100 χρόνια πέρασαν από την ίδρυσή σου, πολλά αλλάξαν στη ζωή μα όχι η δύναμή σου. Όλοι του θρύλου οι οπαδοί εσένανε δοξάζουν, πολλές ομάδες ζήλεψαν σ’ εσένα όμως δε μοιάζουν.
Θεέ μου σε ευχαριστώ π’ είχα την ευκαιρία, να βλέπω την καψούρα μου να γράφει ιστορία. Κύπελλα, πρωταθλήματα, σε Ευρώπη και Ελλάδα κι όλοι εμείς χαρούμενοι “που ‘χουμε τέτοια ομάδα”.
Επίτρεψέ μου όμως εδώ να σου υπενθυμίσω, πως κάτι άλλο μ’ έκανε τρελά να σ’ αγαπήσω. Καλές οι κούπες, οι χαρές και τις πανηγυρίζω, όμως στις ήττες έμαθα κυρίως να σε στηρίζω.
Τέλος, θέλω να αναφερθώ λιγάκι παραπάνω, σ’ όλους αυτούς που θαύμασαν εσένα από ‘κει πάνω. Σε κάθε αγώνα που ‘παιζες το ξέρω πως τους είδες, για ‘σένα τραγουδούσανε γέμιζαν τις κερκίδες. Η μοίρα μας ξεγέλασε και το ’81, τ’ αδέρφια μας σκοτώθηκαν, ήταν 21. Η θύρα 7 κοκκίνισε μα ήταν από αίμα, μακάρι ετούτη η στιγμή να ήταν ένα ψέμα. Αθάνατοι να μη ξεχνάς όλοι αυτοί πως είναι και θα φωνάζουν στα 100, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΡΕ ΘΡΥΛΕ!