Οι αγώνες του Παναθηναϊκού με την Εφές ξεκινούν απόψε και εδώ, θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε μια πρώτη αποτύπωση των αρχικών στοιχείων με βάση τα πεπραγμένα της κανονικής περιόδου. Όλα είναι σχόλια και ανάλυση προτού ξεκινήσει η σειρά. Συνήθως, εάν όχι πάντα, ανατρέπονται και προκύπτουν νέα δεδομένα, νέα ερωτήματα για τους προπονητές τα οποία είναι παράγωγα των απαντήσεων και των διλημμάτων που θέτει η απέναντι πλευρά.
Ο Ναν, MVP της κανονικής περιόδου, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι ξεκάθαρο. Ο Σλούκας, περιορίζεται με λιγότερες προσπάθειες και δυσκολεύεται να βρει ρυθμό. Ο τραυματισμός του Λεσόρ είναι καταλύτης. Παράλληλα, τον Ιανουάριο τραυματίστηκε και ο Γιούρτσεβεν και έως ότου αποθεραπευτεί και επιστρέψει, ο Παναθηναϊκός πέρασε δύσκολη περίοδο. Ο πρωταθλητής Ευρώπης χρειάστηκε να στηριχθεί στους Γκέιμπριελ, Μήτογλου και Παπαπέτρου.
Ο Αταμάν έχει δώσει ευκαιρίες, αναγκαστικά ή μη δεν έχει σημασία γιατί λειτούργησαν, στον Οσμάν, για να πάρει πρωτοβουλίες. Με την απουσία του Λεσόρ, παίκτη σημείο αναφοράς στη ρακέτα, σημάδι της επίθεσης, η μπάλα ήρθε στα χέρια των περιφερειακών ακόμα περισσότερο για να τρέξουν την αρχική, δυναμική, απειλή, μετά το πρώτο σκριν αλλά επίσης, και για να κοιτάξουν, άμεσα το αντίπαλο καλάθι. Ο Οσμάν αποτελεί τον αθλητή ο οποίος τρέχει τις τρανζίσιον επιθέσεις της ομάδας. Μαζί με τις δράσεις, πίσω και μακριά από τα σκριν του Ναν και τα σουτ από τις γωνίες, είναι οι βασικές προσαρμογές στο επιθετικό κομμάτι των πράσινων. Ο Χουάντσο ΕρνάνΓκομεθ παρουσιάζει σημαντική άνοδο σε σχέση με πέρυσι, φαίνεται πως έχει προσαρμοστεί καλύτερα και είναι ο συνθετικός κρίκος στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός αλλά και σαν βοήθεια από δυνατή και αδύναμη πλευρά.
Ο Παναθηναϊκός για να βαδίσει επιτυχημένα και φέτος, όλο το μονοπάτι, θα πρέπει να πάρει τα καλά στοιχεία, επιθετικά και αμυντικά από 7-8 παίκτες. Δηλαδή, φέρτε κατά νου το κρίσιμο τρίποντο του Παπαπέτρου στον τέταρτο αγώνα με τη Μακάμπι ή και τα σουτ του Μήτογλου στον τελικό με τη Ρεάλ. Στο φάιναλ φορ του Βερολίνου, ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλη πίεση και άγχος. Ο Λεσόρ αδυνατούσε να βάλει τις βολές… Ωστόσο, είχε το πλεονέκτημα ότι από τους γύρω γύρω υποτιμήθηκε. Το πώς θα αντιμετωπιστεί ο Ναν, θα καθορίσει εν πολλοίς τη σειρά με την Εφές, όπως και η προσδοκώμενη άνοδος του Γκραντ, η απόδοση του οποίου παρουσιάζει πτώση το τελευταίο διάστημα. Όμως, παραμένει ακρογωνιαίος λίθος. Η τελευταία διετία, στηρίζεται στην επιδραστικότητα των Ναν, Γκραντ και Σλούκα στην περιφέρεια. Σιγά σιγά, μπαίνει στην εξίσωση και ο Μπράουν. Βάσει των εμφανίσεων του στο παρελθόν, η συνεισφορά του, ιδίως σε κρίσιμους νοκ άουτ αγώνες και πλέι οφς ήταν καθοριστική για τις ομάδες που αγωνίστηκε. Γιατί μπορεί να τρέξει φάσεις μόνος του και να σκοράρει εύκολα καλάθια. Η άμυνα είναι, μέχρι στιγμής, πρόβλημα γιατί δέχεται πολλούς πόντους με την έλλειψη του Λεσόρ. Αυτή αποτυπώνεται στην “αναρχία” του επιθετικού παιχνιδιού με περισσότερα προσωπικά σουτ και ανισορροπία στο αμυντικό σκέλος.
