To αγωνιστικό πρόγραμμα για την Ευρωλίγκα της περιόδου 2018/19 ανακοινώθηκε προ ημερών, οι ομάδες που θα λάβουν μέρος, με τους ρυθμούς της η καθεμιά, καταρτίζουν το ρόστερ, προσμετρούν τους παράγοντες κούραση, κόπωση, πνευματική ετοιμότητα, φόρμα, σύγχρονο τρόπο παιγνιδιού, ταχύτητα εκτέλεσης στο 5-5 και ενδιάμεσες καταστάσεις που αυξάνουν τον αριθμό κατοχών και λειτουργούν ως εργαλείο στο τακτικό πλάνο κάθε προπονητή.
Το κύμα αμφισβήτησης, ενίοτε δε και απαξίωσης όπως είναι λογικό πήρε και σήκωσε το Γιάννη Σφαιρόπουλο, ενώ η καθ’ομολογίαν έξωθεν καλή εντύπωση, όπως επίσης και η αποχώρησή του, έκρυψαν κάτω απ’το χαλί το μένος και τις οργίλες κραυγές. Οι δύο χρονιές χωρίς τίτλο είχαν διαφορετικές αφετηρίες και μόνο κοινό στοιχείο την κατάληξη. Ο Ολυμπιακός έμεινε δίχως τίτλους. Ο Σφαιρόπουλος κατηγορήθηκε πως έφτιαξε μη αθλητικές ομάδες ενάντια στις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ. Στο σημείο αυτό να κάνουμε κάποιες επισημάνσεις. Οι Μπιρτς-Γιανγκ-Χάκετ-Παπανικολάου-Παπαπέτρου-Αγραβάνης, δεν είναι ακριβώς αθλητές μικρού μεγέθους και χαμηλών δυνατοτήτων για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Έτσι χτίστηκε η ομάδα για την περίοδο 2016/17.
Η απώλεια του πρωταθλήματος και ο χρόνος αποκατάστασης από τον τραυματισμό του Γιανγκ, έδειξαν την πόρτα της εξόδου στο Χάκετ, με το Λοτζέσκι ήταν άλλα τα δεδομένα, ενώ ο Μπιρτς αποχώρησε για το Ορλάντο. Τα νέα συστατικά, καινά δαιμόνια στην περιφέρεια ήταν οι Ρόμπερτς-Στρέλνιεκς αντί των Χάκετ-Γκριν, με τον Αμερικανό να είναι ο τρίτος στην ιεραρχία προτίμησης, μετά τους Τζάκσον και Λάρκιν. Ο Τιλί αποκτήθηκε για να σταθεροποιηθεί ο Παπαπέτρου στη θέση “3”, ενώ ο ΜακΛιν ήρθε ως η καλύτερη διαθέσιμη επιλογή, τη στιγμή που υπέγραψε στο Ορλάντο ο Καναδός ψηλός. Το ολοκληρωμένο σχέδιο δεν το είδαμε ποτέ, γιατί ο Τιλί τραυματίστηκε στο ζέσταμα με τη Μπασκόνια και ο Αγραβάνης με ρήξη χιαστού έμεινε εκτός για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν.
Tρεις τρανταχτές αδυναμίες είχε αυτή η ομάδα που στην εξέλιξη και με την επιβάρυνση των υποχρεώσεων φάνηκαν έντονα. Αρχικώς, το έλλειμμα μεγέθους στην περιφέρεια, συνεπώς και η πίεση πάνω στη μπάλα και δευτερευόντως ένας ψηλός με συντεταγμένη βύθιση προς τη ρακέτα έπειτα από πικ εν ρολ. Επιπρόσθετα, έλειπε ένας παίχτης να προστατέψει τη ρακέτα, τόσο σε βαθιές βοήθειες όσο και στην άμυνα με τις αλλαγές. Μία δευτερεύουσας σημασίας, αλλά καθοριστική, ιδίως στους τελικούς ήταν και η δυσκολία των περιφερειακών, πλην Σπανούλη, να διεισδύσουν προς το αντίπαλο καλάθι, να περάσουν ή να χτυπήσουν τον παίχτη τους στις αλλαγές και να βάλουν την άμυνα σε διαδικασία περιστροφών. Αυτό συνέβη διότι κυρίως ο Ρόμπερτς έπαιζε παράλληλα και καθόλου κάθετα ακόμη και όταν έπαιρνε σκριν. Ο πρώην, πλέον, “ερυθρόλευκος” είχε και εξόχως χαμηλό συντελεστή στη δημιουργία.
Επισήμανση 1η: Mε το Σφαιρόπουλο ο Ολυμπιακός είχε μια σταθερότατη πορεία στη νέα μορφή της Ευρωλίγκας, παρουσία στα υψηλά κλιμάκια της κατάταξης και νύχτες-παράσημα, για την ταινιοθήκη του συλλόγου. Οι τίτλοι και οι διακρίσεις, ατομικές και ομαδικές, έχουν πολλάκις καταγραφεί…
Οι ιδιοκτήτες της ομάδες το τρέχον καλοκαίρι, αποφάσισαν να αλλάξουν ρότα στο καράβι και να στραφούν σε προπονητή που θα συνδύαζε το πακέτο γνώσης, εμπειρίας, επιβολής εντός κι εκτός και κυρίως την επιρροή σε φερέλπιδες παίχτες που αναζητούν το αμερικανικό όνειρο μέσω της ευρωπαϊκής παράκαμψης. Ο Ντέιβιντ Μπλατ ήταν η κορυφαία επιλογή.
