«Πολλά λεφτά εκεί αλλά το μεροκάματο του τρόμου! Ναι, σου λέω. Κάθε καρυδιάς καρύδι μαζευόταν εκεί. Μάγκες, κουτσαβάκια, παλιοί κατάδικοι, πιτουρόμαγκες, κουτόμαγκες, και ότι βάλει ο νους σου. Παίζαμε στο πάλκο κι είχαμε πιστόλια κρεμασμένα ζούλα στο παντελόνι. Κίνδυνος θάνατος! Βάραγαν πιστολιές χωρίς λόγο. Έτσι για φιγούρα. Σκότωναν με άνεση, για γούστο, παρεξήγηση για το τίποτα. Δύσκολα χρόνια», θυμάται ο Γιάννης Παπαϊωάννου.
Γεννήθηκε στις 4/3/1901 και πέθανε στις 5 Ιουνίου 1959 λίγο πριν τα 60. Συμπληρώθηκαν φέτος, 62 χρόνια από τότε. Τα τραγούδια του ταξίδεψαν στα χρόνια χωρίς τη δική του παρουσία. Θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε το πορτρέτο των γυναικών που αφηγήθηκε με την πενιά του.
Ο Απόστολος Χατζηχρήστος ήταν 2-3 χρόνια μεγαλύτερος του Μάρκου Βαμβακάρη. Γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα σε προάστιο της Σμύρνης. Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας.
Η Μικρασιατική καταστροφή τον κάνει από μουσικό-πιάνο και ακορντεόν-, να καταλήξει ηλεκτροσυγκολλητής στο Πολύγωνο από γνώρισε τα βάσανα της αιχμαλωσίας και της προσφυγιάς.
Η επιτυχία της Τετράδας του Πειραιώς τον στρέφει στη δημιουργία και στο Πειραιώτικο ρεμπέτικο. Θα συνδυάσει το Μικρασιάτικο ρεμπέτικο με το Πειραιώτικο. Ξεκινά τη δισκογραφία το 1938 και γίνεται γνωστός τη δεκαετία του 40.
Οι εμπειρίες με την προσφυγιά και τις δυσκολίες της ζωής έκαναν το παράπονο χαρακτηριστικό της γραφής του. Επίσης, όμως, μετέφερε, μέσω γυναικών, και θέματα της ανατολής, στην παρτιτούρα, την ηχητική αποτύπωση μάθησης και στα όργανα, κανταδόρικα τραγούδια, με πρωταγωνιστικό όργανο το ακορντεόν.
Η Σωτηρία Μπέλλου παρότι δε συνεργάστηκε δισκογραφικά με τον Απόστολο Χατζηχρήστο από τα τέλη της δεκαετίας του 70 κι έπειτα, ηχογράφησε, σε δίσκους με τα χαρακτικά του Τάσσου, 18 τραγούδια του συνθέτη.
Στα μεταπολιτευτικά χρόνια, εκτός της Μπέλλου, ηχογραφεί τραγούδια του Χατζηχρήστου και ο Σταμάτης Κόκοτας. Έπειτα, ένα συγκρότημα με το όνομα “γερόλυκοι”. Οι τελευταίοι του αφιέρωσαν, μάλιστα, και ένα δίσκο.
Ο Κώστας Καλαφάτης λέει, στις αρχές του 1970, ότι ο Απόστολος Χατζηχρήστος ήταν το έναυσμα για να τραγουδήσει ρεμπέτικα. Εκδίδει το δίσκο GELGEL, στο σημείωμα του δίσκου, καταγράφει ότι η τραγική στεντόρεια φωνή του που φωνάζει με παράπονα τα προβλήματα του λαού και από την άλλη το μελιστάλακτο τρόπο του εξυμνεί τον έρωτα, την πεμπτουσία της ζωής, τον πήρε μαζί του και τον ταξίδεψε.
Το ακόλουθο ξεκίνησε την πορεία του το 1949. Από τον ίδιο και τον αδερφό του. Έγινε ευρύτερα γνωστά με την ερμηνεία από τη Χαρούλα Αλεξίου και το δίσκο “Τσίλικα”.
Η Στέλλα Χασκίλ τραγούδησε τον προσωπικό του ύμνο, με τίτλο “Αν σε χάσω τι θα γίνω”.
«Ο Χατζηχρήστος καρδιά μποστάνι. Καλός στο όργανο και συνθέτης από τους λίγους, έχει τόσες επιτυχίες. Οι κωλοεταιρείες τον θάψανε. Μαζί ξεκινήσαμε τότες, μαζί παίζαμε, μαζί τραγουδούσαμε στους δίσκους τα τραγούδια μας, μαζί γλεντάγαμε, μαζί τόσες ιστορίες… Πήγε τζάμπα. Άστα. Ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό μου, κάθε βράδυ, λέω τα τραγούδια του στο μαγαζί…» «Γιάννης Παπαϊωάννου, Ντόμπρα και σταράτα», Αυτοβιογραφία. Επιμέλεια Κώστας Χατζηδουλής. Εκδόσεις Κάκτος, 1982