Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Στο συγκεκριμένο κείμενο θα μου επιτρέψετε να γίνω αυτοαναφορικός. Φανταστείτε πως κρυφοκοιτάζετε τις σελίδες ενός προσωπικού ημερολογίου. Άλλωστε, μοναδική πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια…
Ομολογώ πως σκεφτόμουν να αναφερθώ εκτενώς στο τριήμερο εκείνο του Μάη (1-3) το 2009 για να το ξορκίσω και να αφήσω πίσω τα φαντάσματα που συχνά πυκνά εμφανίζονται για μου θυμίζουν εκείνον τον στοιχειωμένο και βαθιά ριζωμένο μέσα μου ημιτελικό αλλά ξέρω πως το μόνο που θα καταφέρω είναι να ρίξω αλάτι στην πληγή. Άλλωστε, ασχολήθηκαν, από την ερυθρόλευκη πλευρά, τόσο ο Lloyball όσο και ο Redboss και από το πράσινο στρατόπεδο με γλαφυρότατο τρόπο ο Τάσος.
Θα ξεκινήσω να ξετυλίγω το κουβάρι της σημερινής ιστορίας μας περίπου ένα χρόνο πριν το θρυλικό, από κάθε άποψη Final 4 της Κωνσταντινούπολης.
Μάιος 2011
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Μία εβδομάδα πριν την έναρξη των τελικών για την Α1 τελειώσαμε τις πανελλαδικές εξετάσεις. Μετά το πέρας του τελευταίου μαθήματος συναντιόμαστε με το Φίλιππο έξω από το σχολείο όπου εξεταζόμασταν. Μου προτείνει και συμφωνώ να πάμε να δούμε τον ημιτελικό με τον Άρη στο Σ.Ε.Φ που θα διεξαγόταν το ίδιο απόγευμα. Κάποιο λάθος στη συνεννόηση αφήνει την απόπειρά μας ανολοκλήρωτη. Ακολουθούν οι τελικοί. Για να μην μακρηγορώ, στον πρώτο αγώνα και ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος ο νέος, σε τελικούς διαιτητής Σώμος, δίνει μία παράσταση άνευ προηγουμένου και φορτώνοντας με φάουλ τον Τεόντοσιτς χαλάει όλο τον αγώνα. Αποτέλεσμα 1-0 υπέρ του Παναθηναϊκού. Δεύτερη νίκη στο Ο.Α.Κ.Α για τους πράσινους και τρίτο παιγνίδι στο Φάληρο. Με από μηχανής ή εκ πάγκου, αν προτιμάτε, θεούς τον Πελεκάνο και τον προσφάτως επιστρέψαντα στο λιμάνι Γιώργο Πρίντεζη γίνεται το 2-1. Στο Μαρούσι όπως θυμούνται όλοι όσοι διατηρούν τη σπίθα αναμμένη μέσα στην καρδιά τους και δεν ξεχνούν, ο αρχηγός στα 42” αστοχεί σε δύο βολές “έτρεμαν τα πόδια μου” αλλά σταματάει το Νίκολας στην επόμενη φάση και έπειτα ο Λουκάς κάνει 1/2 στα 22” και ο αγώνας οδηγείται στην παράταση. Στο τέλος, επικρατεί ο νόμος του Ο.Α.Κ.Α, ο Παναθηναϊκός κατακτά τον τίτλο και μένει να αιωρείται η απορία του τι θα είχε συμβεί εάν παίζαμε και τον πέμπτο αγώνα στο Σ.Ε.Φ. χωρίς το Διαμαντίδη ο οποίος είχε υποστεί βαρύ διάστρεμμα. Με τη λήξη του αγώνα ακολουθεί μία αλληλουχία γεγονότων που άλλαξαν συθέμελα τον οργανισμό του μπασκετικού τμήματος της ομάδας.
