Η περίοδος του καλοκαιριού και ειδικά ο Αύγουστος μου θυμίζει πάντα ότι μια χρονιά τελείωσε και μια άλλη ξεκινάει. Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου κάθε Αύγουστο να συλλογίζομαι όσα συνέβησαν στη διάρκεια της χρονιάς. Αυτό ίσως γιατί είναι ο μήνας της ηρεμίας και της ησυχίας τόσο για αυτούς που παίρνουν την καλοκαιρινή τους άδεια όσο και για αυτούς που μένουν στην πόλη. Όλα μπαίνουν στην άκρη, τα μαγαζιά κλείνουν, οι περισσότεροι φίλοι λείπουν για διακοπές, η σχέση (εάν υπάρχει) μπορεί να λείπει και αυτή και δεν έχεις τίποτα άλλο να σε απασχολεί.
Ιδανική περίοδος για έναν απολογισμό. Τελικά, η ηρεμία ευνοεί το συλλογισμό και η ανία συμβάλλει στη δημιουργικότητα. Ωστόσο, μετά τον Αύγουστο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όσο είσαι παιδί δεν το καταλαβαίνεις γιατί επιστρέφεις στη συνηθισμένη ρουτίνα σου που είναι το σχολείο. Όμως μετά το σχολείο όλα αλλάζουν. Μπορεί τη μία χρονιά να είσαι με τους φίλους σου και να κάνετε διακοπές. Την επόμενη οι φίλοι σου μπορεί να έχουν σκορπίσει. Άλλος για σπουδές, άλλος για δουλειά, άλλος στο εξωτερικό και καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν είναι ίδιο πια. Οι συνήθειες που είχες χτίσει με τους ανθρώπους αυτούς έχουν αλλάξει και εμφανίζεσαι μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. Τα στέκια δεν είναι πλέον τα στέκια τα οποία θα βγεις, το μαγαζί που δούλευε ο φίλος σου δεν είναι το μαγαζί στο οποίο θα καθίσεις, πλέον, να τα πείτε και όλα μοιάζουν τόσο διαφορετικά. Μέσα σε ένα χρόνο μπορεί να έχεις αλλάξει δουλειά, νέο σπίτι, αλλιώτικες παρέες και όσα ήξερες ως την καθημερινότητα σου μπαίνουν στο παράθυρο της λησμονιάς.
Όμως το να μεγαλώνεις σημαίνει ότι αλλάζεις και η αλλαγή σημαίνει ότι αφήνεις πίσω σου πράγματα και ανοίγεσαι σε κάτι νέο και διαφορετικό. Μπορεί όλα αυτά που γράφω αυτή τη στιγμή να ακούγονται μελαγχολικά και να θες να σταματήσεις να διαβάζεις το κείμενο μου. Όμως, σκέψου. Πριν ένα καινούριο βήμα δεν βρίσκεσαι στο σκαλοπάτι της μοναχικότητας και της περισυλλογής; Πριν μια καινούρια και όμορφη εμπειρία δεν βρίσκεσαι στη σιγή; Είναι η σιγή αυτή που ακούς μόνο τον εαυτό σου και κανένας άλλος δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί η στιγμή αυτή είναι τόσο δική σου.
Είναι η στιγμή του αποχωρισμού
Η στιγμή του αποχαιρετισμού
Η στιγμή της αποδοχής
Η στιγμή της εσωτερικής γαλήνης
Η στιγμή του ρίσκου
Η στιγμή της αγκαλιάς…
Μιας αγκαλιάς στον εαυτό σου και μιας αγκαλιάς σε ό,τι άλλο, νέο, ακολουθεί. Οπότε εάν και εσύ βρίσκεσαι σε μια κατάσταση αλλαγής σκέψου ότι ίσως να είναι τέλος εποχής.
Αυτό το τραγούδι το αφιερώνω στο τέλος εποχής μιας περιόδου της ζωής μας. Αφιερωμένο σε όσους βιώσαμε αλλαγές, καθώς και στα καλύτερα που έρχονται στις ζωές μας.