«.. Σηκώθηκα απ΄ το πιάνο και πλησιάζω τον καθρέφτη. Ήμουνα ξαναμμένος. Είδα το είδωλό μου να κρατά φτερά του παγωνιού και δροσερούς καρπούς του Θέρους. Κι είπα από μέσα μου: Είμαι ο Λαχειοπώλης τ΄ Ουρανού. Μοιράζω αριθμούς σε ξωτικά κι αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία. Βάση ρευστή για δημιουργία. Κι αποφασίζω ευθύς την πιο…
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 ο Οδυσσέας Ελύτης συναντά τον Πάμπλο Πικάσο στο Vallauris, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη στη νότια Γαλλία. Η συνάντηση θα διαρκέσει μέρες και θα γίνει αφορμή ο νέος τότε στην ηλικία ―και όχι ακόμα διάσημος― Έλληνας ποιητής να γνωρίσει την ανθρώπινη πλευρά του παγκόσμιου Ισπανού καλλιτέχνη. Ο Ελύτης, που θαυμάζει…
« Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του. Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα…
Ποιητής, συγγραφέας, διανοούμενος, αρθρογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Μάνος Ελευθερίου υπήρξε μια από τις σταθερές μας, στο νεότερο και σύγχρονο πολιτιστικό τοπίο της Ελλάδας. Ως άλλος Ρέμπραντ σχεδίασε με τις λέξεις το πορτρέτο του Γιώργου Χειμωνά. Οι στίχοι του, τα λόγια του, τα ποιήματά του –όπως αυτά μελοποιήθηκαν από τους μεγαλύτερους συνθέτες μας και τραγουδήθηκαν από…
Έπειτα από επιθυμία του Μίκη Θεοδωράκη, το Καλλιμάρμαρο στάδιο πλημμύρισε με 1000 χορωδούς από όλη την Ελλάδα, που σχημάτισαν μια τεράστια χορωδία και με τη συνοδεία της Συμφωνικής Μαντολινάτας ερμήνευσαν μερικά από τα αριστουργήματα του μεγάλου δημιουργού. Βρέχει στη φτωχογειτονιά ( Μουσική/Ποίηση: Θεοδωράκης Μίκης/Λειβαδίτης Τάσος) Την ενορχήστρωση και τη μουσική διεύθυνση είχε αναλάβει ο μαέστρος Παναγής Μπαρμπάτης….
Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (γεννήθηκε στις 5 του Ιούνη 1898 και δολοφονήθηκε από τους φασίστες στις 19 Αυγούστου 1936) με την ομορφιά και τη δύναμη της ποίησής του ύμνησε την αγάπη, τραγούδησε το θάνατο και όρθωσε το ανάστημά του στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και κάθε μορφή αδικίας. Τι να την κάνεις την περηφάνια; Να…
Οδυσσέας Ελύτης, «ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ» Είσαι νέος – το ξέρω – και δεν υπάρχει τίποτε. Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε. Όμως ε ί σ α ι. Και την ώρα που Φεύγεις με το ‘να πόδι σου έρχεσαι με τ’ άλλο Ερωτοφωτόσχιστος Περνάς θέλεις – δε θέλεις Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα Εναντίον…
Έχουμε πάνω από μία ώρα που δοκιμάζουμε παπούτσια. Άσπρα. Αστραφτερά, χαρωπά, ανθισμένα παπούτσια. Πασχαλιάτικα. Παιδικά. Τέσσερα πόδια γεύονται κατά κόρον το «καινούργιο» και το «αλλιώτικο», δοκιμάζοντας και απορρίπτοντας ό,τι δεν τους αρέσει, με το αιτιολογικό, αυτό με στενεύει… αυτό μου είναι μεγάλο… αυτό μου είναι μεγάλο και με στενεύει. Εγώ και ο υπάλληλος έχουμε κυριολεκτικά…
Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις. Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά,…
Εδώ σε τούτη την παράξενη χώρα που τα ποτάμια της, που οι πέτρες και τα φαράγγια της, τα σύννεφα και τα βουνά της βγαίνουν μαζί με μας στον πόλεμο και πολεμάνε και πληγώνονται, εδώ σ΄αυτά τα δέντρα που οι αρματολοί και οι κλέφτες κρέμασαν τα τραγούδια τους, πέθανε ο Μπάιρον! Πάει καιρός που έχει πεθάνει…
