αυτό προκύπτει; Είναι η έμφυτη ανάγκη για γνώση, είναι η ροπή τ’ ανθρώπου στα “γιατί”. Αυτά τα “γιατί” που μάς εξελίσσουν.
Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο μικρός μας φίλος στο παρόν βιβλίο.
Μέσα από μια βαθιά ιστορική αναδρομή, απ’ τους πρωτόγονους, ως τους θεούς του Ολύμπου, μέσω της μυθολογίας αλλά και φτάνοντας στους σύγχρονους Έλληνες, ο παππούς του γεμάτου ερωτήματα πιτσιρικά προσπαθεί να τού διδάξει πως η γλώσσα, οι λέξεις κι όλο αυτό το μεγαλείο δεν είναι παρά η επιτακτικότατα για επικοινωνία και κατ’ επέκταση για αρμονική συμβίωση. Ιδιαίτερη έμφαση, ωστόσο, δίνεται και στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, στην προσπάθεια της συγγραφέως να εμφυσήσει στα παιδιά την συμβολή του επί παντός επιστητού στον κόσμο τούτο.
Με τρόπο προσιτό παρουσιάζεται η εξέλιξη των γραμμάτων, το σκάλισμα, η πρώτη μορφή επικοινωνίας.
Σταδιακά, οι λέξεις με την προσθήκη των αριθμών έγιναν το μέσο για καλύτερη επικοινωνία και συνδιαλλαγή. Πέρα απ’ τις απεικονίσεις και το λάξευμα οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται, να παράγουν ιδέες, να ψάχνουν νοήματα και να εκφράζουν συναισθήματα. Συνεπώς και οι λέξεις τους ήταν απαραίτητες. Χρειάζονταν ένα καθολικό κι αποκλειστικό νόημα, για να μπορέσουμε να αποδώσουμε ακόμα και τα προφανή, πολλές φορές.
Στα πολύ θετικά του βιβλίου, σύμφωνα με την γνώμη μου, είναι το γεγονός πως τονίζονται συγκεκριμένες σημαντικές έννοιες με κεφαλαία γράμματα κάνοντας τις να ξεχωρίζουν στα μάτια των παιδιών αλλά και η παραστατική, αστεία εικονογράφηση καθώς δίνουν έξτρα πόντους στο ανάγνωσμα τούτο.
Το βιβλίο κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Ιβίσκος.