Ο ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος αναφέρει ότι ο χαμένος παράδεισος είναι εκείνος της ενότητας και της μη αμφιβολίας. Το δέντρο της γνώσης που προκάλεσε την απώλεια του παραδείσου δεν είναι του κακού αλλά του καλού και του κακού. Δηλαδή, της διχοτόμησης ενός κόσμου που πριν φάνταζε ενιαίος και άτμητος. Ο λόγος υφίστατο σε μια αδιαίρετη ολότητα ως λόγος φιλοσοφικός, επικοινωνιακός και ποιητικός μαζί. Ο τελευταίος ξεπήδησε από τη διάσπαση του αρχέγονου λόγου και λειτουργεί μέσα στους αιώνες ως άρνηση του αυτού κόσμου.
Τα πολλά δάκρυα είναι θρήνος, τα λίγα δάκρυα βγάζουν φωνή. Γράφει ο Γιώργος Χειμωνάς, σε ποιητικό του σπάραγμα, από το διήγημα Ο Αδερφός–εκδόσεις Κέδρος-, και το χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε τη νοητική γέφυρα μεταξύ της σφαγής στο Πολυτεχνείο το 1973 και τη Λωρίδα της Γάζας το 2023: Στο κέντρο της μεγάλης πλατείας ήταν οι άνθρωποι εκείνοι και σαν να ανήκαν σε άγαλμα, σαν να ανήκαν σε έναν άνθρωπο… Στην κορυφή, στεκότανε μια όρθια μορφή. Επιβλητική αλλά επουλωμένη μετά από άγριο βασανισμό. Οι άνθρωποι έστριβαν και την κοίταζαν με έκσταση αλλά είχαν ανάγκη να κοιτάξουν πίσω τη μορφή για να ορμήσουν με ένα μάταιο και δουλικό ενθουσιασμό. Αλλά τον όφειλαν, αποκλειστικά σε εκείνη τη γιγάντια και τιμωρημένη μορφή. Έσχατοι άνθρωποι. Γυρνούσαν να πάρουν δύναμη και έφευγαν αναζωογονημένοι για τελευταία φορά.
Ο Μαρξ, μελετώντας τη Γαλλική Επανάσταση, παρατήρησε ότι οι εξεγερμένοι φορούσαν, μεταξύ άλλων, και ρωμαϊκές στολές. Δανείζονται από την ιστορία εκείνο που ταιριάζει στην εποχή τους. Όταν οι άνθρωποι ετοιμάζονται να υπερβούν τους εαυτούς τους και να ανατρέψουν την καθεστηκυία τάξη για να πράξουν κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί ποτέ, στρέφονται στο παρελθόν και αναζητούν σεβάσμια μεταμφίεση αφού δανείζονται τη γλώσσα για να εκφράσουν τη νέα σκηνή της ιστορίας. Την παράδοξη νοσταλγία με παράδοξα σχήματα.
Στη Μέση Ανατολή, ήδη 1.000.000 Παλαιστίνιοι είναι, ξανά, πρόσφυγες οι οποίοι έχουν εκδιωχθεί από τη Γάζα εξαιτίας της επίθεσης στο εθνοθρησκευτικό- θεοκρατικό καθεστώς της Χαμάς, θυμίζοντας τη Νάκμπα και το 1948. Μέχρι σήμερα, έχουν δολοφονηθεί από τον Ισραηλινό στρατό, με τα αμερικανικά όπλα, 12.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 5.000 παιδιά. Η Χαμάς χρησιμοποιήθηκε από το Ισραήλ ως αντίπαλο δέος του Αραφάτ και της οργάνωσης για την απελευθέρωση (Ο Αμπάς σε πολιτικό αδιέξοδο) της Παλαιστίνης. Είναι συντηρητική σουνιτική μουσουλμανική οργάνωση που προέρχεται από τα σπλάχνα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η τελευταία, εξίσου συντηρητική πολιτική δύναμη του Ισλάμ. Δημιουργήθηκε στην Αίγυπτο κατά το Μεσοπόλεμο και εργαλειοποιήθηκε από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν το κύμα εθνικοποιήσεων του Νάσερ.
