ΑΘΗΝΑ 16 Νοεμβρίου 1973 Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια ωραία παιδιά δικά μας με τη μεγάλη θλίψη των ανδρείων αψήφιστοι, όρθιοι στα Προπύλαια στον πέτρινο αέρα, έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι πως μεγαλώνει το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου 17 Νοεμβρίου Βαριά σιωπή διάτρητη απ΄τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,…
Ο Νίκος Γκάτσος μες στα χρόνια της κατοχής άρχισε τη μετάφραση του Ματωμένου Γάμου, κι’ όλοι οι φίλοι του ζούσαμε καθημερινά τις δυσκολίες του, τις αμφιβολίες του, για τον κάθε στίχο, την κάθε λέξη χωριστά, μα και τις υπέροχες στιγμές που τελειωμένοι στίχοι ερχόντουσαν στ’ αυτιά μας – ήχοι μαγικοί πρωτοφανέρωτοι, πανάκριβα διαμάντια στην καρδιά…
Το καλοκαίρι του 1936* η Γερμανία και η Ιταλία άρχισαν στρατιωτική επέμβαση εναντίον της Δημοκρατίας της Ισπανίας υποστηρίζοντας τους Ισπανούς φασίστες. Ο Πάμπλο Νερούντα ήταν τότε πρόξενος της Χιλής στη Μαδρίτη. Φίλος του ήταν ο ισπανικός λαός κι ο μεγάλος ποιητής του ισπανικού λαού Φεντερίκου Λόρκα. Οι φασίστες σκότωσαν το Λόρκα και κάθε νύχτα τα γερμανικά…
Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλουςὍταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυαὍταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οἰκτρὴ παραμόρφωσηΤὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτωνΚαὶ τί κρατᾷ τάχα τὸ χέρι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δίνουν;Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ ἐκεῖ ποὺ ὁ λογισμός μας ξεγελᾷΤὴν ὥρα ποὺ ὁ χρόνος…
Πάσχα: Αγγελου Σικελιανού «Στ’ Όσιου Λουκά το Mοναστήρι» Στ’ Όσιου Λουκά το μοναστήρι, απ’ όσεςγυναίκες του Στειριού συμμαζευτήκαντον Eπιτάφιο να στολίσουν, κι όσεςμοιρολογήτρες ώσμε του MεγάλουΣαββάτου το ξημέρωμα αγρυπνήσαν,ποια να στοχάστη – έτσι γλυκά θρηνούσαν! –πως, κάτου απ’ τους ανθούς, τ’ ολόαχνο σμάλτοτου πεθαμένου του Άδωνη ήταν σάρκαπου πόνεσε βαθιά;Γιατί κι ο πόνοςστα ρόδα μέσα,…
Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ποιητής της πιο όμορφης ουτοπίας, έφυγε από τη ζωή στις 30 Οκτωβρίου του 1988. Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής, αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Όντας πολιτικοποιημένος και κομμουνιστής μέχρι το τέλος της ζωής του, μίλησε με τους στίχους του για τις μεγάλες, συλλογικές μάχες των ανθρώπων, αλλά…
Χαραβγή κατεπάνω του θανάτου βάδιζεν η καρδιά σου, Παληκάρι, λες κ’ είταν άλλος: άγουρος που ορθρίζει ν’ ανταμώσει κρυφά την πρώτη αγάπη. Σε κάθε βήμα ψήλωνε η κορφή σου, το ηλιοστεφάνι τ’ ουρανού να φτάσει. Κι αν χάραζε για σένα αιώνια Νύχτα, η προδοσιά χορέβοντας σε φτυούσε. Με χέρι’ αλυσωμένα, που αγαπούσαν να κρατάνε για…
« Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του. Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα…
Κοίτα ν’ αντέξεις Κρατήσου. Κοίτα ν΄ αντέξεις. Δεν σου δίνω οδηγίες, δεν πουλάω συμβουλές, ίσως δεν σου απευθύνομαι καν. Πες πως κρυφακούς ένα παραμιλητό. Κοίτα ν’ αντέξεις. Όταν αισθάνεσαι τους κυνόδοντές σου να μεγαλώνουν, πιες νερό, άσε το αίμα των ανθρώπων στη θέση του. Δεν είσαι εσύ αυτό. Όταν ο θυμός σου σε πνίγει σαν…
Ποῦ εἶσαι; Ἔβρεχε ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἔβρεχεἀνέβηκα τὰ σκαλιὰ κανεὶς στὴν κάμαραἜβρεχε; ἔτρεμε στ᾿ ἀνοιχτὸ παράθυρο ἡ κουρτίναἜβρεχε… «Φεύγω μὴ ζητήσεις νὰ μὲ βρεῖς. Ἀγαπῶ ἄλλον!», ἔγραφεἈγαπῶ ἄλλον;Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;Φυσάει, κρυώνω;Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;Φυσάει, κρυώνω;Οἱ δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φῶτα, ἔβρεχε Ζευγάρια ἀγκαλιασμένα κάτω ἀπ᾿ τὶς ὀμπρέλες τουςσὲ λίγο θὰ ἀνάβουνε τὸ φῶςΘὰ…
