Χαίρετε χαίρετε αγαπητοί και αγαπητές αναγνώστες και αναγνώστριες, επιστρέφω με το δεύτερο μου -μόλις- άρθρο στο οποίο θα σας μιλήσω για τα 2 έτη κατά τα οποία άφησα πίσω μου το εξαιρετικό iPhone για να δω τι έχει να προσφέρει το τοπίο στην αγορά smartphone σε λειτουργικά εκτός του iOS. Στο πρώτο άρθρο σας μίλησα για την εμπειρία μου με τα Windows Phones(ή Windows Mobile), σε αυτό το άρθρο θα σας μιλήσω για την εμπειρία μου με το λειτουργικό της Google, το Android.
Αυτή η, συνεχιζόμενη έως σήμερα, περιπέτεια ξεκίνησε με την απόφαση για πώληση του Nokia Lumia 1520. Προσπαθώντας να πουλήσω ένα κινητό που όπως αποδείχτηκε κανείς στην αγορά των μεταχειρισμένων δεν ήθελε, έφτασα σε ένα δεδικασμένο! Το κινητό δεν μου έκανε άλλο και έπρεπε να φύγει το συντομότερο δυνατόν, συνεπώς στράφηκα στην λύση της ανταλλαγής του. Το θέμα μου όμως ήταν με τι; Δεν ήθελα να επιστρέψω σε iPhone γιατί το iPhone 6 που ήταν τότε καινούριο είχε ίσως ένα από τα πιο τσαπατσούλικα design που έχω δει από την Apple ποτέ. Κάποιο άλλο Windows Phone δεν με ενδιέφερε, άρα τί μου έμενε; Μόνο η λύση της πλατφόρμας της Google. Ήταν μέσα στην περίοδο που το λειτουργικό της, το Android, είχε φτάσει στην έκδοση Lollipop(Android 5.0) και έδειχνε σημαντικά σημάδια προόδου και εξομάλυνσης της εμπειρίας χρήσης με το περιβάλλον του Material Design να προωθείται όσο ποτέ άλλοτε από την Google. Βλέποντας μια σχετικά φθηνή λύση για την πλατφόρμα αλλά όσο το δυνατόν με τα καλύτερα χαρακτηριστικά προκειμένου να μην με εκνευρίζει σε κάθε εκκίνηση εφαρμογής με κολλήματα, κατέληξα στο LG G3, ένα κινητό που βρισκόταν στην αγορά λίγο καιρό αλλά με διθυραμβικές κριτικές από όλο τον κόσμο της τεχνολογίας.
Η πρώτη μου εβδομάδα με την πλατφόρμα της Google ήταν πραγματικά απογοητευτική, παρόλο που είχα βρει όλες τις εφαρμογές που χρειαζόμουν προκειμένου να κάνω την συσκευή να δουλεύει όπως ακριβώς την ήθελα, κάτι που δεν είχα καταφέρει με το Lumia, η ποιότητα των εφαρμογών και η ανισορροπία στο UI(εμφάνιση) των εφαρμογών με ενοχλούσε αφάνταστα. Είχες από την μία εφαρμογές που ήταν σχεδιασμένες με το Material Design που προωθούσε η Google και φαίνονταν φανταστικές στην οθόνη και χρησιμοποιούσαν έξυπνες λύσεις στις ειδοποιήσεις τους και στον τρόπο λειτουργίας τους και εφαρμογές που απλά ήταν άσχημες. Όχι μόνο δεν είχαν σχεδιαστεί με έναν εναρμονισμένο τρόπο για να φαίνονται ωραίες σε συνδυασμό με το Design του λειτουργικού αλλά δεν είχαν συνοχή ούτε στην πλοήγηση, ούτε και στο εσωτερικό των μενού της ίδιας της εφαρμογής, ήταν ένας εφιάλτης. Εφαρμογές όπως το Skype και το Foursquare, ήταν λάθος σχεδιασμού η δημιουργία τους από την αρχή. 
Τα πράγματα λοιπόν δεν φαινόταν να είναι ικανοποιητικά από την άποψη του σχεδιασμού – όχι απόλυτως τουλάχιστον. Αλλά ήταν μόλις οι πρώτες μου εβδομάδες με την πλατφόρμα της Google, άρα προσπαθούσα να του δώσω χρόνο και να μην σκέφτομαι ότι έτσι θα συνεχιστεί η εμπειρία μου. Ένα χρόνο μετά, λοιπόν και αφού οι εταιρείες με τις καλύτερες εφαρμογές είχαν ενστερνιστεί το material design και είχαν καταλάβει πως έπρεπε να σχεδιάσουν εφαρμογές από εδώ και μπρος, αν ήθελαν να μείνουν σχετικοί με όλο το υπόλοιπο οικοσύστημα, τα πράγματα είχαν καλυτερέψει παρά πολύ! Το λειτουργικό ήταν πλέον δεμένο και στολισμένο με κίνηση και χρώμα που το έκανε να μοιάζει πολύ περισσότερο σαν μια ενιαία δημιουργία παρά σαν ένα τσούρμο εφαρμογών που όλες προσπαθούσαν να συγκατοικήσουν μέσα σε μια συσκευή, πράγμα που χαρακτήριζε όλες τις περασμένες εκδόσεις του Android! Οι εφαρμογές τρίτων προγραμματιστών φαινόταν εξαιτίας της νέας κατεύθυνσης που είχε δώσει η Google σαν κομμάτια του λειτουργικού, σαν μέρη από ένα πολύ όμορφο, πολύχρωμο παζλ.
