Είναι δεδομένο ότι η ιστορία της ανθρωπότητας, σε πάμπολλες περιπτώσεις, έχει γραφτεί ερήμην ή εις βάρος ανθρώπων στους οποίους δεν δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιάσουν την εκδοχή της πραγματικότητας τους. Από κοινωνίες που λειτούργησαν αρπακτικά και ληστρικά για οικειοποίηση αγαθών και εκτάσεων, προτάσσοντας άλλου τύπου αιτιάσεις. Τα πρόσωπα του μύθου έχουν παραπάνω από μία μυθολογική εκδοχή της ύπαρξής τους. Χάνονται από την ιστορική τους παρουσία και συνδέονται με το θεϊκό στοιχείο. Το παρελθόν χανόταν σε μια μυθική κοσμολογία. Όλα τα πρόσωπα στο αρχαίο δράμα είναι δισυπόστατα. Έχουν δύο όψεις. Δεν περιορίζονται στο σχήμα, ο “καλός και ο κακός”. Υπάρχει διαλεκτική στην ύπαρξη των ανθρώπων. Η φωτεινή και η σκοτεινή όψη και οι διαρκείς συγκρούσεις εντός μας. Τίποτα στη φύση δεν είναι μονοδιάστατο. Το θέατρο είναι ο τόπος που εκφράζονται διαφορετικές απόψεις, ενίοτε και συγκρουόμενες μεταξύ τους.
Η ελληνική ομάδα ξεκίνησε, ελαφρώς, μουδιασμένα. Ο Βαλαντσιούνας, ένας ποιοτικός ποστ απ παίκτης, ανέδειξε τις προτεραιότητες στα τουρνουά της ΦΙΜΠΑ. Δηλαδή, καλοί αθλητές με πλάτη στο καλάθι και καλοί σουτέρ από την περιφέρεια. Οι Λιθουανοί είχαν δύο τύπους επιθετικής ανάπτυξης. Αρχικά, διάταξη 2-2-1 για να μπει η μπάλα στη ρακέτα και μία άλλη, όπου ο Βαλαντσιούνας ανέβαινε στην κορυφή, τραβώντας τον Γιάννη ή τον Μήτογλου εκτός, ώστε με τα χαντ οφς, να ανοίξουν διάδρομοι με κοψίματα προς το καλάθι.
Ο Κώστας Αντετοκούνμπο έδωσε άλλη οντότητα στο ζωγραφιστό. Έδωσε λύσεις στην αντίπαλη απειλή κοντά στα τέσσερα μέτρα. Από δίπλα και ο Τολιόπουλος. Η αποδοχή των ρόλων και η προσαρμογή στα ζητούμενα και τις καταστάσεις του αγώνα. Σταδιακά η άμυνά μας άρχισε να καταλαβαίνει τις επιθέσεις των Λιθουανών, αφήνοντας σουτ τους από την περιφέρεια. Εκμεταλλευτήκαμε ότι δεν είχαν καθόλου παιχνίδι από έξω προς τα μέσα, ότι είχαν πενιχρή δημιουργία και ένας εναντίον ενός.
Ο Παπανικολάου έκανε όλα τα μικρά για τη νίκη. Στις περιστροφές στην άμυνα, στο αμυντικό ριμπάουντ, στις συμπληρωματικές βοήθειες της επίθεσης και τα σουτ που πήρε. Ας σταθούμε εδώ. Αυτή την ιδιότητα άρχισε να την καλλιεργεί με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο όταν αναγκάστηκε να παίξει με τη μπάλα στα χέρια, σε σφιχτά σχήματα, όταν κατέβαινε στο “2”.
Ενόψει ημιτελικού, η προχθεσινή αντιμετώπιση του Λιθουανού σέντερ ήταν το ορεκτικό για το πώς θα περιοριστεί ο Σενγκούν. Ο ψηλός των Τούρκων παίζει με τη μπάλα στα χέρια, σε διαφορετικούς χώρους. Ο Λάρκιν είναι το βαρόμετρο. Στο ξεκίνημα του τουρνουά ήταν ο κινητήριος μοχλός. Έπειτα, έδωσε τα ηνία στον σέντερ. Η τουρκική ομάδα έχει μεγαλύτερο ρόστερ σε σύγκριση με τη δική μας και η γραμμή ψηλών της είναι ισχυρή. Μαζί με τη Γερμανία, είναι οι καλύτερες ομάδες του Ευρωμπάσκετ. Η Γερμανία είναι ασύλληπτη στους δείκτες άμυνας και επίθεσης. Αρκετά κοντά είναι και η Τουρκία στο διπλό χαρακτήρα στο παρκέ.
Τελευταίο κομμάτι επισημάνσεων. Ο φόβος της νίκης. Δηλαδή, η στιγμή που πρέπει να σπάσει το ταβάνι και η εκτέλεση των μικρών λεπτομερειών, που ενώ ήταν μέρος της καθημερινότητας, πλέον, βαραίνει διαφορετικά στην τελική ευθεία. Οι διοργανώσεις λίγων εβδομάδων, όπως και το NCAA είναι το πεδίο δόξας των ομάδων που αναπτύσσουν δυναμική και έρχονται με κεκτημένη φόρα μέσα από τη διαδικασία της ενίσχυσης της αυτοπεποίθηση, αγώνα με τον αγώνα. Με άλλα λόγια, μπασκετικός εξπρεσιονισμός ενόψει!