Η ανάλυση του αγώνα: Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη ξεκίνησε με τους: Καλάθη, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου, Γ. Αντετοκούνμπο και Παπαγιάννη, ενώ η ομάδα της Τσεχίας με την πεντάδα: Σατοράνσκι, Κίζλινκ, Μποχάτσικ, Κρίζ και Βέσελι.
Ακριβώς έτσι ξεκίνησαν και τα μαρκαρίσματα στο man-to-man. Η εθνική μας μη μπορώντας να εκτελέσει τους αιφνιδιασμούς που τόσο προτιμάει με την παρουσία του Γιάννη, είχε σαφή πρόθεση στο set παιχνίδι να στοχεύσει τον ίδιον στην επίθεση, όπου πήρε και τους πρώτους της πόντους. Σαφής όμως ήταν η τακτική της Τσεχίας να στέλνει πάνω του double team για να του κλείσει τους χώρους. Η Τσεχία με τον Ντόρσεϊ εκτός ρυθμού στην επίθεση, προτίμησε να “δώσει” όλα τα ελεύθερα τρίποντα στον Καλάθη, τιμωρώντας τους, ο ίδιος (2/2 στο ξεκίνημα). Η επίθεση της Τσεχίας στηριζόταν για αρχή σε σκριν ψηλά στο κέντρο του τριπόντου από Βέσελι (+Μπάλβιν) στον Σατοράνσκι και την μετέπειτα δημιουργία του. Εκεί άρχισε να διαφαίνεται πρόβλημα στην άμυνα τόσο pick n roll με τον Vesely να δημιουργεί πονοκέφαλο στον Παπαγιάννη και να δεχόμαστε αρκετούς πόντους, με συνέπεια να έρχεται βοήθεια από την αδύναμη πλευρά την οποία η καλή κυκλοφορία των Τσέχων τιμωρούσε με ξεμαρκάριστα σουτ. Τα πρώτα άστοχα σουτ του Σατοράνσκι, ήρθε να τα διορθώσει ο Χρούμπαν με σουτ 3π, κάνοντας σερί 10-0 για το 16-16. Στην συνέχεια δοκιμάστηκε η πεντάδα με Καλάθη, Σλούκα, Παπανικολάου, Θανάση και Γιάννη για περισσότερη δημιουργία στην επίθεση μας, ενώ στην άμυνα μας, ο Βέσελι μάς χτύπαγε με σουτ μέσης απόστασης από την αγαπημένη του θέση λίγο μπροστά από τις βολές, έχοντας 14π απ’ τους 32π της Τσεχίας.
Προβλήματα μάς δημιούργησε και ο σκληροτράχειλος Auda που συνέχιζε την δουλειά του Βέσελι. Με την είσοδο των: Ντόρσεϊ, Παπαπέτρου, Αγραβάνη, ο Γιάννης (βλέποντας συνεχώς να τον doubl-άρουν όταν ήταν στο low post), προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί πασάροντας τους συνεχώς για ελεύθερα σουτ αλλά ήταν χαρακτηριστικά άστοχοι. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με την ίδια τακτική που τελείωσε για τους Τσέχους στην άμυνα, δημιουργία τείχους σε Γιάννη, γρήγορες επιστροφές για ακύρωση του ελληνικού αιφνιδιασμού. Γενικά, όσο πιο άστοχοι ήμασταν στα ελεύθερα σουτ των Ντόρσεϊ, Παπανικολάου μετά από split-out, τόσο πιο πολύ έκλειναν μέσα στα low post του Γιάννη, ακόμα και σε διάταξη 2-1-2 όλοι μέσα στο ζωγραφιστό αλλά και ζώνη 3-2. Μονότονοι στην επίθεση τους οι Τσέχοι, με το σκριν ψηλά και λύσεις από Χρούμπαν (σερί του 5-0 για το 55-58) αλλά και τον Μποχάτσικ. Ο Γιάννης μετά το αρχικό δυνατό ξεκίνημα μας, μάς έδωσε ξανά το προβάδισμα κερδίζοντας goal-foul σε αιφνιδιασμό για το 61-60. Η είσοδος του Παπαπέτρου ξανά, ήταν καθοριστική για την εξέλιξη του παιχνιδιού βοηθώντας στην επίθεση το Γιάννη αλλά και στην άμυνα με τα πολλά χαμένα ριμπάουντ. (63-67 λήξη 3ου).