Από τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948, η εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση, έχει παράσχει 236 δισεκατομμύρια δολάρια σε οικονομική βοήθεια και χρηματοδότηση πυραυλικής άμυνας. Παράλληλα, ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί υλικό φτιαγμένο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάθε χρόνο οι ΗΠΑ δίνει στο Ισραήλ 3,8 δισεκατομμύρια δολάρια για στρατιωτική βοήθεια. Ο μέσος Αμερικανός πολίτης προσφέρει, περίπου, 26 δολάρια το χρόνο στο ακροδεξιό, φασιστικό κράτος του Ισραήλ. Μεταξύ των ετών 2011-2020, 1,6 δισεκατομμύρια δολαρίων κατευθύνθηκε για συστοιχίες πυραύλων και συστήματα αναχαίτισης πυραύλων για τον περιβόητο σιδερένιο θόλο. Για να τα πετύχει αυτά, η κυβέρνηση Μπάιντεν, παρέκαμψε το Κογκρέσο, για τις εξοπλιστικές δαπάνες πώλησης όπλων, χωρίς εποπτεία. Τα στοιχεία προέρχονται από το ανεξάρτητο ειδησεογραφικό δίκτυο: In These Times.
Με τη διαμεσολάβηση της Κίνας, η Σαουδική Αραβία αποκατέστησε τις σχέσεις της με το Ιράν και εντάχθηκε στους BRICKS. Παράλληλα, η Σαουδική Αραβία αποκαθιστά τις σχέσεις της με τη Συρία. Για την Κίνα, η Μέση Ανατολή είναι πολύτιμη για την ασφάλειά της και τη μη μετατόπιση του μετώπου, του εν εξελίξει Γ Παγκόσμιου Πολέμου, στην Κορεατική Χερσόνησο, όπως εδρομολογείτο να γίνει από τις αρχές φθινοπώρου. Το μέτωπο αυτό εκ των πραγμάτων συνιστά ένα τεράστιο τόξο στην περιοχή του λεγόμενου ινδό-ειρηνικού, κρίσιμα σημεία του οποίου είναι η σύρραξη για την επανένωση τόσο της ηπειρωτικής Κίνας με την Ταϊβάν όσο και της κορεατικής Χερσονήσου.
Οι Αμερικάνοι μέσα στον πανικό τους επιχειρούν βεβιασμένα να συγκροτήσουν πολεμικό συνασπισμό με επικεφαλής τις ΗΠΑ και αναλώσιμες εκτελεστικές συνιστώσες την Ιαπωνία και τη Νότιο Κορέα. Φυσικά και κανείς δεν ρώτα για αυτό τον λαό της Κορέας, Βορείου και Νοτίου. Οι μνήμες από τις ιαπωνικές θηριωδίες είναι ακόμα νωπές και ανεξίτηλες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε περίπτωση σύρραξης η προέλαση του πανίσχυρου και εξαιρετικά ετοιμοπόλεμου στρατού της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας (βάσει στρατηγικών μελετών, ο στρατός της θεωρείται περίπου ισοδύναμος με αυτόν της Ρωσίας) δεν θα είναι απλώς εύκολη υπόθεση, αλλά μπορεί να επιτεθεί νικηφόρα ακόμα και χωρίς να κάνει απευθείας χρήση του πυρηνικού οπλοστασίου της, και μάλιστα, με τις επευφημίες του λαού της Νοτίου Κορέας. Σε ετούτη την κατάσταση δημιουργείται ένας πόλος με τρεις οργανικές συνιστώσες σε μία καταναγκαστική αμοιβαία υπαρξιακή αλληλεξάρτηση, Ρωσία-Κίνα-Λ.Δ.Κορέας.
Οι μεσαίες δυνάμεις, τα αναδυόμενα κέντρα ισχύος όπως το Ιράν και η Τουρκία έχουν μεγάλα περιθώρια ελιγμών σε σχέση με το παρελθόν, διαμορφώνοντας τον πολυπολικό και πολυκεντρικό κόσμο υπό τον έλεγχο των πολυκλαδικών μονοπωλιακών ομίλων.