Ιούνιος 2011
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Στο τέλος του πρώτου μήνα του θέρους, αιφνιδιαστικά τα αδέρφια Γιώργος και Παναγιώτης, οι πρόεδροι της ομάδας ανακοινώνουν ότι εγκαταλείπουν την ομάδα δηλώνοντας αηδιασμένοι από την ισχύουσα διοικητική και διαιτητική κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ. Το βράδυ που ακολούθησε ήταν έντονο! Μέχρι πρωίας συζήτηση μεταξύ φιλάθλων και δημοσιογράφων, στη ιστοσελίδα Thrylos.gr όχι τόσο για το τι θα συμβεί με τα συμβόλαια των παιχτών αλλά στην ουσία πώς θα καθίστατο εφικτό να ανακαλέσουν την απόφασή τους τα αδέρφια. Το επόμενο μεσημέρι ταξίδι, από τη Σαλαμίνα προς το Φάληρο στον περιβάλλοντα χώρο του Σ.Ε.Φ. σε ένα συλλαλητήριο αγάπης. Το σύνθημα που δονεί την ατμόσφαιρα: Για πάντα στο λιμάνι Αγγελόπουλοι. Εγώ προτιμώ να ψιθυρίζω: Για πάντα στις καρδιές μας Αγγελόπουλοι!
Τότε, ξαφνικά, από την κεντρική σάλα του σταδίου βγαίνουν έξω οι εθελοντές και μερικά μέλη αποστολών αθλητών οι οποίοι συμμετείχαν σε αγώνες για τα Special Olympics. Συμμετέχουν έτσι και εκείνοι με τον τρόπο τους στη γιορτή που είχε στηθεί στο χώρο στάθμευσης του σταδίου. Ήταν μία αυθόρμητη εκδήλωση συναισθημάτων όπου οι φωνές ενώθηκαν και το απόστημα έσπασε οριστικά. Ό, τι νοσηρό είχε συμβεί τα προηγούμενα έτη το πήρε μαζί του το αεράκι εκείνου του καλοκαιρινού απογεύματος. Τις επόμενες ημέρες και ενώ όλοι οι πρώτης κλάσεως παίχτες ολοκληρώνουν τις συμφωνίες τους με τους ευρωπαϊκούς συλλόγους, η ΤΣΣΚΑ εξαγοράζει το συμβόλαιο του Μίλος. Ο Παπαλουκάς μας αφήνει για τη Μακάμπι, θυμάμαι το Φίλιππο να μου λέει πως τουλάχιστον έπρεπε να του γίνει μία πρόταση ανανέωσης, ο Λουκάς φεύγει εξαπολύοντας μύδρους εναντίον του κατεστημένου στα διοικητικά κλιμάκια του μπάσκετ και τονίζει πως δεν σεβάστηκαν την προσπάθεια της ομάδας τόσα χρόνια. Για όσους θα αναρωτηθείτε ναι, είναι ο ίδιος παίχτης που μετά από δύο χρόνια επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Οι Αγγελόπουλοι διστακτικά στην αρχή και έως ότου βρεθεί διάδοχη κατάσταση ετοιμάζουν μαζί με τον Ίβκοβιτς, στο εξής Ντούντα, την ομάδα της νέας περιόδου. Ο (γερο)Ράσο δεν ανανεώνει το συμβόλαιο του διότι δεν μπορούσε να εκτιμηθεί επακριβώς η διάρκεια της αποθεραπείας του και τον ίδιο δρόμο ακολουθούν σχεδόν όλοι οι παίχτες του έμψυχου υλικού με εξαίρεση τους Σπανούλη, Πρίντεζη, Βασιλόπουλος, Γλυνιαδάκη, Παπανικολάου, Σλούκας, Πελεκάνος, Κατσίβελης και Κέσελ. Επίσης πιάνουν λιμάνι οι Μάντζαρης, Παπαδόπουλος, στο εξής Λάζος, Γκετσεβίτσιους, Χάουαρντ, Λούκας ( όχι ο Τζαμόν!), Χάινς, Άντιτς.
Ιούλιος 2011
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Με περίσσιο θάρρος και όπως καταλαβαίνετε με πλήρη άγνοια όσων ακολούθησαν αποφασίζουμε με το φίλο και συνοδοιπόρο Μάνο να στηρίξουμε τη νέα προσπάθεια, με την αγορά ενός εισιτηρίου διαρκείας. Έξω από το κατάστημα της Κ.Α.Ε ήταν παρατεταγμένη όλη η ομάδα με το Ντούντα στη μέση και κεντρικό σύνθημα: Aυτοί θα είναι εκεί. Εσύ;
Φθινόπωρο- Χειμώνας 2011
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
Η χρονιά στην Ευρωλίγκα, μιας και αυτή μας ενδιαφέρει εν προκειμένω, ξεκινά με την ντροπιαστική ήττα στο Μπιλμπάο όπου η εικόνα της ομάδας θύμιζε εκείνες που αγωνίζονταν στο δεύτερο τη τάξει θεσμό, το Γιούροκαπ. Με το Σπανούλη να φτιάχνει το μύθο του και να ακροβατεί μεταξύ της φαντασίας και της καυτής πραγματικότητας, η ομάδα καταφέρνει να προκριθεί στο τοπ 16. Το μπάσκετ του συλλόγου στηρίζεται στο να περνάει η μπάλα συνεχώς από τα χέρια του Λάζου στην επίθεση και με αιχμή του δόρατος το Σπανούλη και εν συνεχεία εκείνον και τον Πρίντεζη η ομάδα να έχει πόντους από χαμηλά και να ανοίγει το γήπεδο για τους υπόλοιπους. Η αλήθεια είναι ότι η ποιότητα του θεάματος δεν ήταν απολαυστική αλλά και ο πήχης ήταν χαμηλός. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε την έκφραση του Ντούντα προς το Χάινς μετά τη λανθασμένη επιλογή που είχε στον εκτός έδρας αγώνα με την Καντού και το κόψιμο του στον αέρα από το Σερμαντίνι!
Χειμώνας- Άνοιξη 2012
…σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Ο τραυματισμός του Λάζου, αλλάζει πλήρως το αγωνιστικό πλάνο. Οι Λούκας και Χάουαρντ αποχωρούν ως ανεπαρκείς, ο Ντόρσεϊ τσακώνεται με τον Ιβάνοβιτς στη Λαμποράλ και δίνεται η ευκαιρία για να έλθει στο άλλο άκρο της Μεσογείου από τη Βασκονία στον Πειραιά. O Λο αποχωρεί από την Παρτιζάν λόγω ασυνέπειας στις πληρωμές και υπερισχύει η άποψη των προέδρων έναντι του Ντούντα ο οποίος ήθελε το Ράσιτς. Παράλληλα, εκ νέου με προεδρική πίεση, ενεργοποιείται για τα καλά ο Σλούκας και μένει πιο πίσω ο Κατσίβελης.
Στο τοπ 16 οι ΤΣΣΚΑ, Έφες και Γαλατάσαράι υψώνουν το νέο τείχος για τα τρομερά μωρά του Ίβκοβιτς (Την τελευταία έκφραση απλώς τη δανείστηκα!). Πρώτος αγώνας με τους Ρώσους στο Φάληρο. Ήττα στα τελευταία λεπτά, ενώ εντύπωση προκάλεσε σε όλους μας η μη χρησιμοποίηση του Σπανούλη στο τελευταίο επτάλεπτο αν και δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού. Δεύτερη ήττα, στην παράταση από τη Γαλατά στην Τουρκία αν και ο Σλούκας με το μαγικό του άγγιγμα έδωσε τον τόνο για όσα θα ακολουθούσαν στο εγγύς μέλλον…
Στη συνέχεια δύο κομβικής σημασίας για την πρόκριση νίκες με την Έφες. Μία βαριά ήττα στη Μόσχα, με τον αθεόφοβο Ντούντα να λέει στους παίχτες του, όπως αποκαλύφθηκε στο τέλος της χρονιάς, ότι “αυτή η ήττα θα μας βοηθήσει στον τελικό”. Τέλος, μία νίκη, αγχωτική, με τη Γαλατά στο βραδυφλεγές Σ.Ε.Φ. και πρόκριση στα πλέι-οφς.
