Το λέγαμε από την αρχή της χρονιάς πως φέτος είναι μια μεταβατική σεζόν. Μια σεζόν που θα έπρεπε να αναγνωριστούν τα λάθη που έγιναν και που στέρησαν στον Ολυμπιακό μια αξιόλογη ευρωπαϊκή πορεία αλλά και μια γενικότερα καλή εικόνα στο πρώτο εξάμηνο της περιόδου. Παρόλα αυτά, γραφόταν εδώ πέρα ότι ο Ολυμπιακός έχει πολύ ατομικό ταλέντο και πως αν όλοι αυτοί οι παίχτες κατάφερναν να γίνουν ομάδα από έναν προπονητή, τότε λόγω και των πλέι οφς τα οποία ήδη τρέχουν, αν η ομάδα πήγαινε έστω στο -5 σε αυτά τότε θα είχε μια αρκετά καλή ευκαιρία να διατηρήσει τον τίτλο και αυτό έγινε. Η ομάδα πήγε στο -5 στα πλέι οφς και πλέον είναι στο -3 από την κορυφή και πια όλα γίνονται.
Ας ξεκινήσουμε κρίνοντας λίγο την εικόνα του Ολυμπιακού από τα Χριστούγεννα και μετά. Αν εξαιρέσουμε την συντριβή από την ΑΕΚ, που ακόμα και εκεί θα παιζόταν ακόμα η πρόκριση αν δεν είχε κάνει ο Ντόι το πέναλντι στο 93’, το οποίο εγώ το θεωρώ πέναλτι λόγω απειρίας, τότε η ομάδα θα μέτραγε 19 αήττητα παιχνίδια και θα είχε και ευκαιρία για το κύπελλο. Από τα 19 αήττητα παιχνίδια θα μπορούσαμε άνετα να είχαμε κερδίσει στα Γιάννενα αλλά εκεί ξύπνησαν οι ασθένειες του πρώτου μισού όπου δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε το αποτέλεσμα και φυσικά το ματς με τον Παναθηναϊκό μέσα στο Καραϊσκάκης όπου η ομάδα θα μπορούσε να είχε πάρει την νίκη. Ο Ελ Αραμπί θεωρώ ότι δεν επηρεάζει την φάση, δείτε απλά το δεύτερο γκολ που βάζει η Γιουνάιτεντ στο ντέρμπι με την Σίτι όπου εκεί το μέτρησαν. Αν είχαμε πάρει 1-2 παιχνίδια τώρα ο Ολυμπιακός θα ήταν ακόμα και πρώτος.
Ποτέ δεν είναι αργά όμως, το πρόγραμμα του Ολυμπιακού λέει τώρα Άρης και ΠΑΟΚ μέσα, αν πάρουμε αυτά τα παιχνίδια τότε η ομάδα είναι αρκετά πιθανό να είναι πρώτη και μετά έχει τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Αν υπερασπιστούμε την έδρα μας και πάρουμε και 2-3 αποτελέσματα εκτός, τότε, το πρωτάθλημα θα κατηφορίσει Πειραιά. Το θέμα είναι να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη που στερούσαν μέχρι και πριν λίγους μήνες τσάμπα βαθμούς.