Μιας και μπαίνουμε σιγά σιγά σε γιορτινές μέρες αποφασίσαμε να πάμε πίσω στο παρελθόν και να γράψουμε για ένα παιχνίδι που πραγματοποιήθηκε περίπου τέτοιες μέρες και μας είχε φτιάξει τις γιορτές ακόμα περισσότερο. Ήταν η χρονιά στην οποία ο Ολυμπιακός πέρασε για πρώτη φορά στην ιστορία του στις 16 καλύτερες ομάδες του Τσάμπιονς Λιγκ συνθλίβοντας με 3-0 την γερμανική Βέρντερ Βρέμης. Ας μπούμε στην χρονομηχανή λοιπόν.
Το ημερολόγιο έγραφε 11 Δεκεμβρίου 2007 και ο Πειραιάς και όλος ο κόσμος του Ολυμπιακού ζούσε ήδη στον ρυθμό αυτού το μεγάλου αγώνα, του αγώνα που θα άλλαζε το πρεστίζ και θα διαμόρφωνε ένα νέο ευρωπαϊκό μέταλλο για την ομάδα, ένα μέταλλο που θα κράταγε τον Ολυμπιακό στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μέχρι και σήμερα και μετά τον Φλεβάρη (εκτός από την μια φορά στην μεταβατική σεζόν από Κόκκαλη σε Μαρινάκη) και η οποία θα τον έκανε μια ομάδα που θα κοίταγε κάθε αντίπαλο, οποιοδήποτε μπάτζετ και αν είχε, στα μάτια.
Προσωπικά την εμπειρία αυτή την έζησα πολύ δυνατά, ξύπνημα για το σχολείο το πρωί και περίμενα να τελειώσει πως και πως η μέρα ώστε να έρθει το βράδυ και να δω αυτό το τεράστιο παιχνίδι. Φυσικά το άγχος δεν έλειπε και κάθε σκέψη που έκανα περιστρεφόταν γύρω από αυτό το παιχνίδι, καιρός για διάβασμα θα υπήρχε από την επόμενη μέρα. Θυμάμαι να παίζω το παιχνίδι στο pro σαν να προσπαθώ να προχωρήσω τον χρόνο μπροστά, αλλά κάτι τέτοιο δεν αργούσε να γίνει.
Η ώρα είχε πάει 21:45 και όλα ήταν έτοιμα, το σεντόνι κουνιόταν και ο θρύλος είχε ραντεβού με την ιστορία. Η Βέρντερ πίεζε από το πρώτο λεπτό καθώς ήθελε μόνο νίκη για να προχωρήσει αυτή στην επόμενη φάση και με παίχτες στα καλύτερα τους τότε όπως ο Ντιέγκο, ο Αλμέιδα, ο Ρόζενμπεργκ κτλ έψαχνε το γκολ. Στο 12ο λεπτό όμως έγινε σεισμός σε ολόκληρο το γήπεδο!
Ο Ιεροκλής Στολτίδης με έναν κεραυνό εκτός περιοχής έδωσε το προβάδισμα στον Ολυμπιακό και όλα είχαν πάρει τότε τον δρόμο τους. Σε κάθε κίνηση των παιχτών, κάθε φωνή που έβγαζαν καταλάβαινες πως αυτή η βραδιά ανήκει στον Ολυμπιακό και μόνο. Το παιχνίδι δεν άργησε να κλειδώσει οριστικά καθώς ο Κοβάτσεβιτς έκανε το 2-0 με κεφάλια οβίδα και ο Στολτίδης σφράγισε την τεράστια πρόκριση με 2ο προσωπικό του γκολ. «Και το βράδυ, το βραδάκι, όταν θα χούμε πια προκριθεί» τραγουδούσαν οι φίλαθλοι και το τι ακολούθησε μετά το παιχνίδι δεν περιγράφεται.
Ο Ολυμπιακός ήταν στην επόμενη φάση και ο Πειραιάς καιγόταν, το Πασαλιμάνι είχε γεμίσει κόσμο και όλοι μαζί πανηγυρίζαμε μια ιστορική πρόκριση, μια πρόκριση που θα άλλαζε τα πάντα για τον σύλλογο.