Ο θεατής και ο θεατρώνης
Υπάρχει, πάντα, το κείμενο του συγγραφέα το οποίο, όπως έλεγε και ο Στανισλάβκι- ο πατέρας της υποκριτικής- θα μπορούσαμε να το διαβάσουμε. Γιατί, τότε, πηγαίνουμε στο θέατρο; Διότι, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η οπτική του σκηνοθέτη και των ηθοποιών. Πίσω και ανάμεσα από τις λέξεις. Η ρευστή ουσία πίσω από την ανάγνωση. Η γλώσσα επικοινωνίας με τον κόσμο και η εγγραφή, βάσει τονισμών και ρυθμού, στο νου. Ο σκηνοθέτης, σαν μαέστρος, πρέπει να ενορχηστρώσει την αρμονία!
Σημειώσεις και σχόλια κατά τη διάρκεια ή μετά τον αγώνα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
04/11/2025, 22:00, τελικό αποτέλεσμα: 1-1
Με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά, οι Πειραιώτες έπαιξαν καλή άμυνα μέσα στην περιοχή τους, όποτε ετούτη η συνθήκη κρίθηκε αναγκαία. Εν πολλοίς, οφείλετο στις ψύχραιμες, άψογες αντιδράσεις και παρεμβάσεις του Ρέτσου, με κάποια επίδειξη τεχνικής. Ο αρχηγός, συνειδητοποίησε, έγκαιρα, ότι το τερέν ήταν βαρύ και η μπάλα κολλούσε, κι έτσι οι απομακρύνσεις ήταν ακαριαίες. Για ακόμη μία φορά, η τελευταία γραμμή άμυνας ήταν για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, στο ύψος του κέντρου.
Ο Ολυμπιακός βρήκε το προβάδισμα στο σκορ με ένα γκολ από τα λαμπρότερα όνειρα του προπονητή του. Άμεσο παιχνίδι, δύο επαφές, καμία ανάμειξη της μεσαίας γραμμής. Η μπάλα να ταξιδεύει κατά μήκος του γηπέδου και ο Ζέλσον να πετυχαίνει ένα τέρμα κλάσης!
Οι ερυθρόλευκοι επέλεξαν να πιέσουν στο μεσαίο μπλοκ ώστε να είναι σε μικρή και κοντινή απόσταση οι γραμμές. Ειδικότερα, οι κεντρικοί μέσοι να καλύπτουν τα πλάγια μπακ και παράλληλα, να μη μένουν εκτεθειμένοι οι δύο κεντρικοί αμυντικοί. Ο Μουζακίτης ήταν πρωταγωνιστής παρέα με τις καλύψεις του Ποντένσε για την ολοκληρωτική επικράτηση στο πεδίο δράσης του Μαν. Ο Ρουμάνος εξτρέμ που αγωνίζεται στα δεξιά αλλά συγκλίνει και σουτάρει με το αριστερό πόδι. Τρέχω, πετάω, κυνηγάω πουλιά και όνειρα και κάθε μέρα κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά (Νίκος Γκάτσος)*.
Ο Τσικίνιο, συνδέοντας όσα είχαμε επισημάνει στην αναμέτρηση με την ΑΕΚ, κινείτο περισσότερο σαν τρίτος χαφ παρά δίπλα στον Ελ Καμπί προκειμένου να γίνεται ο αποδέκτης των μονομαχιών του Μαροκινού.
Για να μπορεί να σταθεί και να είναι ανταγωνιστική σε αυτό το επίπεδο μια ομάδα, πόσο δε μάλλον ελληνικός σύλλογος, θα πρέπει να είναι σε θέση να έχει κατά το δυνατό μεγαλύτερη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις. Ιδίως, στις κοντινές, οι οποίες είναι και οι πιο επίφοβες. Οι πρωταθλητές, το πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό, μεταφέροντας το κέντρο βάρους στα αριστερά. Επεδίωξαν συνεργασίες μεταξύ Ορτέγκα και Ποντένσε.
Οι Σούτεν και Γκασιορόφσκι έπαιζαν μιαν ιδιότροπη αλλά αποτελεσματική άμυνα στον Ελ Καμπί. Ο πρώτος έπαιρνε βάθος και ο δεύτερος προσπαθούσε να βγει από μπροστά στο πέταγμα του ερυθρόλευκου επιθετικού. Όταν η μπάλα ήταν στον αέρα, ο πλησιέστερος έπαιρνε την ευθύνη να πηδήξει στη μονομαχία και ο έτερος κάλυπτε το χώρο.
Σε ένα πρώτο ημίχρονο όπου οι Ολλανδοί έχασαν το 68% των διεκδικούμενων φάσεων, πραγματική πηγή κινδύνων ήταν ο αειθαλής Πέρισιτς από την αριστερή πλευρά. Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια του αγώνα, γινόταν και πλάγιος οπισθοφύλακας. Γενικώς, οι γηπεδούχοι είχαν τον απόλυτο έλεγχο όσων διαδραματίστηκαν στο βρεγμένο, από τη μπόρα, χορτάρι του Φαλήρου.
Το δεύτερο ημίχρονο, σαν σε συνέχεια του πρώτου, έφερε τον Ελ Καμπί να πιέζει απ’ άκρο εις άκρον την άμυνα της Αϊντχόφεν κυνηγώντας μέχρι και τις πιο χαμένες μπαλιές. Εάν η αιχμή δίνει το παράδειγμα, μέσα από τη θυσία, αδειάζοντας το ρεζερβουάρ της προσωπικής ενέργειας για χάρη της μέγιστης έντασης, το γενικό παράγγελμα για τη διαρκή μάχη, τότε οι υπόλοιποι δεν έχουν δικαιολογία. Πειθαρχούν και συντάσσονται με το πλάνο του προπονητή. Όπως το αναφέρει συχνά πυκνά ο ίδιος, με τη βασική ιδέα!
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι παρεμβάσεις του Βάσκου από τον πάγκο. Ο Ταρέμι, σε ρόλο Μπάμπη Κωστούλα. Συμμετοχή στα ψηλά και τα χαμηλά. Επιπλέον, η οξυδέρκεια να βλέπει τις πάσες και τις κινήσεις των άλλων. Να παίζει τον αγώνα στο μυαλό του, δύο ταχύτητες γρηγορότερα. Πάντως, η πρόθεση του Μεντιλίμπαρ ήταν σαφής. Δεν χάνουμε ούτε παραχωρούμε μέτρα. Τους κρατάμε σε εγρήγορση μέσω της διαρκούς πιθανότητας απειλής.
Η PSV, κάνοντας διάγνωση της δυσκολίας του Ροντινέι να ανταποκριθεί το ίδιο καλά σε αμυντικό και επιθετικό τομέα και της αναγκαστικής αλλαγής του Γκαρσία, επέλεξε να βάλει τη μπάλα σε εκείνα τα τετραγωνικά. Δηλαδή, επιχειρούσαν να βρουν διαβάσεις είτε ψάχνοντας τρεξίματα στην πλάτη του Βραζιλιάνου μπακ είτε με ενδιάμεσο σταθμό, μία επαφή από θέση μέσα αριστερά και απευθείας προώθηση.
Οι καθυστερήσεις έφεραν τις απευκταίες επιλογές/ διακυμάνσεις. Κάτι μεταξύ κόπωσης σώματος και κούρασης του πνεύματος. Πρώτα ο Ζέλσον στην αντεπίθεση 3 v 1, έπειτα το κόρνερ που παραχωρεί ο Ορτέγκα από εξάντληση. Τέλος, το φάουλ του υπέροχου και εξαιρετικά ώριμου Μουζακίτη. Αχρείαστο. Οι μικρές λεπτομέρειες στο μεγάλο πέλαγος της κεντρικής σκηνής του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Στεριανό παραμύθι. Επιπρόσθετα, η δεξιοτεχνία των φιλοξενούμενων. Να πάρουν τη ζωή τους από την αρχή, κατά τον Ελύτη. Δουλεμένο γέμισμα στην καρδιά της περιοχής. Άλλωστε, το 15-19% των γκολ στο σημερινό ποδόσφαιρο, σύμφωνα με μελέτη του 2023 (από τα πέντε κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα), προέρχεται από τις στημένες φάσεις. Η “επένδυση” για να χρησιμοποιήσουμε και μια λέξη του συρμού…
Στα επιμέρους
Κρατάμε πως ο Ολυμπιακός δεν πέφτει σε γκρεμούς. Δεν αναζητά πληγές και αποφεύγει τα ράμματα. Συνεχίζει και επιμένει. Περιμένει για όσο χρειαστεί τις δικές του στιγμές. Με τη γνήσια και ευδιάκριτη ταυτότητα των τελευταίων 2,5 ετών. Ο φόβος είναι άγνωστη λέξη. Ήσυχα, βαδίζει προς το μέρος του θάρρους και της προσπάθειας. Απομένουν τέσσερις αγώνες. Στην ουσία, ο μισός δρόμος είναι μπροστά!
Συμπέρασμα
Παρά τα νευρικά βήματα, με το σφύριγμα της λήξης, τα άδεια και σκοτεινά πρόσωπα για το ανολοκλήρωτο του αρχικού σκοπού, οι ερυθρόλευκοι έδωσαν παράσταση αντίστοιχη με εκείνη στο Βίλα Παρκ. Σίγουρα, δεν είχαν την ίδια βαρύτητα, όμως ήταν εξίσου κυριαρχικοί. Όμως εγώ δεν κάνω πίσω ούτε το δρόμο μου θα αφήσω ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω (Νίκος Γκάτσος)*.
- * “Το ταξίδι”. Τελευταίο τραγούδι της συνεργασίας Νίκου Γκάτσου και Μάνου Χατζιδάκι.