Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις. Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά,…
Όπου σήμερα παίρνουμε τη σκυτάλη από την έξοχη προσέγγιση του Κωνσταντίνου για τις προστριβές και τις γκιλοτίνες που ως φαντάσματα πλανώνται στην ατμόσφαιρα και με οδηγό τη μουσική μπαίνουμε σε μονοπάτια μακριά από τα φώτα και τα τραγουδάκια των εμπορικών αγορών. Εμβόλιμα, οι ποιητές και κάποιες σκέψεις μας, παρεμβάλονται στο γιορτινό σκηνικό και αναδεικνύουν τους…
Χαραβγή κατεπάνω του θανάτου βάδιζεν η καρδιά σου, Παληκάρι, λες κ’ είταν άλλος: άγουρος που ορθρίζει ν’ ανταμώσει κρυφά την πρώτη αγάπη. Σε κάθε βήμα ψήλωνε η κορφή σου, το ηλιοστεφάνι τ’ ουρανού να φτάσει. Κι αν χάραζε για σένα αιώνια Νύχτα, η προδοσιά χορέβοντας σε φτυούσε. Με χέρι’ αλυσωμένα, που αγαπούσαν να κρατάνε για…