Οι αναμνήσεις γίνανε βόλια να πέτρωνες καρδιά μου δόλια…
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Αντίπαλος στην οκτάδα η Σιένα. Ο Ντούντα επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Αυτή τη φορά με μειονέκτημα έδρας απέναντι σε ένα σύνολο το οποίο είχε φθείρει σε ανεπανόρθωτο βαθμό την ομάδα την προηγούμενη χρονιά, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά.
Αυτή τη φορά όμως, η κατάσταση ήταν διαφορετική. Με ηγέτες στον πρώτο αγώνα τους Ντόρσεϊ, Πρίντεζη και Λο η ομάδα σπάει την αντίπαλη έδρα. Αποδεικνύεται στην εικόνα των δύο ομάδων ότι οι Πειραιώτες ήταν τουλάχιστον δύο επίπεδα ανώτεροι σε επίπεδο ενέργειας από τους αντιπάλους τους.
Στο δεύτερο παιγνίδι “φορτώνονται” γρήγορα με φάουλ οι Ντόρσεϊ και Χάινς και καλείται από τον πάγκο ο Λάζος. Όπως καταλαβαίνετε, με τον πρωταθλητή Ευρώπης του 2005 η διαφορά εκτοξεύτηκε στη στρατόσφαιρα! Αν και στον πρώτο αγώνα η ομάδα κάλυψε μία εξίσου μεγάλη απόσταση στο σκορ, ετούτη τη φορά κατέστη ανέφικτο. Η σειρά μεταφέρθηκε στον Πειραιά. Πιστέψτε με, θα μπορούσα να γράψω πολλά για εκείνα τα δύο παιγνίδια, όπου καθάρισαν τις αράχνες, άνοιξαν τις κουρτίνες και φώτισαν το γήπεδο, εν τω μέσω της νυκτός, αλλά θα σας μεταφέρω μονάχα έναν τίτλο ενός άρθρου της εποχής, του Νίκου Βαρλά και μία σειρά εικόνων που άρχισαν να χαράζουν το μέλλον, αν και θαμπωμένοι τότε από τις στιγμές του παρόντος δεν μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε. Ο τίτλος, λοιπόν, ήταν : “O βρυχηθμός του ακούστηκε παντού!” και οι εικόνες οι ακόλουθες:
Οι συσχετισμοί στην Ελλάδα πριν το ταξίδι στην Πόλη
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Μία κακή επιλογή και ένα άστοχο τρίποντο του Μάντζαρη στέρησαν το τρίτο συνεχόμενο κύπελλο από την ομάδα και εκείνο επέστρεψε σε πράσινα χέρια. Παρεμπιπτόντως, το τελευταίο τρόπαιο που σήκωσε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στα δεκατρία χρόνια στον πάγκο της ομάδας των Αθηνών. Παρά τις δυσκολίες, η ερυθρόλευκη ομάδα κατάφερε να κατακτήσει το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στην κανονική περίοδο, ενόψει των τελικών. Κομβικό σημείο της χρονιάς είναι ένας αγώνας με το Μαρούσι στις 21/1/2012. Η ομάδα υποτιμάει εμφανώς το Μαρούσι, παραλίγο να το πληρώσει στη τέταρτη περίοδο και τελικά με τη λήξη του αγώνα ο Ντούντα κλείνει την ομάδα στα αποδυτήρια και μετά από μία φλογισμένη ομιλία, η οποία δεν βγήκε ποτέ από τον Άγιο Θωμά, συντελείται η εξής μεταμόρφωση. Ένα σύνολο παιχτών μετατρέπεται από τον Οδοντωτό των Καλαβρύτων σε μία γαλλική υπερταχεία!
