Home >> Βιβλία >> Άδολη σιωπή

Άδολη σιωπή

Ο Βαγγέλης Κορακάκης είναι ένας σύγχρονος λαϊκός ηχοπλάστης. Κάτι γεννιέται κάτι φτάνει και ριζώνει. Αυτές τις ημέρες κυκλοφόρησε η νέα μουσική και πνευματική εργασία του δημιουργού, από τις εκδόσεις Μετρονόμος. Αποτελείται από 10 τραγούδια και 35 κείμενα. Σελίδες με σπαράγματα του βίου του, της πάλης του με τη λευκή σελίδα και τις ανησυχίες του ασυνείδητου υποσυνείδητου οι οποίες ξεπήδησαν, έλαβαν μορφή και έγιναν ιστορίες. Ενίοτε μυθολογικές, κάποτε φανταστικές κι άλλοτε τρομακτικά αληθινές. Όπως γράφει και ο ίδιος, “τόση φωτιά και όμως αντέχουμε και ζούμε”.

Εκεί που φίλησε ο σκαντζόχοιρος το φίδι έσταξε το πρώτο δάκρυ του καλοκαιριού

Μέσα στο βιβλίο σημειώνει ότι τον καθόρισε ο Μάρκος Βαμβακάρης. Επιχειρεί την ταύτιση λόγου και μουσικής μακριά από τις δοσμένες λαϊκές φόρμες. Η έμμεση παραδοχή της στροφής στην ποιητική μυσταγωγία. Η τυραννία της προσπάθειας με το λόγο σκάβει το δρόμο του. Διαδρομή 30 ετών.

Κόπος και ταλαιπωρία ψυχής για τον ίδιο. Βαδίζει με συνέπεια στη σκάλα της ποίησης. Χωρίς τίποτε το μεγαλόσχημο. Ο τρωγλοδύτης φόβος. Η αρτηρία της καρδιάς στην πάλη με την εναντίωση της έκπτωσης σε ερπετό. Η οργή για το άδικο. Η ανδρεία εμπρός στο απρόσμενο θάρρος.

 Για μένα η μεγάλη επανάσταση που θα κερδίσει είναι τα απλά πράγματα. Η απλότητα.

Το παραχωμένο καμαράκι της Καισαριανής. Χωρίς τις απαραίτητες εξηγήσεις. Όλα αυτά σε ένα δίσκο όπου το προσωπικό σημάδι είναι εμφανές. Το βίωμα μοιράζεται με τον υιό του Βασίλη, με δύο ερμηνείες από τις 10. Η δέκατη τρίτη έκδοση με δικές του δημιουργίες. Η κίνηση της παρέας, του συναισθήματος με εξαιρέσεις τις κορυφές-συνεργασίες με το Γιώργο Νταλάρα, πριν πέντε χρόνια και το Δημήτρη Μητροπάνο, το 1996. Ζωή αν είχες πείσμα εγώ ήμουν πεισματάρης, σε πάλεψα στα ίσια, ζωή, παλικαρίσια. 

Από το μπουζούκι στην ταβέρνα του Μαρινάκη στην Καισαριανή μέχρι την καθοριστική για τον ίδιο σύνθεση του Μητσάκη. Από εκεί στον πρώτο σταθμό με τον Τάσο Σαμαρτζή και την απόπειρα “Στρατόπεδα και πλοία”.

Ένα δίνεις χίλια παίρνεις και ποτέ σου δε σε νοιάζει. Λεβέντικες καρδιές. Ο χωματόδρομος. Να μπει η ζωή σε τάξη με το ημέρωμα του μυαλό στο μεγάλο μικρόκοσμο. Η κόκκινη γραμμή μεταξύ φυσικού και αφύσικου. Με τάσεις αυτοκριτικής. Το κουβάρι από την αρχή στο λαβύρινθο του παρελθόντος. Ο καθορισμός της αισθητικής και της σκέψης των ανθρώπων. Η παιδική επιμονή για το μπουζούκι στη σούστα του παλιατζή και το γαϊδουράκι. Τέλος, η φαντασίωση της ηχογράφησης στην Κολούμπια με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *