Ξεκινάει λοιπόν μια ακόμα μπασκετική χρονιά. Ο Ολυμπιακός ρίχνεται στην μάχη σήμερα για το σούπερ Καπ Ελλάδας. Ένας τίτλος αρκετά υποτιμημένος αλλά όταν είσαι μεγάλη ομάδα θέλεις κάθε τρόπαιο. Ο Ολυμπιακός είναι “καταδικασμένος” να διεκδικεί τίτλους και αυτό θα προσπαθήσει να κάνει και φέτος, με την ευχή όλων μας να κατακτήσει όσο περισσότερους γίνεται.
Μεγάλο απωθημένο και φέτος, η Ευρωλίγκα. Η ομάδα ρίχνεται στην μάχη την επόμενη εβδομάδα και φέτος πρέπει να γίνει αυτό που δεν γίνεται τέσσερα χρόνια τώρα. Το ότι το φάιναλ φορ θα γίνει στην χώρα μας φέτος είναι μεγάλο συν, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει η ομάδα να είναι όπως πρέπει, να μείνει πιστή στο πλάνο της και να ολοκληρώσει όσο ψηλότερα γίνεται στην regular season και αν έρθει και φέτος η στιγμή να φτάσουμε στο κορυφαίο ραντεβού τότε να είναι όλοι με το μαχαίρι στα δόντια.
Οι παίχτες προσωπικά μου αρέσουν, αλλά πάλι λείπει ένας πλέι μέικερ ο οποίος θα μπορείς να βασιστείς πάνω του και να “καθαρίσει” παιχνίδια τόσο με το σκορ του όσο και με τις ασίστ του. Ο Έβανς δεν ξεκινάει καλά την χρονιά καθώς, ήδη, θα μείνει 15-20 μέρες έξω. Το κορμί του είναι αρκετά επιβαρυμένο και η αποχή εμφανής, μακάρι να πάνε όλα καλά και να προσφέρει όταν πρέπει αλλά προσωπικά δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Για αυτό η ομάδα θέλει έναν ακόμα ικανό πλέι μέικερ που να χαρακτηρίζεται από αθλητικότητα και ταλέντο. Μακάρι να είναι ο Νιλικινά η ιδανικότερη λύση σε αυτό το σταυρόλεξο.
Τέλη Σεπτέμβρη δύσκολο να βρεις τέτοιον παίχτη που να πληροί όλα τα κριτήρια, αλλά αυτός ο παίχτης θα καθορίσει το ταβάνι της ομάδας. Οι τίτλοι κερδίζονται από τους γκαρντ. Δεν λέω, ομάδα φάιναλ φορ είμαστε, αλλά για κάποιο λόγο τόσα χρόνια δεν πίνουμε νερό από την πηγή. Ας ελπίσουμε η σεζόν που ξεκινά την Τρίτη 30/9, να είναι η χρονιά μας, να γίνουν οι κινήσεις που πρέπει, να παίξουμε το μπάσκετ μας και το καλοκαίρι να χαμογελάμε.