Πριν το φάιναλ φορ, επειδή η ομάδα είχε ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της στα ελληνικά πλέι-οφς και με δεδομένο ότι οι τελικοί δεν είχαν ξεκινήσει διότι και ο Παναθηναϊκός είχε προκριθεί στο φάιναλ φορ και μία σύγκρουση ανάμεσα στους δύο θα ήταν ολέθρια, ο Ντούντα επέλεξε τον Πανιώνιο του Γιώργου Μπαρτζώκα για να παίξει δύο φιλικές αναμετρήσεις, καθώς εκτιμούσε ιδιαιτέρως, τον τρόπο που αγωνίζονταν, πλάνο και καθοδήγηση, οι κυανέρυθροι. Τότε θρυλείται πως ο Γιώργος Αγγελόπουλος είχε μείνει αποσβολωμένος με τις εμφανίσεις του Παπανικολάου και στήριξε πολλά επάνω του ενόψει της συνέχειας. Γενικώς, ήταν μία περίοδος εκείνη όπου η κηροζίνη ήταν πλεονάζουσα στο ερυθρόλευκο ντεπόζιτο!
Προετοιμασία για το ταξίδι
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Mε την πολύτιμη συνδρομή του Μάνου εξασφαλίζουμε τα εισιτήρια για το φάιναλ φορ και επειδή εκείνος δεν ήταν εφικτό να έρθει ξεκινώ με τον πατέρα μου. Παρασκευή, νωρίς το πρωί στο αεροδρόμιο. Η ταξιδιωτική εταιρία είχε “προνοήσει” να ναυλώσει μία πτήση με προορισμό το Ασιατικό αεροδρόμιο της Πόλης έχοντας μέσα στην καμπίνα μαζί φιλάθλους του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού! Μου προξένησε εντύπωση πάντως η σιγουριά των “πράσινων” φιλάθλων για την ομάδα τους, ενώ εμείς ήμασταν κάπως σαν λαθρεπιβάτες που μπήκαμε από κάποιο παράθυρο στην τελική φάση, όμως πώς να κατέβεις από το σύννεφο που έχεις ανέβει με κόπο τους προηγούμενους επτά, τουλάχιστον, μήνες;
H γοητεία της Βασιλεύουσας
‘Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Άφιξη στην Πόλη, άμεση τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, μία πρώτη, γρήγορη βόλτα στην πλατεία Ταξίμ και επιβίβαση στο λεωφορείο με προορισμό τη Σινάν Ερντέμ Αρένα. Λίγο πριν τον πρώτο σωματικό έλεγχο για την είσοδο στο γήπεδο με πλησιάζει μία δεσποινίδα, δημοσιογράφος της ρωσικής τηλεόρασης και με ρωτά ποια ομάδα θα υποστηρίξω στην αναμέτρηση των Ρώσων με τους πράσινους. Απαντώ την ομάδα του στρατού και επάνω στην έκπληξή της συμπληρώνω, λόγω του Μίλος. Μετά από μία αναμνηστική φωτογραφία με φιλάθλους του Παναθηναϊκού, κατευθυνόμαστε προς το άνω διάζωμα στην κεντρική εξέδρα του κλειστού.
Πρώτος ημιτελικός ΤΣΣΚΑ- Παναθηναϊκός. Στο σημείο αυτό να αναφέρω πως τους Μοσχοβίτες είχαν συνοδεύσει μόλις χίλια άτομα, η πλειονότητα των οποίων ήταν γυναίκες.
Πρωτίστως ο Μίλος, στράφηκε από τα πρώτα κιόλας λεπτά προς τη μεριά μας για να ζητήσει συμπαράσταση. Οφείλω να πω πως ο αγώνας ήταν εξαιρετικός και προσωπικά με άδειασε από τις διακυμάνσεις που είχε… Μετά τα επεισοδιακά τελευταία λεπτά του πρώτου ημιτελικού ξεπροβάλει διστακτικά στην αρχή και εν συνεχεία με βροντερό βήμα το αρχηγός Βασίλης Σπανούλης και ακολουθεί η υπόλοιπη ομάδα. Όρκος νίκης στο κέντρο του γηπέδου και ζέσταμα. Βγαίνουν και οι Καταλανοί. Κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης αρχίζω και κατανοώ το μέγεθος του άθλου, τον οποίο επιτέλεσε η ομάδα.
Αν και η τελική διαφορά δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα, η ομάδα καταφέρνει να περάσει στον τελικό με τη σφραγίδα του Πέρο, τον καθοριστικό Παπανικολάου και το τελικό χτύπημα είναι η συνεργασία Ντόρσεϊ-Σπανούλη και το καλάθι και φάουλ να επισφραγίζει την πρόκριση. Βεβαίως, η κατάρα δεν αφήνει την ομάδα να αφοσιωθεί στον τελικό και αυτό διότι ο Λο αποχωρεί με βαρύ διάστρεμμα.