Φυσικά, όταν βλέπεις η αντίπαλος σου να σουτάρει συνολικά από την γραμμή των 6.75 μ το καταπληκτικό 47,6% συνδυαστικά με την προβληματική άμυνα στο pick n roll που επέτρεπε στον Satoransky να συνεχίζει να μοιράζει assists, επιλέξαμε στην άμυνα μας τις αλλαγές στα screens. Η αρχή του τέταρτου δεκαλέπτου βρήκε την εθνική μας με χαμηλό σχήμα (small-ball): Σλούκα, Λαρεντζάκη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου και Γιάννη, ανεβάζοντας έτσι πολύ την πίεση στην άμυνα μας, ιδιαίτερα στον Σατοράνσκι όπου με κόψιμο σ’ αυτόν από τον Παπαπέτρου αλλά και ένα προσωπικό 5-0 του στην επίθεση έγινε το 68-67. Με αυτόν τον τρόπο, και παίζοντας από μπροστά (4/4) στον ψηλό περιορίσαμε τα ελεύθερα σουτ ενώ ταυτόχρονα με δυναμικά block outs δεν επιτρέπαμε να πάρουν πάρα μόνο ελάχιστα επιθετικά rebounds. Βρίσκοντας πλέον ρυθμό και momentum στην επίθεση μας από την άμυνα μας (κλέψιμο Λαρεντζάκη), υπερβάλλαμε, αστοχώντας σε τρεις σερί προσπάθειες για τρίποντο στην ίδια επίθεση αλλά η άμυνα συνέχισε να ασκεί πίεση επιτυγχάνοντας αιφνιδιασμό με τον Γιάννη έπειτα το αμυντικό ριμπάουντ (74-70). Ο coach Ιτούδης, δεν ακολούθησε τα ψηλά σχήματα των Τσέχων, και έκανε ‘commit’ σε πιο ευέλικτα σχήματα που βοήθησαν σε καλύτερες αποστάσεις και περιφερειακό σουτ. Οι Τσέχοι συνεχίζουν να κλείνουν όλοι μέσα, δίνοντας στον Λαρεντζάκη την ευκαιρία να σκοράρει 3π. Με τον Καλάθη στην θέση του Παπαπέτρου (σερί 20-11 υπέρ μας) η εθνική μας, δίνοντας όσα μπορούσε, είδε τον Βέσελι να μειώνει σε 80-74. Το παιχνίδι είχε ανοίξει, πλέον, και μετά από αιφνιδιασμό-ασίστ του Γιάννη στον Λαρεντζάκη, ο δρόμος για την νίκη άνοιξε. Η όλη προσπάθεια αυτή της εθνικής έδειξε σημάδια κούρασης και χαλάρωσης στην άμυνα, επιτρέποντας εύκολα καλάθια στην Τσεχία για το 88-83, αλλά εκεί μίλησε ο πραγματικός MVP της διοργάνωσης Γιάννης που με το “ανοικτό” τρίποντο του έκανε το 91-83. Κάπου εκεί τελείωσε το παιχνίδι υπέρ μας.
Το σχόλιο του αγώνα: Ο πρώτος από τους τέσσερις τελικούς για εμάς έληξε υπέρ της εθνικής ομάδας ξορκίζοντας ταυτόχρονα τον κακό δαίμονα της, την Τσεχία. Η Εθνική μας μπλόκαρε στο τείχος των Τσέχων στον Γιάννη και έχοντας σε κακή μέρα τον Ντόρσεϊ δεν κατάφερε να τους “ανοίξει” από νωρίς, βοήθησε όμως σε αυτό ο Καλάθης στα ελεύθερα τρίποντα που του έδιναν προκλητικά αλλά και στις ασίστς. Ο coach Ιτούδης τα έπαιξε όλα για όλα χαμηλώνοντας το σχήμα και αυτό κατάφερε να ανεβάσει την πίεση στην άμυνα αλλά και το ηθικό της ομάδας στην επίθεση. Στο κατάλληλο timing δείχνει να επανήλθε ο Ιωάννης Παπαπέτρου που ήταν καλός στο διάστημα που αγωνίστηκε αλλά για μας το σημείο κλειδί ήταν η είσοδος του Γιαννούλη. Ο παίχτης αυτός, όσο κι αν υστερεί τεχνικά ίσως και σωματικά το αναπληρώνει από το πάθος-διάθεση που βγάζει στην άμυνα. Ήταν παντού, βάζοντας τα χέρια του παντού, κάνοντας για όλη την ομάδα την “βρώμικη” δουλειά, αυτό του δίνει ώθηση να εκτελεί, συνήθως, εύστοχα τα σουτ στην επίθεση (όταν δεν κάνει υπερβολές). Η Τσεχία ολοκλήρωσε τον αγώνα έχοντας συνολικά 32 assists, τις διπλάσιες από την ελληνική ομάδα, με 44 πόντους από τον ζωγραφιστό έναντι 26. Ένα επιπλέον στοιχείο είναι ότι ενώ αρχικά φάνηκε ότι θα πηγαίναμε σε κλειστό rοtation, αφού μετά τον Σλούκα η επόμενη αλλαγή ήτανε ο βασικός Καλάθης, ο coach έδωσε σε 9 παίχτες πάνω από 10 λεπτά συμμετοχής, δοκιμάζοντας σχήματα και πεντάδες. Ιδιαίτερό στατιστικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι ο Γιάννης πήρε τα 14 από τα 17 σουτ από την αριστερή και κεντρική πλευρά, ενώ τα περισσότερα τρίποντα της ελληνικής ομάδας μπήκανε από την δεξιά πλευρά, ενώ είχαμε 28 δίποντα έναντι 39 τριπόντων ως απόρροια την κλειστής άμυνας που παίζανε οι Τσέχοι. Από την άλλη για τον Γιάννη τι να πούμε μεις… Ο τύπος αυτός, με το τόσο ξύλο που έφαγε, σκόραρε 27π., 10ριμπ., 5 ασσίστς, 1 λάθος, 1 μπλοκ σε 33′. Πέρα όμως από τα νούμερα, το πιο σημαντικό είναι το impact που δίνει στην ομάδα όταν τον χρειάζεται. Φέτος, είναι πάντα εκεί, μπροστάρης ο back-to-back MVP και αν χρειαστεί θα κάνει εμφανίσεις MVP μέχρι τον τελικό.