Κάθε σύστημα, κάθε “οργανικό όλον” όπως λέμε έχει τέσσερα στάδια: α) τον σχηματισμό των προϋποθέσεων για την εμφάνιση του συστήματος, β) την εμφάνιση του συστήματος , γ) την διαμόρφωση και δ) την ωρίμανσή του.
Το τριήμερο ου μην και τετραήμερο της διεξαγωγής κάθε χρόνο του f4 της Ευρωλίγκας, κυρίως όταν τα πάθη έχουν καθίσει στον πυθμένα, είναι πάντοτε μια καλή αφορμή για να προσδιορίσεις και να ελέγξεις τη μετατόπιση ισχύος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ όπως επίσης και τις νέες τάσεις. Οι τελευταίες είναι σε άμεση εξάρτηση και αλληλεπίδραση με τον τρόπο προπόνησης των παιχτών, τη στόχευση στις λεπτομέρειες, τις συνεχείς αλλαγές ρυθμού, την καταπόνηση και την αρτιότητα σε τεχνικά χαρακτηριστικά των παιχτών. Έτσι, τα προπονητικά επιτελεία καλούνται, με ορίζοντα πενταετίας, όσο διαρκεί δηλαδή μία μπασκετική μόδα μέσες άκρες, να προσαρμόσουν το πλάνο τους. Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τους δύο ημιτελικούς με την προοπτική της συνάντησης των δύο ομάδων που προκρίθηκαν στον τελικό.
Αναφορικά, λοιπόν, με τον πρώτο ημιτελικό πρέπει να σημειώσουμε ότι το βασικό ζητούμενο ήταν η αμυντική τακτική της Φενέρμπαχτσε. Σε αντίθεση με τις συνισταμένες και τις αρχές των χειμερινών μηνών, η ομάδα του Ομπράντοβιτς, άλλαξε και στην πράξη απέτυχε. Ο βασικός μοχλός ήταν η άμυνα για την προστασία της ρακέτας, με το παράλληλο χεντς του ψηλού και πολλά πόδια να πατάνε το ζωγραφιστό κλείνοντας τους διαδρόμους προς το καλάθι. Ωστόσο, η επιθετική άμυνα έδωσε εχθές τη θέση της στην άμυνα με αλλαγές. Ίσως αυτό συνέβη διότι ήταν μια σκέψη ώστε να τιθασεύσει την παραγωγή της Εφές από το πικ εν ρολ περιορίζοντας τη δημιουργία σε συνθήκες 2-2. Όμως, ο Ντουβερίογλου δεν ανταποκρίθηκε στην αρχή, ο Βέσελι είχε τον περιορισμό να αγωνιστεί έως 23 λεπτά και χωρίς σημαντικό αριθμό προπονήσεων, εκτέθηκε κυνηγώντας στην περίμετρο το Λάρκιν. Τώρα το ότι χρησιμοποιήθηκε 30.39 λεπτά δείχνει την έλλειψη λύσεων στους ψηλούς όπως σωστά επισήμανε και ο αρθρογράφος της σελίδας μας Lloyball. Το πρόβλημα μεγεθύνθηκε από το γεγονός ότι ο Σλούκας έκανε γρήγορα φάουλ και προκρίθηκε ως επιλογή το δίδυμο Ντίξον, Γκριν με το αμυντικό τους μέγεθος να είναι αναντίστοιχο των απαιτήσεων του αγώνα. Όταν βρήκε ρυθμό ο Μίσιτς, το έργο τελείωσε. Ο Σέρβος με το Λάρκιν πέτυχαν μαζί 55 πόντους, ο Άντερσον ξεπέρασε τον παραγκωνισμό και έγινε ο επιπλέον παίχτης από τον πάγκο της Εφές για να αλλάξει τις ισορροπίες μαζί με τα ποιοτικά λεπτά του Μότουμ.
Σε κλειστό ροτέισον παιχτών τα σουτ του Ντατόμε τα πήρε ο Μαχμούτογλου, ο Κάλινιτς ήταν σαφώς εκτός ρυθμού άρα αυτομάτως με δεδομένο το επιθετικό πρόβλημα της ομάδας του τέθηκε εκτός της λειτουργίας δεσίματος της πίσω ζώνης ή ακόμη και της όποιας διάθεσης για τριπλή αλλαγή. Η Φενέρ πήγε στη Βιτόρια με 58.9% στο δίποντο και 43.4% στο τρίποντο και έβαλε 73 πόντους στον ημιτελικό όταν είχε 83.9 στην επίθεση κι άφηνε οριακά να αναπνεύσει η αντίπαλη ομάδα στους 74.6 πόντους μέσο όρο. Μοναδικό στοιχείο πιθανής επιστροφής στον αγώνα ήταν όταν ο προπονητής της Φενέρ άνοιξε την άμυνα και έστησε παγίδες στα 3/4. Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει πως χρησιμοποιήθηκε ο Μπιμπέροβιτς, οπότε οι κατακτητές της κορυφής στην κανονική περίοδο, συγχωρούνται για τη χθεσινή τους ήττα…
Το βραδινό ζευγάρι χωρίζεται σε δύο σκέλη με κοινό παρονομαστή, για να είμαστε ειλικρινείς, σε σχέση με τον απογευματινό. Προκρίθηκαν οι ομάδες οι οποίες είχαν αντίδοτα και έτοιμες λύσεις στην περιφερειακή άμυνα. Ο Μίσιτς και ο Άντερσον από την Εφές, οι Χάκετ, Χίγκινς και το πολυεργαλείο Κλάιμπερν από την άλλη.