Μετά τη συμφωνία, σειρά έλαβε ο σχεδιασμός της ομάδας και του πλαισίου ανάπτυξής της, σε προπονητικό, αθλητικό και επιστημονικό επίπεδο. Έτσι, οι Κεμζούρα, Δέδας και Καλαβρός στα πλαισιώσουν τον αμερικανοϊσραηλινό τεχνικό. Ρόμπερτς, Μπράουν, Παπαπέτρου, Τιλί, Γουίλτζερ και ΜακΛιν αποχώρησαν σε μακρινές και κοντινές πολιτείες ενώ ο Γουίλιαμς Γκος, ΛεΝτέι, Βεζένκοφ και υπό την προϋπόθεση του NBA o Xένρι ήρθαν στον Πειραιά, ενώ αναμένεται ακόμη ένα τριάρι και πιθανώς ένα τεσσάρι, στη λογική των επτά ξένων.
Ο Μπλατ είναι δεδομένο πως έχει αντιληφθεί τα προβλήματα που είχε η ομάδα την περσινή χρονιά και πάνω σε αυτές τις ράγες χτίζει το νέο Ολυμπιακό. Ο Γκος, είναι ο γνήσιος σκόρερ, με το αυθεντικό ένστικτο και την ταχύτατη εκτέλεση. Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να γίνει μια απαραίτητη αναγωγή στον αριθμό των κατοχών που διαχειρίζονταν, στην ελευθερία που είχαν στο παιγνίδι τους, το status της ομάδας και τους συμπαίχτες που τους υποστήριζαν ή συνέδραμαν στο να έρθουν οι ίδιοι στο κατάλληλο σημείο εκτέλεσης με τις καλύτερες συνθήκες. Στον Ολυμπιακό τα δεδομένα θα είναι διαφορετικά και η προσαρμογή σε συνάρτηση με το δύσκολο πρόγραμμα και την πίεση από Μ.Μ.Ε και φίλαθλο κόσμο, αδιάκοπη.
Ο ΛεΝτέι έχει προτερήματα που μαρτυρούν οι αριθμοί του, μειονεκτήματα που φαίνονται στο σώμα και το διαβατήριό του αλλά και φιλοδοξία, η οποία δεν μπορεί να καταγραφεί και να εγκιβωτιστεί σε στενά όρια. Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ, εικάζουμε πως αποκτήθηκε για παραπάνω από έναν λόγους. Αφενός για την ενίσχυση του τρωθέντος ελληνικού στοιχείου έπειτα από την ιταμή συμπεριφορά και προσχηματική αποχώρηση Παπαπέτρου και αφετέρου διότι είναι ένας καθαρόαιμος σκόρερ. Ένας ψυχρός εκτελεστής που καλό θα είναι να μην ευνουχιστεί, όπως συνέβη σε πληθώρα περιπτώσεων στο παρελθόν, μόλις περάσουν το κατώφλι του Σ.Ε.Φ. Επιπλέον, πιθανότατα, ανοίγει και ο χώρος όταν επιστρέψει σε αγωνιστικό-ανταγωνιστικό επίπεδο ο Αγραβάνης.
Για το Χένρι, σαφής και ολοκληρωμένη άποψη δεν έχει η στήλη. Από πληροφορίες που συλλέξαμε και από συζητήσεις, έγινε αντιληπτό πως έχουμε μια περίπτωση Στρόμπερι. Παίχτης σε ομάδα μικρής βαθμίδας, τακτοποιημένη πάνω του, με απόλυτη ελευθερία κινήσεων και επιλογών στο επιθετικό τρανζίσιον των πρώτων 8 δευτερολέπτων. Σημάδι της διάταξης της Τόφας ήταν πως ο Χένρι εκτόξευσε το ποσοστό του συγκριτικά με τα κολεγιακά του χρόνια, αγγίζοντας το 40% σε σουτ εντός πεδιάς (http://www.espn.com/mens-college-basketball/player/_/id/56785/pierria-henry). Παραπλανητικό στοιχείο δεδομένου ότι είχε την ευθύνη για το 75% μέσες άκρες των κατοχών της τουρκικής ομάδας. Ωστόσο, η πίεση στη μπάλα, η έφεση στο ριμπάουντ και η άμυνα με αλλαγές των καθιστούν χρήσιμη επιλογή.
Επισήμανση 2η: Εάν τις συγκεκριμένες επιλογές τις έκανε ο προκάτοχος του Μπλατ, οι αντιδράσεις θα ήταν ποικίλες όμως η ροπή τους θα έγερνε προς το μέρος της αγανάκτησης.
Κλείνουμε τονίζοντας, πως το προηγηθέν κείμενο αποτελεί μια απλή καταγραφή και δεν προκαταβάλει σε καμία περίπτωση το τι θα συμβεί μέσα στη χρονιά. Άλλωστε, είμαστε σε πρώιμο στάδιο και πολλές μικρές λεπτομέρειες που θα προκύψουν, είναι αδύνατο να προσμετρηθούν εκ των προτέρων.