Η ανάλυση του αγώνα: Η εθνική μας ομάδα, αφήνοντας εκτός αποστολής τον Γιάννη (ειπώθηκε ότι ένιωσε μικροενοχλήσεις στο γόνατο), ξεκίνησε το παιχνίδι με τους: Καλάθη, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου, Θανάση και Αγραβάνη, ενώ η ομάδα της Μ. Βρετανίας με τους: Νέλσον, Σόκο, Χέσον, Γουίτλ και Ολασένι.
Η ελληνική ομάδα στο πρώτο μέρος, έδειξε πιο πολύ συνεπής στην άμυνα (παρά στην επίθεση) επιλέγοντας τις άμυνες man-to-man, με εξαίρεση τον Θανάση που άλλαζε στα on-ball-screens, ενώ στην επίθεση της ήταν υποτονική καθώς επέλεξε όχι τόσο τους αιφνιδιασμούς που συνήθως αρέσκεται, αλλά το set παιχνίδι (5vs5) με τα πολλά handoffs, σκριν στην μπάλα ψάχνοντας τα ελεύθερα σουτ και λίγες προσπάθειες στο χαμηλό ποστ με τον Αγραβάνη. Οι Βρετανοί θα έλεγε κανείς πως μας ακολούθησαν τόσο στην άμυνα, επιλέγοντας κυρίως τις man-to-man άμυνες, όσο και στην επίθεση τους παίζοντας ελεύθερο μπάσκετ με πολλά handoffs, που κατέληγαν σε άμεση εκτέλεση ή στον ελεύθερο παίκτη αλλά και σε pick’n’roll. Με την είσοδο του Σλούκα, ο coach Ιτούδης θέλησε να αλλάξει τον μονότονο ρυθμό του αγώνα και να στηριχτεί στις δικές του εμπνεύσεις. Παρέμεινε ο αρχηγός Παπανικολάου, ενώ εισήλθαν σταδιακά οι: Λούντζης, Παπαπέτρου, Παπαγιάννης. Ο Σλούκας συνέχισε το σετ παιχνίδι της ομάδας στην επίθεση αλλά με δικές του εμπνεύσεις/επιθέσεις στα κενά της αντίπαλης άμυνας δημιουργώντας έτσι ρήγματα, split-out αλλά και pick’n’roll με τον Παπαγιάννη. Στην άμυνα άλλαξε η προσέγγιση μας, με αλλαγές σε όλα τα σκριν στην μπάλα. Η είσοδος του Λαρεντζάκη στη θέση του Σλούκα, άφησε την δημιουργία στον ίδιον αλλά και τον Λούντζη με προσπάθειες για σκοράρισμα απ’ τον Παπαπέτρου τόσο στο low-post όσο και με σουτ. Στην άμυνα μας παρουσιάσαμε έντονα βοήθειες από αδύναμη πλευρά κατά την επιστροφή του Αγραβάνη στην θέση του Παπαγιάννη. Ο Ντόρσεϊ εισήλθε ξανά προς την λήξη του ημιχρόνου, στην επίθεση μας ήταν εκτός κλίματος, πάλευε, βέβαια, στην άμυνα. Αυτή η ατονία και άνευρη εικόνα της εθνικής (από +3π ως +9π η μέγιστη διαφορά) προκάλεσε τον εκνευρισμό-έκρηξη του αρχηγού Παπανικολάου σε τάιμ-άουτ λίγο πριν το ημίχρονο.
Στο δεύτερο μέρος, η Ελλάδα ξεκίνησε με την αρχική της πεντάδα, διατηρώντας τον αργό της ρυθμό (σαν αγγαρεία) με σετ παιχνίδι, καθόλου ένταση και καθόλου αιφνιδιασμός. Από μεριά της εθνικής μας, πιο δραστήριος φάνηκε ο Ντόρσεϊ ενώ από τους Βρετανούς οι κορυφαίοι συνέχισαν να είναι: ο Σόκο και ο Νέλσον. Η Μ. Βρετανία συνέχισε να αμύνεται δυνατά αφού είδε ότι την βόλευε αυτός ο ρυθμός της εθνικής μας. Αυτό το αργό tempo οδήγησε σε αλλαγή του Καλάθη με τον Σλούκα, δημιουργώντας προσωπικές προσπάθειες ο ίδιος αλλά και συνεργασίες με τον Παπαγιάννη για το +9. Στην άμυνα μας με πεντάδα πλέον: Σλούκα, Λούντζη, Λαρεντζάκη, Παπανικολάου και Παπαγιάννη ανέβηκε η πίεση με αλλεπάλληλες βοήθειες που οδήγησαν σε κλέψιμο και κάρφωμα του αρχηγού για το +11. Αποκορύφωμα του ρυθμού που είχε ανέβει υπέρ της Ελλάδας ήταν το goal-foul καλάθι του Λαρεντζάκη από άουτ στην baseline στα 0.3sec για το +13 λήξη της τρίτης περιόδου. Πλέον είχαμε βρει ρυθμό και στην επίθεση, με τις δημιουργίες (split-out/pick’n’roll) των Σλούκα/Λούντζη ενώ η είσοδος ξανά του Παπαγιάννη προς το τέλος έγινε με σκοπό το τάισμα του (κυρίως τόνωση ηθικού ενόψει της συνέχειας). Οι Άγγλοι προσπάθησαν να κινήσουν πιο γρήγορα την μπάλα στην επίθεση τους, βγάζοντας τρίποντα και προσπάθειες στο low-post. Η άνοδος των Σλούκα/Παπαγιάννη τελικά, στην επίθεση, η πίεση από την άμυνα μας, ο ρυθμός αυτός, αλλά και η ποιοτική αδυναμία των αντιπάλων, μας βόλευε στο να ανοίξει το παιχνίδι και να οδηγηθούμε σε εύκολα καλάθια για το τελικό 77-93 υπέρ μας.
Το σχόλιο του αγώνα: Οι 3/3 πλέον νίκες είναι γεγονός και μας οδηγούν στο να παίξουμε την πρώτη θέση απέναντι στην Ουκρανία. Η Εθνική μας δεν μπήκε σοβαρά στο παιχνίδι αλλά αυτό άλλαξε όταν ανέβηκε η ένταση/πίεση στην άμυνα μας. Ο coach Ιτούδης δεν είχε στην διάθεση του τον Γιάννη-Κώστα Αντετοκούνμπο αλλά χρησιμοποίησε όλους τους υπόλοιπους παίκτες με ιδιαίτερη μνεία θα έλεγα στο Μιχάλη Λούντζη που με 10 πόντους-δύο ριμπάουντς-πέντε ασίστς σε 22′ έδειξε να ανταποκρίνεται στον ρόλο που είχε. Είναι ένα είδος επιβράβευσης του παίκτη για τη θέση του στο ρόστερ, φέτος, για την δουλειά που έχει “ρίξει” τα τελευταία τρία χρόνια, και παράλληλα, κίνητρο για τους υπόλοιπους παίκτες που κατεβαίνουν στα παράθυρα της FIBA (ο Μιχάλης αγωνίστηκε εκεί). Κατά τ’ άλλα, θετικό του παιχνιδιού η αλλαγή της διάθεσης της εθνικής στο 2ο μέρος με την άνοδο Σλούκα/Παπαγιάννη κατά κύριο λόγο αλλά και τον αρχηγικό ρόλο του Παπανικολάου σ’αυτό το κομμάτι.