Στη «χρυσή» εποχή του ελληνικού βόλεϊ όπου τα μπάτζετ των ομάδων βρίσκονταν στο… θεό πολλές ήταν οι τεράστιες ξένες προσωπικότητες που έκαναν το άθλημα στην χώρα μας ακόμα πιο γνωστό.
Στο συγκεκριμένο κείμενο θα παρουσιάσουμε τους 5 κορυφαίους ξένους διαγώνιους που κόσμησαν με την παρουσία τους τα ελληνικά φιλέ. Βέβαια, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, αφού αφήνουμε εκτός κι άλλους αθλητές που άφησαν το στίγμα τους στα ελληνικά τάραφλεξ.
1.Ιβάν Μίλκοβιτς: Ο Ιβάν ο τρομερός
Ο Ιβάν ο τρομερός είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν αγωνιστεί στην χώρα μας. Όταν αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό ήταν ίσως και ο καλύτερος διαγώνιος στον κόσμο. Έχοντας παίξει 7 χρόνια στην Ιταλία και την Ματσεράτα και κατακτώντας 1 πρωτάθλημα, ο Σέρβος ήρθε στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό το 2008.
Στους Πειραιώτες έμεινε 2 χρόνια κατακτώντας ισάριθμα πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο και αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι από τον κόσμο της ομάδας του, καθώς το πάθος με το οποίο αγωνιζόταν ήταν απίστευτο. Ο Μίλκοβιτς συνέχισε στην Τουρκία και την Φενέρμπαχτσε παίρνοντας επίσης 2 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο, ενώ και με την Σερβία έχει μεγάλες διακρίσεις με μεγαλύτερη την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Όσον αφορά το παιχνίδι του, μιλάμε για έναν παίκτη ο ορισμός του ηγέτη εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Στην μέρα του δεν μπορούσε κανείς να τον σταματήσει, κάτι που λάτρεψαν οι φίλαθλοι όλων των ομάδων που αγωνίστηκε, τελευταίοι αυτοί της τουρκικής Χάλκμπανκ, την οποία επίσης οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
2. Λίμπερμαν Αγκάμεζ: Το… τέρας
Μιας και πρώτος ήταν ο Μίλκοβιτς, ο επόμενος δεν θα μπορούσε να μην ήταν ο Λίμπερμαν Αγκάμεζ. Οι… μάχες του Κολομβιανού με τον Σέρβο στους δύο συνεχόμενους τελικούς Κυπέλλου στο Τροκαντερό το 2009 και το 2010, έχουν μείνει στην ιστορία του αθλήματος στην χώρα μας. Το… τέρας ήρθε στην Ελλάδα το 2004 για λογαριασμό της ΑΕ Νίκαιας και στο Παγκράτι έδειξε πως μιλάμε για εξωπραγματικό παίκτη κερδίζοντας 40αρες σε παιχνίδια. Από το 2005 έως το 2010 έπαιξε στον Παναθηναϊκό κατακτώντας 1 πρωτάθλημα και 3 Κύπελλα, ενώ μετά πήγε στην Αρκάς προσθέτοντας 1 ακόμα πρωτάθλημα και Κύπελλο στην συλλογή του.
Η συνέχεια τον βρήκε στην Κορέα όπου θεωρείται ένας από τους καλύτερους και πιο θεαματικούς παίκτες που αγωνίστηκαν εκεί με το κασέ του να είναι από τα πιο ψηλά. Μετά την Κορέα έπαιξε σε Τουρκία και Γαλατασαράι, ενώ το καλοκαίρι του 2016 επέστρεψε στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό σε μια μεταγραφή που προκάλεσε αίσθηση. Μετά από μόλις μια σεζόν στα ερυθρόλευκα ο Αγκάμεζ συνέχισε την καριέρα του στην Πορτογαλία και τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας με την οποία πανηγύρισε τον τίτλο του πρωταθλητή. Πλέον αγωνίζεται στην Κορέα όπου παραμένει ένας θρύλος.
Όσον αφορά το παιχνίδι του όντως μιλάμε για ένα αθλητικό… τέρας. Ακόμα και με το σερβίς του μπορούσε να σε τραυματίσει, ενώ επιθετικά ήταν και παραμένει φόβος και τρόμος όχι για τους μπλοκέρ, αλλά για τους αμυντικούς που βρίσκονταν στην ευθείας και τον έβλεπαν να σηκώνεται στον… Θεό για να καρφώσει.