Άλλωστε πώς θα έχτιζε το μύθο του ο Ολυμπιακός δίχως τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς και τις χαμένες βολές;
Απαραίτητη σημείωση: Στο ημίχρονο και σε μία εφόρμηση μου προς το υπέροχο εστιατόριο του γηπέδου, συναντώ έναν κύριο μαζί με το μικρό του υιό με τον οποίο καθόμασταν σε διπλανές θέσεις στο γήπεδο Καραϊσκάκης. Μέσα στην αναταραχή μου δηλώνει με νόημα πως το συγκεκριμένο ήταν το δεύτερο φάιναλ φορ που παρακολουθούσε δια ζώσης. Το προηγούμενο ήταν στη Ρώμη!
Σάββατο 12 Μαΐου 2012
Κι αν πτωχή την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Εκδρομή στα πριγκηποννήσα στη θάλασσα του Μαρμαρά. Θεολογική Σχολή στη Χάλκη, διαδρομές μέσα σε τούρκικες συνοικίες, απαραίτητες φωτογραφίες και εικόνες για το άλμπουμ και τη συλλογή προσωπικών εμπειριών, ένα τοπικό έδεσμα, για τη γαστριμαργική συλλογή κλπ… Έπειτα επίσκεψη στην αιγυπτιακή αγορά, στο Πατριαρχείο, το Μπλε Τζαμί, στην Αγία του Θεού Σοφία και επιστροφή στο λόφο Μπεσικτάς και την πλατεία Ταξίμ.
Κυριακή 13 Μαΐου 2012
…έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Ας το παραδεχτούμε, είναι κάποιες φορές που τα σημάδια σου δείχνουν το δρόμο. Πριν βγει η ομάδα στην κεντρική σάλα για να παίξει τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ εμφανίζεται μία εικόνα από τα μάτριξ του γηπέδου έξω από τα αποδυτήρια. Παρατηρώ δύο αλλαγές στη δωδεκάδα σε σχέση με τον ημιτελικό. Ο Λάζος στη θέση του Γλυνιαδάκη και ο Πελεκάνος στη θέση του Λο. Πώς είπατε; Ξαφνικά και ενώ η ομάδα προετοιμάζεται για την έξοδο, ο Αμερικανός κάνει την εμφάνισή του και αφήνει τους υπόλοιπους συμπαίχτες του αποσβολωμένους.
Mε τον Τεόντοσιτς να ευστοχεί από μακρινή απόσταση σε εκνευριστικό και συνάμα εξοντωτικό ρυθμό η ομάδα αν και βρίσκεται κοντά στο σκορ χωλαίνει, κυρίως επιθετικά. Τα αμυντικά προβλήματα προστέθηκαν στην εξίσωση όταν αποσύρθηκαν οι Χάινς και Ντόρσεϊ φορτωμένοι με φάουλ και κλήθηκε να παλέψει μέχρι να τελειώσει το ημίχρονο ο Λάζος… Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε ενδεικτικά πώς το υλικό της ΤΣΣΚΑ αποτελείτο μεταξύ άλλων από τους Μίλος, Σβεντ, Γκόρντον, Κιριλένκο, Σισκάουσκας, Κριάπα, Κρίστιτς, Λαβρίνοβιτς, Βοροντσέβιτς κλπ…
Ο κόσμος στηρίζει την προσπάθεια της ομάδας, γεγονός που καταδεικνύει και τη νέα σχέση που άρχισε να οικοδομείται από εκείνη τη χρονιά. Η παρουσία του δύστηνου Λο για μερικά λεπτά στο παρκέ επιτείνει την ανησυχία για την τελική έκβαση του τελικού.