Η Ρεάλ στην προσπάθειά της να επανεντάξει το Γιουλ στο σχήμα της, χάλασε της διαμορφωθείσες από τα πλέι οφς συνθήκες που δημιούργησε ο Πάμπλο Λάσο. Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε όταν ο Καμπάτσο όπως ο Σλούκας, γέμισε το πινακάκι του με φάουλ. Η εμμονή στο κυνηγητό επάνω στο Σέρχιο, εξάντλησε τον βραχύσωμο Αργεντινό κι επειδή εφέτος δεν υπάρχει ο Ντόνσιτς και οι Τέιλορ, Τόμκινς έμειναν εκτός ρυθμού, η φθορά στοίχισε στην μέχρι και σήμερα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ιδιαίτερη αξία για την προοδευτική διακύμανση της αναμέτρησης είχε και η κάρτα που παρουσιάστηκε λίγο πριν την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου όπου παρουσιάζονταν οι θέσεις των σουτ της Ρεάλ. Αποδείχθηκε ο παροπλισμός των πλαϊνών, καθώς σουτ από τις γωνίες, άρα τις θέσεις τους, δεν υπήρχαν. Ο Κοζέρ έβαλε τη στολή του Βελιγραδίου στη Βιτόρια κι ως εκεί-ελέω αλλαγών με το χρονόμετρο- αλλά όλη η ουσία του αγώνα ήταν τα λεπτά του Ταβάρες. Η κυριαρχία του στο πρώτο δεκάλεπτο αλλά και σε όλο το διάστημα ελέγχου της ροής από τους Ισπανούς ήταν με το γίγαντα από το Πράσινο Ακρωτήρι στην πεντάδα. Σημειώνουμε πως πριν το f4 είχε 100/127 δίποντα και ξεκίνησε με 7 ριμπάουντ, 6 πόντους και τρία μπλοκ συν αυτό που έκοψε καθαρά από τη στεφάνη και τελικά μέτρησαν το καλάθι του Ντε Κολό όπως σωστά επισημάνθηκε!
Η θλιβερή εικόνα του Αγιόν, έδωσε τη δυνατότητα στον Ιτούδη να φέρει από το βάθος του πάγκου το Χάντερ κι εκείνος με το εκρηκτικό μείγμα των αλλοιώσεων, της προσήλωσης στην άμυνα με αλλαγές και στα τελειώματα των φάσεων, δημιούργησε το ρεύμα της ανατροπής για την ΤΣΣΚΑ.
Κάποιος κακεντρεχής θα επισήμαινε, βέβαια, ότι τους πόντους που δεν βρήκε η ρωσική ομάδα από τα επιθετικά ριμπάουντ (11.8 μ.ο φέτος) τους πήρε στο πολλαπλάσιο από την αλλαγή διάθεσης της διαιτητικής τριάδας μεταξύ τρίτης και τέταρτης περιόδου. Το σκληρό παιγνίδι απαγορεύτηκε και κάθε τσεκάρισμα φόρτωνε την άμυνα της Ρεάλ με περιττά φάουλ. Έτσι, αυτομάτως, ο αριθμός των κατοχών αυξήθηκε σε αναμέτρηση δίχως πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό.
Όσο οξύμωρο κι αν φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση, η ΤΣΣΚΑ επικράτησε σε έναν αγώνα όπου το σήμα κατατεθέν ήταν οι μεγάλες επιθέσεις, οι πολλές επαφές και τα συνεχή ροτέισον της μπάλας ώστε να βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση η άμυνα και να μη σχηματίζεται δυνατή κι αδύναμη πλευρά. Το καλύτερο δυνατό σουτ ή τις ξεκούραστες βολές τις πήρε η ΤΣΣΚΑ, ο Χάκετ ενεργοποιήθηκε στο τέλος για να ψηλώσει την περιφερειακή γραμμή, κάτι ανάλογο όπως στη σειρά στο ίδιο γήπεδο με τη Μπασκόνια και όταν το καθαρόαιμο Κλάιμπερν βρήκε ρυθμό, μονάχα η ριφθείσα πετσέτα του Λάσο στις διαφημιστικές πινακίδες δεν κατάλαβε προς τα πού έγειρε η πλάστιγγα. Οι 42 βολές των νικητών, είχαν τον έσχατο λόγο…