3. Κλέιτον Στάνλεϊ: Απίστευτη καριέρα
Συνεχίζουμε με έναν ακόμα παικταρά που έχουμε απολαύσει στα ελληνικά τάραφλεξ. Ο λόγος για τον Κλέιτον Στάνλεϊ, τον για χρόνια βασικό και αναντικατάστατο διαγώνιο των ΗΠΑ, τον παίκτη που σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε έκανε την διαφορά. Αρχικά, σε μικρή ηλικία αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ, μετά έπαιξε στον Άρη και την περίοδο 2003-04 βρέθηκε στον Παναθηναϊκό. Με τους πράσινους κατέκτησε το πρωτάθλημα, χωρίς όμως να έχει συμμετοχή στους τελικούς, καθώς είχε τραυματιστεί με τον Πόλακ να παίρνει τη θέση του και να είναι ο κορυφαίος του «τριφυλλιού».
Τις επόμενες δύο χρονιές έμεινε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ηρακλή και με τον «γηραιό» κατέκτησε 1 πρωτάθλημα και 2 Κύπελλα, ενώ με τον επίσης τεράστιο Λόι Μπολ οδήγησαν τους κυανόλευκους σε δύο τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ. Η συνέχεια στην καριέρα του ήταν ακόμα καλύτερη, καθώς παίζοντας στην ανίκητη Ζενίτ πήρε 3 πρωταθλήματα Ρωσίας, 2 Κύπελλα και 1 Τσάμπιονς Λιγκ, βγάζοντας… τρελά λεφτά μιας και το κασέ του είχε ανέβει πάρα πολύ. Όσον αφορά την Εθνική των ΗΠΑ μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Πραγματικά, μιλάμε για απίστευτη καριέρα που κάθε παίκτης του βόλεϊ ονειρεύεται να κάνει.
4. Μάρκους Νίλσον: Ψυχρός εκτελεστής…
Η συνέχεια είναι με τον Σουηδό Μάρκους Νίλσον, έναν ακόμα εξαιρετικό παίκτη που βρέθηκε στην χώρα μας. Ο Νίλσον αποκτήθηκε από τον Πανελλήνιο όπου και έπαιξε στην Κυψέλη από το 2003 έως το 2005. Στην συνέχεια πήγε στην Γαλλία και την Παρί, για να επιστρέψει στην Ελλάδα και τον Ηρακλή κάνοντας μεγάλα πράγματα. Με τον «γηραιό» ο Σουηδός έπαιξε από το 2006-09 κατακτώντας 2 πρωταθλήματα, ενώ οδήγησε την ομάδα του και στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2009.
Η καριέρα του συνεχίστηκε σε Ρωσία, Πολωνία και Ιταλία, με το κασέ του να ήταν εξαιρετικά ψηλό. Και ήταν γιατί τέτοιον παίκτη δύσκολα βρίσκεις. Να είναι τόσο χαμηλών τόνων, αλλά από την άλλη να μην μπορεί να τον σταματήσει κανείς αντίπαλος. Μεγάλο του πλεονέκτημα το αριστερό του χέρι, ενώ εκτός από την επίθεση, ήταν ένα μεγάλο… όπλο από την θέση του σερβίς.
5. Μάρκος Μιλίνκοβιτς: Άλλο επίπεδο
Έπαιξε στην Ελλάδα μόλις έναν χρόνο. Δεν πήρε πρωτάθλημα ή Κύπελλο, στην συνέχεια τραυματίστηκε, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον ξεχάσει. Ο λόγος για τον Μάρκους Μιλίνκοβιτς, τον Αργεντίνο γεννημένο στην Κροατία που πραγματικά δεν γινόταν να μην μπει στην πεντάδα μας. Ο μεγάλος αυτός διαγώνιος έπαιξε στον Ολυμπιακό την περίοδο 2004-05 έχοντας έρθει από Ιταλία όπου σε Τρεβίζο και Μιλάνο είχε κάνει μεγάλη καριέρα.
Με τους «ερυθρόλευκους» δεν πήρε κάτι στις εγχώριες διοργανώσεις, αλλά ήταν μεγάλη η συμβολή του στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Με το πάθος του έγινε αμέσως ο αγαπημένος της εξέδρας και δεν είναι τυχαίο που ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά όλοι θυμούνται το πέρασμά του από τα γήπεδά μας.