Αλλά δεν ήταν όλα τόσο ρόδινα όπως τα παρουσιάζω! Δεν σας έχω μιλήσει ακόμα για τον Mr. Hyde του Android! Και φυσικά μιλάω για την άθλια υποστήριξη που απολαμβάνεις από του κατασκευαστές κινητών. Μέχρι την αγορά του κινητού σου είναι ικανοί να κάνουν κωλοτούμπες προκειμένου να αγοράσεις τις συσκευές σου. Να σου δίνουν μέχρι στις 2 την δεύτερη δώρο! Αλλά μόλις περάσει ο πρώτος χρόνος κτήσης της συσκευής είσαι ασήμαντος σε αυτούς, φυσικά,μέχρι να αγοράσεις το επόμενο μοντέλο τους οπότε και ξανά γίνεσαι το κέντρο της προσοχής τους. Αυτό δεν το είχα βιώσει ποτέ μου με την Apple, είτε είχα το τελευταίο iPhone είτε ήταν τεσσάρων ετών αν η εταιρία έκρινε ότι το κινητό μπορούσε να υποστηρίξει το τελευταίο λειτουργικό το έκανε διαθέσιμο ταυτόχρονα με όλες τις άλλες συσκευές τους! Με το Android τα πράγματα είναι πολυυυυυ διαφορετικά! Η Google θα βγάλει το νέο λειτουργικό και θα το κάνει διαθέσιμο στους κατασκευαστές κινητών οπότε και αυτοί θα ξεκινήσουν να φτιάχνουν drivers για τις συσκευές τους. Αλλά σαν να μην τους έφτανε ο χρόνος που καθυστερούν εξαιτίας αυτής της διαδικασίας πρέπει να φτιάξουν και πολύπλοκα νέα γραφικά περιβάλλοντος για να αναδειχθούν ανάμεσα στον χαμό νέων συσκευών! Παράλληλα πριν να διαθέσουν κάποια νέα αναβάθμιση πρέπει να πάρουν έγκριση από τους παρόχους δικτύων που έχουν πουλήσει τις συσκευές που έχουν φτιάξει. Και κάπως έτσι φτάνει μια αναβάθμιση στα χέρια του χρήστη μέχρι και 2 χρόνια μετά την ημερομηνία που έβγαλε το λειτουργικό η Google οπότε και είναι πλέον ξεπερασμένο και ευάλωτο σε επιθέσεις από πανάρχαιους ιούς! Και όλα αυτά γιατί η Google υποστηρίζει το λογισμικό ανοιχτού κώδικα! Αφού λοιπόν σας μίλησα για αυτό το μεγάλο πρόβλημα του Android ας μιλήσουμε για το δεύτερο τεράστιο του μειονέκτημα. Έχει απίστευτα προβλήματα με την διαχείριση πόρων! Χρειάζεται επεξεργαστές με 4 και με 8 πυρήνες, με 2-4 GB μνήμης ram, προκειμένου να ξεκινήσει να λειτουργεί ομαλά, χωρίς πάντα να το επιτυγχάνει! Αυτό το λειτουργικό όσων αφορά την διαχείριση πόρων είναι πραγματικά αξιολύπητο! Η apple στα iPhone δεν χρησιμοποιεί παρά διπύρηνους επεξεργαστές και 2gb ram maximum! Και τα κινητά της τα καταφέρνουν περίφημα! Δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα οπτικά κολλήματα, ενώ παράλληλα είναι ταχύτατα. Πραγματικά είναι ένας τομέας που το Android υποφέρει!
Με αυτή την παράγραφο ολοκληρώνω την εξομολόγηση μου για τα αμαρτήματα που διέπραξα τα 2 αυτά χρόνια και καταλήγω στο εξής συμπέρασμα. Παρόλο που το Android έχει κάνει κάποια σημαντικά βήματα με τις επιδόσεις, την εμφάνιση και το οικοσύστημα του τα τελευταία χρόνια, ειδικά στην έκδοση marshmallow, έχει ακόμα πολύ δρόμο προκειμένου να φτάσει το iOS στην αμεσότητα, την ευκολία, την ομαλή λειτουργία, την ευχαρίστηση και κυρίως τις εφαρμογές του. Έχω να ομολογήσω ότι πλέον ενθουσιάζομαι με τις νέες αναβαθμίσεις στο Android αλλά όπως και να έχει, τα ψέμματα τελείωσαν για εμένα! Apple I have seen the light, I am coming home!