Με τη διαφορά στο 53-34 και με 12 λεπτά να απομένουν ο Ντούντα αυθωρεί και παραχρήμα επιστρατεύει μία πεντάδα με τους Μάντζαρη, Σλούκα, Κέσελ, Πρίντεζη και Χάινς. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι εκείνη τη στιγμή οι μόνοι οι οποίοι είχαν σκοράρει ήταν οι Σπανούλης, Παπανικολάου και Άντιτς. Τα όσα ακολούθησαν, έρχονται επί της οθόνης διότι είναι δύσκολο να εξηγηθούν με λόγια…
Ο αγώνας τελειώνει, η ομάδα έχει κάνει κάτι το απίστευτο. Ο Σπανούλης ψηφίζεται ως ο πολυτιμότερος παίχτης του θεσμού. Μία πραγματικά επική ανατροπή βγαλμένη μέσα από τα μπαούλα της ψυχής μας, όπως μόνον ένας ΘΡΥΛΟΣ, ένα λιοντάρι αγέρωχο θα μπορούσε να πράξει! Στις εξέδρες τα συναισθήματα είναι έντονα. Οι έξαλλοι πανηγυρισμοί των πρώτων πολλών, πάρα πολλών λεπτών, τουλάχιστον εμένα μου φάνηκαν τόσα, δίνουν τη θέση τους σε ένα αίσθημα που δεν είχα ξαναβιώσει. Σύντομα κάποιες σταγόνες δακρύων ρέουν ακαθόριστα από τα μάτια μου. Ήταν μία στιγμή κατά τη διάρκεια της οποίας λάμβανε χώρα μία εσωτερική μάχη για το ποια κατάσταση θα υπερισχύσει, ένας κόμπος στο στήθος, να θέλεις να κραυγάσεις από ενθουσιασμό και παράλληλα να κλάψεις γοερά. Με μία λέξη, ΗΔΟΝΗ.
Στην Πόλη εκείνο το τριήμερο (11-13) του Μάη κατάλαβα με τον πλέον εμφατικό τρόπο πως τα όνειρα μας μπορούν να γίνουν πράξη! Αυτά και άλλα τόσα μαθήματα ζωής μας προσέφερε αυτή η παρέα. Μπορεί τα πρόσωπα να άλλαξαν από τότε σε μεγάλο βαθμό, μπορεί οι επιλογές κάποιων παιχτών να μας προξένησαν στενοχώρια όμως, όλα αυτά ωχριούν μπροστά στη επικράτηση απέναντι στο δύσκολο και ενίοτε κηλιδωμένο παρελθόν και ενώπιον του βάρους της ευθύνης. Η στιγμή που ο αρχηγός καλεί κοντά του υπαρχηγό και πολλαπλά άτυχο Βασιλόπουλο, λαβωμένο από τραυματισμούς στη μέση, το γόνατο και τον έτερο υπαρχηγό Πρίντεζη για να σηκώσουν από κοινού το τρόπαιο, η εικόνα δηλαδή, του παρελθόντος, του ένδοξου παρόντος και του ελπιδοφόρου μέλλοντος στην ίδια σκηνή, είναι μια φωτογραφία που απλώς άλλαξε την ιστορία του συλλόγου…
Kyle Hines, Acie Law, Pero Antic, Bασίλη Σπανούλη, Παναγιώτη Βασιλόπουλε, Joey Dorsey, Μarko Keselj, Μιχάλη Πελεκάνο, Λάζαρε Παπαδόπουλε, Μartynas Gecevicius, Ανδρέα Γλυνιαδάκη, Γιώργο Πρίντεζη, Κώστα Παπανικολάου, Βαγγέλη Μάντζαρη, Κώστα Σλούκα , Δημήτρη Κατσίβελη, Ντούσαν Ίβκοβιτς, Βαγγέλη Αγγέλου, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλε, σας ευχαριστούμε!
Ξέρετε μερικές φορές πρέπει να κοιτάζουμε προς τον ουρανό και με όση ταπεινότητα έχει μείνει στις πανταχόθεν αλλοτριωμένες μας καρδιές να ευχαριστήσουμε τον οικτίρμονα Θεό για όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα που μας έχει χαρίσει. Φυσικά, δεν αναφέρομαι στα υλικά αγαθά…