Ο περυσινός Παναθηναϊκός, στους αγώνες με τη Μακάμπι και στο φάιναλ φορ, όταν κατάφερνε να πάρει τον έλεγχο, δεν τον έχανε ποτέ. Ετούτο, φάνηκε και στον τέταρτο τελικό στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό, όταν πήρε τα ηνία και κυριάρχησε από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά.
Η Εφές, έχει μέτρια ποστ απ άμυνα. Προβληματική επικοινωνία με την αδύναμη πλευρά ώστε οι ψηλοί να προλάβουν και να συνδράμουν ως κυματοθραύστες στη ρακέτα και να ενώνουν το κέντρο με τη διαγώνιο.
Η τουρκική ομάδα ανεβάζει την πίεση ψηλά, με τα γκαρντ που έχει χρησιμοποιώντας το μέγεθος τους. Ο τρόπος που αμύνεται η Εφές και οι επιθετικές άμυνες στην πρώτη ζώνη με τους περιορισμούς στη δεύτερη δημιουργούν ευκαιρίες για τους αντιπάλους με σουτ θέσης και επίθεσης από έξω προς τα μέσα σε κλόουζ άουτ κατάσταση. Με άλλα λόγια, η σύνδεση ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη γραμμή άμυνας, ιδίως μετά τη δεύτερη περιστροφή, φέρνει κατάρρευση επικοινωνίας στην τρίτη. Μόλις συμβούν αυτά, η άμυνα τους δέχεται 1.150 PPP (points per position) ανά 100 κατοχές ή 60% στα σουτ εν στάσει και με διεισδύσεις αφού η άμυνα βρίσκεται σε ανισορροπία και κίνηση επανανάκτησης θέσεων.
Η περσινή επίθεση, ανά 100 κατοχές, με τον Ναν στο παρκέ ήταν 104 πόντοι. Δηλαδή, έδινε το 25% κατά μέσο όρο τον πόντων. Πέρυσι, η βάση ήταν ο Σλούκας. Στη δεύτερη χρονιά, ο Αταμάν έχει βάλει τις δράσεις που είχε ο Λάρκιν στην Εφές των θριάμβων, συν το γεγονός ότι ελέγχει, πλέον, και το ρυθμό με το χειρισμό, την τακτοποίηση και τις κατευθύνσεις που δίνει.
Η άμυνα του Παναθηναϊκού είναι η τέταρτη καλύτερη στην προστασία του καλαθιού. Αλλά αντιμετωπίζει πρόβλημα όταν γίνει ρήγμα στην πρώτη γραμμή άμυνας και ο Χουάντσο είτε δεν είναι στο κέντρο της ρακέτας είτε απέχει για κάλυψη περισσότερο από την απόσταση μιας πάσας. Αλλά στο πικ εν ρολ και στο ρολάρισμα του ψηλού ο Παναθηναϊκός παίρνει υψηλό βαθμό.
Αμφότερες οι ομάδες στήνουν δράσεις που καταλήγουν με καλά ποσοστά ευστοχίας σε σουτ τριών πόντων από τις γωνίες και ο Παναθηναϊκός έχει δυνατό χαρτί τα ενδιάμεσα σουτ μετά από ντρίμπλα στοιχείο και σημείο όπου η άμυνα της Εφές υστερεί σημαντικά. Στην κατάταξη των 18, είναι στην 15η θέση. Συνήθως, πηγαίνουν σε αλλαγή με Οτούρου και Οσμάνι ενώ στην επίθεση έχουν αντίστοιχα γκαρντ όπου εκμαιεύουν την αλλαγή, ακόμη και όταν δεν το επιδιώκει η άμυνα, και μπορούν να επιτεθούν στο καλάθι.
Για την Εφές, παίκτης κλειδί είναι ο Ντοζιερ και το τρανζίσιον παιχνίδι της Εφές μαζί με το παιχνίδι μακριά από τη μπάλα όπου ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα, διότι η Εφές, κυρίως με τον Μπομπουά θα πήγαινε προς τα εκεί, βάζοντας σε εμπλοκή τους Ναν και Μπράουν σε στιγμές σταματήματος-ξεκινήματος, μετά από αρχική αδράνεια.